Słowa kluczowe
uzdrowienia
Duch Święty
Jak cytować
Abstrakt
W wielu krajach, również w Polsce, są głosiciele słowa Bożego, identyfikujący się głównie z ruchem Odnowy w Duchu Świętym, którzy akcentują uzdrawiającą moc Jezusa. Takie głoszenie ma podstawy biblijne w uzdrowieniach dokonywanych przez Jezusa z Nazaretu, a także w uzdrowieniach dokonywanych mocą Ducha Świętego „w imię Jezusa”. Współczesne przepowiadanie terapeutyczne, którego treścią jest uzdrawiające działanie Jezusa, powinno uwzględniać prymat uzdrowienia wewnętrznego przed uzdrowieniem fizycznym, a także obejmować głoszenie sensu cierpienia, którego Jezus nie usunął, ale sam je podjął, aż po śmierć na Krzyżu. Ponadto autentyczne głoszenie uzdrowień w imię Jezusa dokonuje się zawsze w mocy Ducha Świętego, z pokorą i poddaniem woli Bożej. To nie głosiciel słowa decyduje, czy, kiedy i w jaki sposób dokonuje się uzdrowienie, ale Bóg, który jest wszechmocny i suwerenny w swoim działaniu.
Bibliografia
Bertone T. (2001), Prawda o instrukcji…, w: Instrukcja na temat modlitw w celu osiągnięcia uzdrowienia pochodzącego od Boga z komentarzem teologicznym, Kraków, s. 29-31.
Brusiło J. (1996), Życie bez bólu? Chrześcijański sens cierpienia a przeciwbólowe działania medycyny, Kraków, s. 114-141.
Cantalamessa R. (2003), Pieśń Ducha Świętego. Rozważania na temat „Veni Creator”, tłum. M. Przeczewski, Warszawa.
Congar Y. (1995), Wierzę w Ducha Świętego, t. 2, tłum. L. Rutowska, Warszawa.
Dyk S. (2018), Problematyka cierpienia w przepowiadaniu homilijnym, „Kieleckie Studia Teologiczne” 17, s. 22-38.
Dembowski B. (2001), Wprowadzenie, w: Instrukcja na temat modlitw w celu osiągnięcia uzdrowienia pochodzącego od Boga z komentarzem teologicznym, Kraków, s. 7-10.
Forrest T., Prado Flores J.H. (1994), Jezus Chrystus, uzdrowiciel mojej osoby, tłum. K. Skorulski, Łódź.
Hajduk R. (1996), Leczyć rany serc złamanych. Przyczynek do kaznodziejstwa terapeutycznego, Kraków.
Ivancić T. ([br.]), Grundlagen der Hagiotherapie, Zagreb br. [pierwsze wydanie: Graz 1998].
Jan Paweł II, List apostolski Salvifici doloris (11.02.1984) https://opoka.org.pl/biblioteka/W/WP/jan_pawel_ii/listy/salvifici.html [dostęp: 10.02.2019].
Jesus ist der Herr. Kirchliche Texte zur Katholischen Charismatischen Erneuerung (1987), Hrsg. N. Buamert, Münsterschwarzach.
Kogler F. red. (2011), Nowy leksykon biblijny, tłum. Ł. Siemieniec, Kielce.
Kokott N. (2011), Rola Ruchu Odnowy w Duchu Świętym w dynamizowaniu misji Kościoła, Kraków.
Kongregacja Nauki Wiary (2001), Instrukcja na temat modlitw w celu osiągnięcia uzdrowienia pochodzącego od Boga (14.09.2000), w: Instrukcja na temat modlitw w celu osiągnięcia uzdrowienia pochodzącego od Boga z komentarzem teologicznym, Kraków, s. 11-28.
Koordinierungsgruppe der Charismatischen Erneuerung in der Katholischen Kirche (2007), Der Geist macht lebendig (Joh 6, 63). Theologische und pastorale Grundlagen der Charismatischen Erneuerung in der Katholischen Kirche Deutschlands, Maihingen.
McKenna B. (1993), Portret własny, w: Radość uzdrawiania braci, pr. zb., tłum. T. Jania, J. Klimek, J. Kokowska, Kraków, s. 33-42.
O’Collins G., Farrugia E.G. (2002), Leksykon teologiczny, tłum. J. Ożóg, B. Żak, Kraków.
Pindel R. (2001), Charyzmaty uzdrowień – od Biblii do dokumentu Kongregacji Nauki Wiary, w: Instrukcja na temat modlitw w celu osiągnięcia uzdrowienia pochodzącego od Boga z komentarzem teologicznym, Kraków, s. 45-61.
Sławiński H. (2007), Ambiwalentne postawy człowieka wobec cierpienia, „Studia Włocławskie” 10, s. 213-220.
Sławiński H. (2001), Bóg i człowiek wobec cierpienia, „Ateneum Kapłańskie” 555-556, z. 2-3, s. 274-291.
Sławiński H. (2004), Logoterapia V.E. Frankla i przepowiadanie homilijne, „Studia Włocławskie” 7, s. 217-227.
Suráb M. (2008), Teraputický rozmer homílie, Bratislava.
Twardy J. (2001), Głoszenie cudów Jezusa dzisiaj, Kielce, s. 210-260.
Publikacje w wersji elektronicznej
Franciszek, Adhortacja o powołaniu do świętości w świecie współczesnym «Gaudete et exsultate» (19 marca 2018), http://w2.vatican.va/content/francesco/pl/apost_exhortations/documents/papa-francesco_esortazione-ap_20180319_gaudete-et-exsultate.html [dostęp: 10.02.2019].
Kongregacja Nauki Wiary, List «Iuvenescit Ecclesia» do Biskupów Kościoła katolickiego na temat relacji między darami hierarchicznymi a charyzmatycznymi dla życia i misji Kościoła (15.05.2016), https://episkopat.pl/relacja-miedzy-darami-hierarchicznymi-a-charyzmatycznymi-list-kongregacji-nauki-wiary/, [dostęp: 10.02.2019].
Psalter Hymnal, Gray 1987; https://hymnary.org/text/sometimes_i_feel_discouraged_spiritual [dostęp: 10.02.2019].
Licencja
Autorzy
Autorzy tekstów przyjętych do publikacji w czasopiśmie Teologia i Moralność są zobowiązani do wypełnienia, podpisania i odesłania na adres redakcji umowy o udzielenie nieodpłatnej licencji do utworów, z zobowiązaniem do udzielania sublicencji CC.
Zgodnie z umową, autorzy tekstów opublikowanych w czasopiśmie Teologia i Moralność udzielają Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu niewyłącznej i nieodpłatnej licencji oraz zezwalą na użycie sublicencji Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-ND 4.0).
Autorzy zachowują prawa do dalszego, swobodnego rozporządzania utworem.
Użytkownicy
Zainteresowani użytkownicy internetu uprawnieni są do korzystania z utworów opublikowanych w Teologii i Moralności pod następującymi warunkami:
- uznanie autorstwa - obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem, informacji, o autorstwie, tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, DOI) oraz samej licencji;
- bez tworzenia utworów zależnych - utwór musi być zachowany w oryginalnej postaci, nie można bez zgody twórcy rozpowszechniać np. tłumaczeń, opracowań.
Inne
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).