FAŁSZYWI PRZYJACIELE W PRZEKŁADZIE POLSKIEJ I NIEMIECKIEJ TERMINOLOGII PRAWNEJ I PRAWNICZEJ
PDF (Język Polski)

Mots-clés

fałszywi przyjaciele
tłumaczenie prawnicze
terminologia prawnicza
język prawny i prawniczy
język polski
język niemiecki

Comment citer

SIEWERT, K. (2012). FAŁSZYWI PRZYJACIELE W PRZEKŁADZIE POLSKIEJ I NIEMIECKIEJ TERMINOLOGII PRAWNEJ I PRAWNICZEJ. Comparative Legilinguistics, 9, 55–65. https://doi.org/10.14746/cl.2012.09.04

Résumé

Terminem „fałszywi przyjaciele tłumacza” określa się jednostki leksykalne występujące w dwóch językach w identycznej lub podobnej formie graficznej i/lub fonetycznej, lecz różniące się znaczeniem. To podobieństwo formalne stwarza ryzyko ich błędnego użycia nie tylko przez osoby uczące się języka obcego, lecz także przez osoby zawodowo zajmujące się przekładem, zwłaszcza przez tłumaczy mających mniejsze doświadczenie. Fałszywi przyjaciele tłumacza stanowią szczególne niebezpieczeństwo w przekładzie tekstów z dziedziny prawa, ponieważ błędne tłumaczenie może niekiedy prowadzić do nieporozumień o daleko idących konsekwencjach, a mianowicie do błędnej interpretacji w wyniku zniekształcenia komunikatu w języku docelowym. Celem artykułu jest przedstawienie konkretnych przykładów fałszywych przyjaciół, które mogą stanowić pułapki terminologiczne dla niedoświadczonego tłumacza polskich i niemieckich specjalistycznych tekstów prawnych i prawniczych.

https://doi.org/10.14746/cl.2012.09.04
PDF (Język Polski)

Références

Albrecht, Jörn. 2005. Übersetzung und Linguistik. Grundlagen der Übersetzungsforschung, t. 2. Tübingen: Gunter Narr Verlag.

Alpmann-Pieper, Annegerd, Alpmann Josef A., Krüger, Rolf, Wüstenbecker, Horst, red. 2010: Alpmann Brockhaus. Studienlexikon Recht. München: C. H. Beck.

Arntz, Reiner, Picht, Heribert, Mayer, Felix. 2002. Einführung in die Terminologiearbeit. Hildesheim, Zürich, New York: Georg Olms Verlag.

Bußmann, Hadumod, red. 2008. Lexikon der Sprachwissenschaft. Stuttgart: Alfred Kröner Verlag.

Creifelds, Carl. 2002. Rechtswörterbuch, München: C. H. Beck.

Duden Redewendungen. 2002. Mannheim, Leipzig, Wien, Zürich: Dudenverlag.

Duden Deutsches Universalwörterbuch. 2007. Mannheim, Leipzig, Wien, Zürich: Dudenverlag.

Glück, Helmut, red. 2000. Metzler Lexikon Sprache. Stuttgart, Weimar: J. B. Metzler.

Hołyst, Brunon, red. 2005. Wielka encyklopedia prawa. Warszawa: Wydawnictwo Prawo i Praktyka Gospodarcza Sp. z o.o.

Kalina-Prasznic, Urszula, red. 2004. Encyklopedia prawa. Warszawa: C. H. Beck.

Kilian, Alina, Kilian, Agnieszka. 2009. Słownik języka prawniczego i ekonomicznego.T. 1. Niemiecko-polski. Warszawa: Oficyna a Wolters Kluwer business.

Kłosińska, Anna, Sobol, ElŜbieta, Stankiewicz, Anna, red. 2005. Wielki słownik frazeologiczny PWN z przysłowiami. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Köbler, Gerhard. 1995. Etymologisches Rechtswörterbuch. Tübingen: J.C.B. Mohr.

Koller, Werner. 2011. Einführung in die Übersetzungswissenschaft. Tübingen, Basel: A. Francke Verlag.

Kuczyński, Ernest. 2003. Ein Diskurs zu geschichtlichen, terminologischen und definitorischen Fragen der „falschen Freunde des Übersetzers”. W Orbis Linguarum: 24: 255-280.

Lietz, Gero. 2006. „Deutsch-polnisches Kriminalistenseminar“. ‚Falsche Freunde’ im Fremdsprachenunterricht. W Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen. Bonn: DAAD. 321-345.

Lipczuk, Ryszard. 1985. Semantische Relationen im Bereich der lexikalischen Tautonyme im Deutschen und Polnischen. W Studien zum polnisch-deutschen Sprachvergleich 2, red. Szulc, Aleksander, 61-72. Kraków: Uniwersytet Jagielloński.

Lipczuk, Ryszard. 1987. Verbale Tautonyme lateinischer Herkunft in deutsch-polnischer Relation. Ein Beitrag zur semantischen Beschreibung nach dem gebrauchstheoretischen Ansatz. Göppingen: Kümmerle Verlag.

Lipczuk, Ryszard. 1989. Zum Problem der „falschen Freunde des Übersetzers”. W Theorie und Praxis der deutsch-polnischen Konfrontation und Translation, red. Kątny, Andrzej, 41-52. Rzeszów: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Rzeszowie.

Lipczuk, Ryszard. 1992. Internacjonalizmy a „fałszywi przyjaciele tłumacza”. W Kontakty języka polskiego z innymi językami na tle kontaktów kulturowych. Język a kultura, t. 7, red. Maćkiewicz, Jolanta, Siatkowski, Janusz, 135-143. Wrocław: Wiedza o Kulturze.