Giordano Bruno
Giordano Bruno – filozof renesansowy urodzony w 1548 we włoskiej Noli. W 1559 roku przenosi się do Neapolu, gdzie podejmuje studia (trivium), następnie zaś wstępuje do zakonu dominikanów, by w 1575 uzyskać tytuł doktora teologii na podstawie rozprawy o Tomaszu z Akwinu i Piotrze Lombardzie. Rok później porzuca zakon i zaczyna wieloletnią wędrówkę, najpierw po licznych miastach włoskich, następnie trafia do hrabstwa Sabaudzkiego, Genewy (gdzie zostaje aresztowany i ekskomunikowany), Lyonu, Tuluzy, skąd po wydaniu traktatu mnemotechnicznego Clavis Magna zaproszony zostaje na dwór Henryka III. W 1583 roku udaje się Bruno do Londynu, publikuje tam swe najważniejsze dzieła. Powraca do Paryża, by zaraz znów musieć uciekać, tym razem do Niemiec. Tu kolejne publikacje i wystąpienia spro-wadzają nań ekskomunikę, tym razem ze strony Kościoła luterańskiego. W nie do końca jasnych okolicznościach powraca do Wenecji, gdzie zostaje aresztowany przez inkwizycję. Więzienie i proces trwają osiem lat, po których 17 lutego 1600 Bruno zostaje spalony na stosie na rzymskim Campo de’Fiori, gdzie znajduje się dziś jego pomnik. Zachowała się tylko część obszernej dokumentacji procesu; również nie wszystkie dzieła Bruna doczekały naszych czasów. Mimo oficjalnego potępienia i zakazu publikacji jego idee wywarły silny wpływ na późniejszą filozofię, między innymi Leibniza, Spinozę i Schellinga.
Włochy