ODBIORCY PRAW POLSKICH, GRECKICH I CYPRYJSKICH. WYKŁADNIKI JĘZYKOWE
PDF (English)

Słowa kluczowe

język prawny
język legislacji
analiza porównawcza języków prawnych
przepis prawny
norma prawna
językoznawcze aspekty praw

Jak cytować

GORTYCH-MICHALAK, K. (2016). ODBIORCY PRAW POLSKICH, GRECKICH I CYPRYJSKICH. WYKŁADNIKI JĘZYKOWE. Comparative Legilinguistics, 19, 7–26. https://doi.org/10.14746/cl.2014.19.01

Abstrakt

Celem artykułu jest wyodrębnienie i wskazanie językowych wykładników służących określeniu odbiorców norm prawnych, jakie występują w tekstach polskich, greckich i cypryjskich aktów normatywnych. Stawianą w analizie tezą jest twierdzenie, że występujące w badanych tekstach wykładniki językowe wskazujące adresata normy prawnej, są w relacji denotacji lub desygnacji lub innej do rzeczywistego odbiorcy norm prawnych (bezpośredniego i pośredniego). Punktem wyjścia do dalszych badań jest krótka charakterystyka języka prawnego (język tekstów aktów normatywnych), który jest środkiem wyrazu normy prawnej. Język norm prawnych jest zaś tworem abstrakcyjnym, ponieważ jest interpretowany z języka prawnego. Norma prawna może być sprowadzona do wyrażenia „X (w okolicznościach Y) czyni Z”. Uwzględniając jednak specyfikę języka prawnego i jego roli, w oparciu o podział norm prawnych na normy ogólne (lex generalis) i normy szczególne (lex specialis), wskazano ich wykładniki językowe obecne w polskich, greckich i cypryjskich tekstach aktów normatywnych. W kolejnym etapie badań, z analizowanych tekstów, wyekscerpowano wykładniki językowe będące w relacji desygnacji lub denotacji lub innej w stosunku do odbiorcy normy prawnej i zestawiono je w ujęciu porównawczym. Ostatnim etapem badań jest wskazanie obszarów zastosowania osiągniętych wyników badań, szczególności w obszarze językoznawstwa stosowanego, a dokładnie na obszarze translatologii prawniczej. Podsumowanie badań i wnioski badawcze zostały zawarte w ostatniej części artykułu. W ostatniej części artykułu dyskutowane są możliwe obszary zastosowania wyników badań.
https://doi.org/10.14746/cl.2014.19.01
PDF (English)

Bibliografia

Angelidis. 1977 [Αγγελίδης, Γεώργιος, Χρ. 1977. «Δηµοτική» και νοµικά. 29 Μαΐου 1977. Αθήνα].

Archer, Dawn., Peter Grundy. 2011. Introduction. In The pragmatics reader edited by Dawn. Archerand and Peter Grundy. New York, NY: Routledge.

Barak, Aharon 2007. Purposive Interpretation in Law. Princeton: Princeton University Press.

Frantzeskakis, Evrygenis, Symeinidis. 1978. [Φραντζεσκάκης, Φωκίων, Ευρυγένης, Δημήτριος, Συμεωνίδης, Συμεών. 1978. Συγκριτικό δίκαιο. Θεσσαλονίκη: Σάκκουλας].

Galdia, Marcus. 2009. Legal Linguistics. Frankfurt am Mein: Peter Lang.

Gibbons, John. 1999. Language and the law. Annual Review of Applied Linguistics.Volume 19. January 1999: 156-173.

Gizbert-Studnicki, Tomasz., and Mateusz, Klinowski. 2011. Are Legal Concepts Embedded in Legal norms? International Journal for the Semiotics of Law - Revue internationale de Sémiotique juridique December 2012, Volume 25, Issue 4: 553-562.

Gortych-Michalak, Karolina. 2013. Struktura polskich, greckich i cypryjskich aktów normatywnych. Studium porównawcze w aspekcie translatologicznym. Poznań: Wydawnictwo Naukowe Contact.

Grewendorf, Günter., and Monika Rathert. 2009. Language and Law – new applications of formal Linguistics. In: Formal Linguistics and Law. Trends in Linguistics Studies and Monographs 212. Grewendorf Günter and Monika Rathert. 1-22. Berlin - New York: Mouton de Gruyter.

Kelsen, Hans. 2000. Pure doctrine of law. Bucharest: Ed Humanitas.

Kurzon, Dennis. 1989. Language of the law and legal language. In: Special language: From humans thinking to thinking machines, edited by Laurén Christer and Marianne Norman, 283-290. Clevedon: Multilingual Matters ltd.

Malinowski, Andrzej. 2006. Polski język prawny. Wybrane zagadnienia. Warszawa: Lexis Nexis.

Mantovani Dario. 2008. Lingua e diritto. Prospettive di ricerca fra sociolinguistica e pragmatic. In: Il linguaggio giuridico. Prospettive interdisciplinary edited by Giuliana Garzone and Francesca Santulli. 17-56. Milano: Giuffrè.

Mattila, Heikki, E.S. 2006. Comparative legal linguistics. Hampshire: Ashgate Publishing.

Mellinkoff, David. 1963. The Language of the Law. Boston: Little, Brown.

Mey, Jacob Louis. 1993. Pragmatics: An introduction. Oxford, UK: Blackwell Publishers.

Nowacki, Józef., and Zygmunt Tobor. 1994. Wstęp do prawoznawstwa. Warszawa: PWN.

Panaretou. 2009. [Παναρέτου, Ελένη. 2009. Νοµικός λόγος. Γλώσσα και δοµή των νόµων. Αθήνα: Εκδόσεις Παπάζης].

Sacco, Rodolfo. 1991. Legal Formants: A Dynamic Approach to Comparative Law (Installment I of II). The American Journal of Comparative Law, Vol. 39, No. 1. (Winter, 1991): 1-34.

Sauerland, Uli, Arnim von Stechow. 2001. The syntax-semantics interface. In: International Encyclopedia of the Social & Behavioural Sciences edited by Neil J. Smelserand Paul B. Baltes,15412–15418. Oxford: Pergamon Press.

Stavrakis. 1995. [Σταυράκης, Αργύριος, Νικ. 1995. Νεοελληνική νοµική γλώσσα. Αθήνα: Νοµική Βιβλιοθήκη].

Vlachopoulos, Srefanos. 2004. Translating untranslable?: The impact of cultural constraints on the translation of legal texts. In: Language and the law edited by John Gibbons, 100-115. New Delhi: Longman Orient.

Vlachopoulos, Stefanos. 2008. Translation into a new LSP: The translation laws in the Republic of Cyprus. Target 20:1.International Journal of Translation Studies: 103-114.

Wróblewski, Bronisław. 1948. Język prawny i prawniczy. Polska Akademia Umiejętności. Prace Komisji Prawniczej nr 3. Kraków.

Zieliński, Maciej. 1998. Wyznaczniki reguł wykładni prawa. Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny. Rok LX, zeszyt 3, 4 1998: 1-20.

Greek Civil Code N.2250/1940, FEK A 151/1946. [Αναγκαστικός Νόμος υπ. αριθ. 2250/1940 «Αστικός Κώδιξ»].

Polish Civil Code, Dz.U. 1964 nr 16 poz. 93. [Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny].

Wills and Succession. Chapter 195 of the Laws. Ο περί Διαθηκών και Διαδοχής Νόμος (ΚΕΦ.195) as published in the Cyprus Government Gazette, First Attachment. Legislation – Part I. Number 2410, 13rd of June 2012. 1989