Słowa kluczowe
Georges Sorel
strajk powszechny
klasa
Ernesto Laclau
Alain Badiou
Giorgio Agamben
anarchizm
operaismo
Jak cytować
Abstrakt
Analizy strajku powszechnego, podejmowane po roku 1905 przez Różę Luksemburg i Georgesa Sorela, przyniosły zatarcie dotąd wyraźnych granic oddzielających klasyczny anarchizm od ortodoksyjnego marksizmu. Przedstawiona przez nich wizja spontanicznego rewolucyjnego ruchu mas napędzała działania „nowej lewicy” lat sześćdziesiątych, stając się zarazem punktem wyjścia dla refleksji nad pojęciem „klasy”, „świadomości”, jak również nad zagadnieniem rewolucyjnej organizacji politycznej.W latach osiemdziesiątych ku dziedzictwu Luksemburg i Sorela zwrócili się Chantal Mouffe i Ernesto Laclau, próbujący zmierzyć się z głębokim kryzysem lewicy. Celem tego tekstu jest ponowna lektura propozycji Luksemburg i Sorela oraz niektórych ich interpretacji, w kontekście trzech strategii rewolucyjnych formułowanych współcześnie – praktyki ruchu alterglobalistycznego i zapatystowskiego, uniwersalizmu Alaina Badiou, wreszcie propozycji Giorgio Agambena.
Bibliografia
Agamben G. 2008. Wspólnota która nadchodzi. Warszawa: Sic!
Agamben G. 2009. Czas. który zostaje. Warszawa: Sic!
Badiou A. 2003. “Beyond Formalisation: an Interview”. Angelaki. Journal of the theoretical humanities 8 (2) : 111-136 .
Badiou A. 2009. Etyka. Warszawa: Wydawnictwo Krytyki Politycznej.
Badiou A. 2010. Byt i zdarzenie. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Benjamin W. 2009. Przyczynek do krytyki przemocy. Kronos.
Benjamin W. 2011. O pojęciu historii. W Twórca jako wytwórca. Warszawa: Wydawnictwo Poznańskie.
Bergson H. 2004. Ewolucja twórcza. Kraków: Zielona Sowa.
Bergson H. 2006. Materia i pamięć. Kraków: Hachette.
Day R. J. F. 2005. Gramsci is Dead: Anarchist Currents in the Newest Social Movements. London-Ann Arbor-Toronto: Pluto Press.
Deleuze G. 1966. Le bergsonisme. Paris: Presses universitaires de France.
Deleuze G., F. Guattari. 2006. Mille plateaux. Paris: University of Minnesota Press.
Engels F. Bakuninowcy w działaniu. MED. t. 18. Warszawa: Książka i Wiedza.
Goodstein P. H. 1984. The Theory of the General Strike from the French Revolution to Poland. Boulder.
Gramsci A. 1961. Nowoczesny książę. W Pisma wybrane. Warszawa. t. 1. Warszawa.
Gramsci A. 1975. Quaderni del carcere. t. 3. Torino.
Kafka F. 1991. Nowele i miniatury. Gdynia: Atext.
Laclau E. 2004. Dlaczego puste znaczące mają znaczenie dla polityki?. W Emancypacje Wrocław: Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej Edukacji TWP.
Laclau E., Mouffe Ch. 2007. Hegemonia i socjalistyczna strategia: przyczynek do projektu radykalnej polityki demokratycznej. Wrocław: Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej Edukacji TWP.
Laskowski P. 2011. Maszyny wojenne: Georges Sorel i strategie radykalnej filozofii politycznej. Warszawa: Bractwo Trojka.
Lenin W. I. 1955. O tymczasowym rządzie rewolucyjnym. W Dzieła. t. 8. Warszawa: Książka i Wiedza.
Luksemburg R. 2008. Strajk masowy. partia i związki zawodowe. W O rewolucji: Rosja 1905. 1917. Warszawa: Książka i Prasa.
Malatesta E. 2005. Przemówienie na kongresie anarchistycznym w Amsterdamie (1907). W Anarchism: a Documentary History of Libertarian Ideas. t. 1. Montreal-New York-London: Black Rose Books.
Marks K. 18 brumaire’a Ludwika Bonaparte. W MED.. t. 8. Warszawa: Książka i Wiedza.
Marks K. 1956. Kapitał. t. 1. Warszawa: Książka i Wiedza.
Negri A. 2012. „Il sacro dilemma dell’inoperoso: a proposito di Opus Dei di Giorgio Agamben”. Il manifesto 24 lutego.
Newman S. 2007. “Anarchism. Poststructuralism and the Future of Radical Politics”. SubStance 113: 3-19.
Perrot M. 1974. Les ouvriers en greve: France. 1870-1890. Paris.
Petrusewicz M. 1986. International Labor and Working-Class History 30.
Ranciere J. 2008. Nienawiść do demokracji. Warszawa: Książka i Prasa.
Revelli M. 1980/81. “Defeat at Fiat”. Capital and Class 16 : 96–109.
Revelli M. 1986. Osservazioni e riflessioni sull’inchiesta operaia. W Memoria operaia e nuova composizione di classe. Milano.
Roland-Holst H. 1974. Rosa Luxemburg. W Rosa Luxemburg e la spontaneita rivoluzionaria. Milano.
Schmitt C. 2000. Teologia polityczna i inne pisma. Kraków: Aletheia.
Sorel G. 1946. Reflexions sur la violence. Paris.
Sorel G. 1974. Dio ritorna. W Da Proudhon a Lenin. Roma.
Toscano A. 2006. “Can Violence Be Thought?: Notes on Badiou and the Possibility of (Marxist) Politics”. Identities. Journal for Politics. Gender. and Culture 5 (1) : 9-38.
Tronti M. 1963. “Il piano del capitale”. Quaderni rossi 3 : 45–71.
Tronti M. 2009. Noi operaisti. Roma
Licencja
Autorzy:
„Praktyka Teoretyczna” jest pismem, które chce realizować idee wolnego dostępu do wiedzy i poszerzania domeny dobra wspólnego. Ma służyć rozwojowi nauki i krytycznej refleksji w Polsce i na świecie w imię idei wolnego dostępu do wiedzy (Open Access). Całe pismo jest udostępniane za darmo w Internecie na warunkach licencji CC-BY-NC-SA (Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe) w wersji 4.0 (szczegółowe warunki: http://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/). Artykuły w nim zamieszczone mogą być dowolnie przechowywane, kopiowane, drukowane, rozpowszechniane i wykorzystywane do celów naukowo-dydaktycznych przy zachowaniu warunków licencji. Apelujemy tylko o uznanie autorstwa i podanie źródła w myśl przyjętych w środowisku naukowym standardów.
Nie ma natomiast możliwości komercyjnego wykorzystania zgromadzonych zasobów bez pisemnej zgody wydawcy. Dostęp do czasopisma nie może być dystrybuowany za opłatą czy w jakikolwiek inny sposób limitowany przez inne podmioty.
Autorzy tekstów przyjętych do publikacji w czasopiśmie „Praktyka Teoretyczna” są zobowiązani do wypełnienia, podpisania i odesłania na adres redakcji umowy o udzielenie nieodpłatnej licencji do utworów, z zobowiązaniem do udzielania sublicencji CC [PL.pdf, PL.doc, EN.pdf, EN.doc].
Zgodnie z umową, autorzy tekstów opublikowanych w czasopiśmie „Praktyka Teoretyczna” udzielają wydawcy czasopisma niewyłącznej i nieodpłatnej licencji oraz zezwalają na użycie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe (CC-BY-NC-SA 4.0).
Autorzy zachowują prawa do dalszego, swobodnego rozporządzania utworem.
Autorzy nadsyłanych artykułów powinni upewnić się, czy wykorzystywane przez nich materiały nie są chronione prawami autorskimi na rzecz innych osób i ponoszą odpowiedzialność za ewentualne uchybienia w tym względzie.