Keywords
Being – Not-Being
Categorical predication
Falsity as Contradiction
Truth as non-contradiction
Philosophy as investigation of truth
Truthfulness and Lying
How to Cite
Abstract
The basis of Aristotle’s arguments about truth and falsity is formulated syntactically according to the distinctions of ‘to be’ as the predicative affirmation - composition and, correspondingly, ‘not to be’ as negation – separation. As the nominal defining characteristic of falsity is contradiction, so of truth is non-contradiction. The expression of truth or falsity in the declarative sentence of affirmation or negation is a function of thinking as a human cognitive disposition under the semantic figures of categorical predication. In addition, we cite Aristotle’s more important texts on the true intellection of non-composites (indivisibles), the investigation of truth and probability, the diagnosis of falsehood, the truthfulness and lying. Finally, a mention of modern adaptations of Aristotle’s concept of truth.
References
Adler, M. J., 1995, Dziesięć błędów filozoficznych, tłum. J. Marzecki, Warszawa.
Apelt, O., 2020, La dottrina delle categorie di Aristotele, trad. di I. Cubeddu, V. Raspa, Mazerata.
Berti, E., 2004, „Reconsidérations sur l’intellection des indivisibiles selon Aristote, De anima, III, 6”, w: E. Berti, Nuovi studi aristotelici, Brescia, s. 77–87.
Berti, E., 1993, „Intellezione e dialettica in Aristotele, Metaph. IX 10”, w: A. M. Battegazzore (cur.), Dimostrazione, argomentazione dialettica e argomentazione retorica nel pensiero antico, Genova, s. 21–36.
Berti, E., 2014, La ricerca della verità in filosofia, Roma.
Berti, E., 2015, Arystoteles w XX wieku, tłum. A. Dudzińska-Facca, D. Facca, Warszawa.
Bocheński, I. M., 1951, Ancient Formal Logic, Amsterdam.
Charles, D., Peramatzis, M.,2016, „Aristotle on Truth–Bearers”, Oxford Studies in Ancient Philosophy 50, s. 101–141.
Crivelli, P., 2004, Aristotle on Truth, Cambridge.
Crivelli, P., 2009, „Aristotle on Signification and Truth”, w: G. Anagnostopoulos, (ed.), A Companion to Aristotle, Blackwell, s. 81–100.
Duma, T., 2013, „Problem prawdy w filozofii Arystotelesa”, Roczniki Filozoficzne 62, s. 5–24.
Elsby, C., 2016, „Aristotle’s Correspondence Theory of Truth and What Does Not Exist”, Logic and Logical Philosophy 25, s. 57–72.
Englebretsen, G., 2019, Figuring It Out Logic Diagrams, Berlin.
Fiorentino, F., 2001, „Il problema della verità in Aristotele”, Sapienza 54, , s. 257–302.
Hintikka, J., 1983, „Semantical Games, the Alleged Ambiguity and ‘is’, and Aristotelian Categories”, Synthese 54, s. 443–468.
Hintikka, J., 1986, „The Varieties of Being in Aristotle”, w: J. Hintikka, The Logic of Being, Reidel, s. 81–114.
Hintikka, J., 2004, Analyses of Aristotle, Dordrecht.
Kahn, C., 2008, Język i ontologia, tłum. B. Żukowski, Kęty.
Long, C. P., 2011, Aristotle on the Nature of Truth, Cambridge.
Pearson, G., 2005, „Aristotle on Being-as-Truth”, Oxford Studies in Ancient Philosophy 28, s. 201–231.
Łukasiewicz, J., 1987, O asadzie sprzeczności u Arystotelesa, tekst przejrzał, przedmową i przypisami opatrzył J. Woleński, Warszawa (pierwodruk: Kraków 1910).
Pasquale, G., 2005, Aristotle and the Principle of Non-Contradiction, Sankt Augustin.
Piętka, D., 2009, „Platon twórcą klasycznej koncepcji prawdy”, Archiwum Historii Filozofii i Myśli Społecznej 54, s. 211–240.
Pritzlt, K., 1998, „Being true in Aristotle’s thinking”, Proceedings of the Boston Area Colloquium in Ancient Philosophy 14, s. 177–201.
Razzino, G., 1990, „Essere e verità in Aristotele. Una rilettura di E, 4 e Theta, 10 della Metafisica”, Filosofia e Teologia 4, s. 84–97;
Sonderegger, E., 2004, „La vérité chez Aristote”, w: J.-P. Aenishanslin, D. O’Meara, I. Schüssler (eds.), La verité. Antiquité – Modernité, Lausanne, s. 47–63.
Suchoń, W., 1996, Sylogistyka. Interpretacja zakresowa, Kraków.
Szaif, J., 2006, „Die Geschichte des Wahrheitsbegriffs in der klassischen Antike“, w: M. Enders, J.
Szaif (hrsg.), Die Geschichte des philosophischen Begriffs der Wahrheit, Berlin–New York, s. 1–32.
Szaif, J., 2018, „Plato and Aristotle on Truth, and Falsehood”, w: M. Glanzberg (ed.), The Oxford Handbook of Truth. Oxford, s. 9–49.
Tarski, A., 1933, Pojęcie prawdy w językach nauk dedukcyjnych, Warszawa (przedruk w: A. Tarski, Pisma logiczno-filozoficzne, tłum. J. Zygmunt), t. 1, Warszawa 1995, s. 13–172.
Tiuryn, T. (tłum.), 2018, Arystoteles, Peri hermeneias (Hermeneutyka), Kęty.
Tugendhat, E., 1992, „Der Wahrheitsbegriff bei Aristoteles”, w: E. Tugendhat, Philosophische Aufsätze, Frankfurt, s. 251–260 (przekład polski „Pojęcie prawdy u Arystotelesa”, w: E. Tugendhat, Bycie. Prawda. Rozprawy filozoficzne, Warszawa 1999, s. 249–260).
Vigo, A., 1998, „Die aristotelische Auffassung der praktischen Wahrheit“, Internationale Zeitschrift für Philosophie 2, s. 285–308.
Wesoły, M., 1980, „Arystotelesowska koncepcja prawdziwości zdań”, w: S. Kaczmarek (red.), Idee a rzeczywistość. Z badań nad tradycją filozoficzną, Poznań, s. 7–57.
Wesoły, M., 1981, „Z rozważań nad podstawami prawdziwości przesłanek nauki według Arystotelesa”, w: S. Kaczmarek (red.), Z badań nad filozoficznymi podstawami nauk, Poznań, s. 11–57.
Wesoły, M., 1981, „Pojęcie prawdziwości przedpredykatywnej u Arystotelesa”, w: R. Kozłowski (red.), Tradycja i współczesność, Poznań, s. 169–185.
Wesoły, M., 1983, „Arystotelesowska koncepcja prawdy”, Studia Filozoficzne 1–2, s. 17–48.
Wesoły, M., 1983, „Ku semantycznej interpretacji kategorii Arystotelesa”, Studia Metodologiczne 22, s. 25–50.
Wesoły, M., 1984, “Verso un’ interprertazione semantica delle categorie di Aristotele”, Elenchos 5, s. 103–140.
Wesoły, M., 1998, „Arystotelesowska episteme: przedmiot i metoda”, w: J. Such, M. Szczęśniak (red.), Z epistemologii wiedzy naukowej, Poznań, s. 23–43.
Wesoły, M., 2003, „An Analytic Insight into Aristotle’s Logic”, w: W. Suchoń, M. Wesoły, E. Żarnecka-Biały, Three Studies in Aristotelian Semantics, Kraków, s. 9–63, 191–199.
Wesoły, M., 2016, „Księga Δ Metafizyki Arystotelesa ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΠΟΣΑΧΩΣ ΛΕΓΟΜΕΝΩΝ Η ΚΑΤΑ ΠΡΟΣΘΕΣΙΝ – O wyrażeniach wielorako orzekanych czyli podług przydawki”, Peitho. Examina antiqua 7, s. 87–121.
Wesoły, M., 2018, “Dowodzenie/wyjaśnianie naukowe według Arystotelesa”, Archiwum Historii Filozofii i Myśli Społecznej 63, s. 255–282.
Wesoły, M. A., 2019, „Księga Arystotelesa o dyspozycjach dianoetycznych (intelektualnych) Etyka nikomachejska VI”. Filozofia Publiczna i Edukacja Demokratyczna 8 (1), s. 6–17.
Wesoły, M. A., 2019, „Towards a Reconstruction of Aristotle’s Lost Diagrams of the Syllogistic Figures”, Proceedings of the World Congress Aristotle 2400 Years. Ed. by Demetra Sfendoni Mentzou, Aristotle University of Thessaloniki, s. 505-512.
Wesoły, M. A. (tłum.), 2020, Arystoteles, Analityki pierwsze. Analityki wtóre, Lublin.
Wheeler, M., 2018, “Aristotle’s canonical definition of truth is not a real definition of truth”, History of Philosophy Quarterly 35, s. 97–116.
Wheeler, M., 2020, Being Measured: Truth and Falsehood in Aristotle’s Metaphysics, New York.
Woleński, J., 2017, „Arystoteles i Tarski”, Peitho. Examina Antiqua 1 (8), s. 261–269.
License
Peitho provides immediate open access to its content on the principle that making research freely available to the public supports a greater global exchange of knowledge.