Abstract
The purpose of this paper is to analyze the primacy of communicative rationality in relation to other forms of rationality and to determine the status of openly strategic actions in the concept of Jürgen Habermas. In the theory of communicative actions, Habermas focuses on actions secretively strategic, recognizing them as “parasitic” in relation to communicative actions and explains the prevalence of communicative actions on the grounds of the theory of speech acts, in particular the concept of illocutionary force, the category of “social binding force”, or practice in the lifeworld. By the same, Karl-Otto Apel challenges Habermas that he has skipped explicitly strategic class of actions, which entails the inadequacy of the justification for the status of communicative rationality. This raises a doubt – why should non-strategic actions take precedence over strategic ones? Karl-Otto Apel replies to this question with the help of transcendental-pragmatic procedure of an ultimate justification.
References
Austin, John L. 1962. How to do things with words. Oxford: Clarendon Press.
Apel, Karl-Otto. 1992. Etyka dyskursu jako etyka odpowiedzialności – postmetafizyczna transformacja etyki Kanta. (The ethics of discourse as the ethics of responsibility – the transformation of post-metaphysical ethics of Kant) Principia: Pisma Koncepcyjne z Filozofii i Socjologii Teoretycznej 5. 5-37.
Apel, Karl-Otto. 1996. The Rationality of Human Communication: On the Relationship between Consensual, Strategic, and Systems Rationality. In Selected Essays. Ethics and the Theory of Rationality. New Jersey: Humanities Press.
Apel, Karl-Otto. 1998. The self-recuperative principle of a critical-hermeneutic reconstruction of history. In From a transcendental-semiotic point of view. Manchester, New York: Manchester University Press.
Apel, Karl-Otto. 2002. Anwendungsprobleme der Diskursethik. (Application problems of discourse ethics) In Apel, Karl-Otto & Niquet, Marcel (eds.), Diskursethik und Diskursanthropologie. Aachner Vorlesungen. Freiburg, München: Verlag Karl Alber.
Apel, Karl-Otto. 2009. Znaczenie językowe, prawdziwość i normatywna prawomocność. Społeczna moc wiążąca mowy w świetle transcendentalnej pragmatyki języka. (The language meaning, truthfulness and normative legitimacy. Social binding force of speech in the light of transcendental pragmatics of language) In Rasiński, Lotar (ed.), Język, dyskurs, społeczeństwo, 269-303. Warszawa: WN PWN.
Cyrul, Wojciech. 2005. Problem ważności w habermasowskiej teorii uniwersalnej pragmatyki. (Habermasian theory of Universal pragmatics and its discoursive validity) Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny 2. 209-221.
Davidson, Donald. 2002. Essays on Actions and Events. Oxford: Clarendon Press.
Habermas, Jürgen. 1979. What Is Universal Pragmatics? In Communication and the Evolution of Society. Boston: Beacon Press.
Habermas, Jürgen. 1984. The theory of communicative action. Reason and the rationalization of society, vol. 1. Boston: Beacon Press.
Habermas, Jürgen. 1986. Pojęcie działania komunikacyjnego. Uwagi wyjaśniające. (The concept of communicative action. Explanatory Notes) Kultura i Społeczeństwo 3(30). 23-44.
Habermas, Jürgen. 1988. Entgegnung. In Honneth, Axel & Joas, Hans (eds.), Kommunikatives Handeln. Beiträge zu Jürgen Habermas’ Theorie des kommunikativen Handelns. Frankfurt am Main: Suhrkamp.
Habermas, Jürgen. 1997. Pojęcie racjonalności komunikacyjnej w świetle teorii aktów mowy. (The concept of communicative rationality in the light of the theory of speech acts) In Buksiński, Tadeusz (ed.), Rozumność i racjonalność, 51-77. Poznań: Wydawnictwo Naukowe IF UAM.
Johnson, James. 1991. Habermas on strategic and communicative action. Political Theory 2(19). 181-201.
Kaniowski, Andrzej M. 2003. Charles Taylor i Jürgen Habermas a sposób widzenia języka przez Wilhelma von Humboldta. (Charles Taylor and Jürgen Habermas, and the way of seeing the language by Wilhelm von Humboldt) In Sierocka, Beata (ed.), Via communicandi. Przełom komunikacyjny a filozoficzna idea konsensusu. Wrocław: Oficyna Wydawnicza Atut.
Kuhlmann, Wolfgang. 2007. Refleksyjne ostateczne uzasadnienie. Przyczynek do tezy o nieprzekraczalności sytuacji argumentacyjnej. (Reflective ultimate justification. Contribution to the thesis on impassability of argumentative situation) In Sierocka, Beata (ed.), Via Communicandi. Wspólnota komunikacyjna w teorii i praktyce. Wrocław: Oficyna Wydawnicza Atut.
Pratkanis, Anthony & Aronson, Elliot. 2005. Wiek propagandy. Używanie i nadużywanie perswazji na co dzień. (Age of Propaganda. The everyday Use and Abuse of Persuasion) Warszawa: WN PWN.
Taylor, Charles. 1988. Sprache und Gesellschaft. In Honneth, Axel & Joas, Hans (eds.), Kommunikatives Handeln. Beiträge zu Jürgen Habermas’ Theorie des kommunikativen Handelns. Frankfurt am Main: Suhrkamp.
Weber, Max. 1978. Economy and Society. An Outline of Interpretative Sociology. Berkeley, Los Angeles, London: University of California Press.
License
Copyright (c) 2017 Magdalena Filipiak
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.