THE METHODS OF STUDYING LEGAL LANGUAGE IN VIEW OF THE ONTOLOGICAL NATURE OF LAW
PDF (Język Polski)

Keywords

legal language
onthological nature of law
methodology of research on legal language

How to Cite

LIZISOWA, M. T. (2013). THE METHODS OF STUDYING LEGAL LANGUAGE IN VIEW OF THE ONTOLOGICAL NATURE OF LAW. Comparative Legilinguistics, 14, 21–46. https://doi.org/10.14746/cl.2013.14.02

Abstract

The article is dedicated to methodology of studying the language of legislature in a theoretical aspect. The author proposes interdisciplinary studies of legal language, with regard to ontological nature of law in the concept of natural law and assumes that natural law serves a validative function vis-à-vis positive law. She believes that law, understood as phenomenon which comes down to linguistic objects, becomes identical with legal texts (Lat. lex), whereas law understood as a relationship between man and object in the aspect of obligation and duty (Lat. debitum) equals the rights (Lat. ius), while both the terms refer to the same phenomenon presented in substantial approach as well as well existential. The article includes a survey of legal and linguistic studies of language of communication with the field of law, and puts forward some aspects of presenting the theory of legal language. In the study of legal language theory the author proposes methodological eclecticism, as a result of multi-aspect ontological status of law, linguistic status of legal language and specific relationship between legal language structures and legal reality structures. She claims that research carried out to date within the fields of philosophy, theory of law and linguistics, brings about the possibilities for integrative study of the levels of legal language – i. e. semantic, syntactic and pragmatic – that would allow to characterise legal language as a register of ethnic language presented a systems approach. The author also states that the theory of legal language could be studied only in the context of legal language, used by professional lawyers who deal with legal practice and legal education, as well as in opposition to the other object languages, from which legal language takes its linguistic forms to communicate the content belonging to various fields of legal regulations, as well as in opposition to general language which constitutes the ethnic basis of legal language. The research approach, according to the author, should be open to the up to date achievements of philosophers, lawyers and linguists.

https://doi.org/10.14746/cl.2013.14.02
PDF (Język Polski)

References

Austin, John, Langshaw. 1993. Mówienie i poznanie. Rozprawy i wykłady filozoficzne. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Bator, Andrzej, Włodzimierz Gromski, Artur Kozak, Stanisław Kaźmierczyk, Zbigniew Pulka 2006. Wprowadzenie do nauk prawnych. Leksykon tematyczny. Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis.

Bühler, Karl. 200 Teoria języka. o językowej funkcji przedstawiania. Kraków: Universitas.

Choduń, Agnieszka. 2007. Słownictwo tekstów aktów prawnych w zasobie leksykalnym współczesnej polszczyzny. Warszawa: Wydawnictwo trio.

Duszak, Anna. 1998. Tekst, dyskurs, komunikacja międzykulturowa, Warszawa: PWN.

Gizbert-Studnicki, Tomasz. 1979. Czy istnieje język prawny, Państwo i Prawo, nr 3, ss. 49-60.

Gizbert-Studnicki, Tomasz. 1986. Język prawny z perspektywy socjolingwistycznej, Warszawa/Kraków: PWN.

Grabias, Stanisław. 199 Język w zachowaniach społecznych, Lublin: Wydawnictwo UMCS.

Grucza, Franciszek. 1997. Języki ludzkie a wyrażenia językowe, wiedza a informacja, mózg a umysł ludzki, W Podejścia kognitywne w lingwistyce, translatoryce i glottodydaktyce, red. F. Grucza i M. Dakowska, Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego.

Grzybowski, Stefan. 1961. Wypowiedź normatywna i jej struktura formalna. Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego. Rozprawy i Studia, t. 39. Kraków.

Habermas, Jűrgen. 2005. Faktyczność i obowiązywanie. Teoria dyskursu wobec zagadnień prawa i demokratycznego państwa prawa. Warszawa: Scholar.

Krąpiec, Mieczysław Albert. 1975. Człowiek i prawo naturalne, Lublin:Wydawnictw KUL.

Lang Wiesław, Jerzy Wróblewski, Sylwester Zawadzki, 1986. Teoria państwa i prawa, Warszawa: PWN.

Lizisowa, Maria Teresa. 1995. Podstawowe terminy prawne staropolskie na tle słowiańskim. Studium semantyczne, Kraków: Wydawnictwo Naukowe WSP w Krakowie.

Lizisowa, Maria Teresa. 2006. Tekst – kontekst – interpretacja. W poszukiwaniu semiotyczno-dyskursywnych wzorców konkretyzacji języka. Część pierwsza. Wybrane zagadnienia dyskursu prawnego, Kraków: Collegium Columbinum.

Lizisowa, Maria Teresa. 2000. Język Kodeksu Olszewskiego. Z recepcji staropolskiego języka prawno-sądowego w Wielkim Księstwie Litewskim w szesnastym wieku. Kraków: Wydawnictwo Naukowe Akademii Pedagogicznej w Krakowie.

Lizisowa, Maria Teresa. 2002. Model komunikacji językowej w konstytucjach Rzeczypospolitej (relacja nadawca-odbiorca). Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego z. LVIII. Warszawa.

Lizisowa, Maria Teresa. 2008. Semantyka a struktura tekstu prawnego. [W:] Styl a semantyka, red. Irena Szczepankowska, Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, Białystok 2008, 381-400.

Lizisowa, Maria Teresa. 2009. Performatywne wypowiedzi prawne w aspekcie lingwistyki tekstu. W Prawo i język. Red. Anna Mróz, Adam Niewiadomski, Monika Pawelec, 19-36. Warszawa: Zakład Graficzny Uniwersytetu Warszawskiego.

Lizisowa, Maria Teresa. 2010. Tekst prawny w teorii znaku i w teorii komunikowania. W Prawo, język, etyka, red. Adam Niewiadomski, Ewa Sztymelska, 51-66. Warszawa: Zakład Graficzny Uniwersytetu Warszawskiego.

Lizisowa, Maria Teresa. 2012. O formie i treści znaków języka prawnego. [W:] Język współczesnego prawa. Red. Adam Niewiadomski, Ewa Sztymelska, 15-41. Warszawa: Zakład Graficzny Uniwersytetu Warszawskiego.

Malinowska, Ewa. 2012. Konstytucja jako gatunek tekstu prawnego. Opole: Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego.

Malinowski, Andrzej. 2006. Polski język prawny. Wybrane zagadnienia. Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis.

Milewski, Tadeusz. 1972. Językoznawstwo. Warszawa: PWN.

Opałek, Kazimierz. 197 Z teorii dyrektyw i norm. Warszawa: PWN.

Petzel, Jacek. 1999. Informatyka prawnicza. Zagadnienia teorii i praktyki, Warszawa.

Petzel, Jacek. 2006. Język prawny w świetle lingwistycznej teorii rejestru językowego, Studia Juridica XLV/2006, ss. 153-163. Warszawa.

Pieńkos, Jerzy. 1999. Podstawy juryslingwistyki. Język w prawie – prawo w języku, Warszawa: Muza SA Oficyna Prawnicza.

Sarkowicz, Ryszard. 1998. O rozumieniu spójności w interpretacji prawniczej. W Teoria prawa. Filozofia prawa. Współczesne prawo i prawoznawstwo. Roruń: Wydawnictwo UMK.

Szczepankowska, Irena. 200 Język prawny I Rzeczypospolitej w „Zbiorze praw sądowych” Andrzeja Zamoyskiego. I. Pojęcia prawne. II. Wypowiedzi normatywne. Białystwok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku.

Tokarczyk, Roman. 200 Filozofia prawa. Lublin: Wydawnictwo UMCS.

Woleński, Jan. 1972. Logiczne problemy wykładni prawa. Zeszyty Naukowe UJ, Prace Prawnicze, z. 56. Kraków.

Wróblewski, Bronisław. 1948. Język prawny i prawniczy. Kraków: Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Wróblewski, Jerzy. 1959. Zagadnienia teorii wykładni prawa ludowego. Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze.

Zajda, Aleksander. 2001. Staropolska terminologia prawnicza (do 1500 r.), Kraków: Uniwersytet Jagielloński.

Zajda, Aleksander. 1990. Studia z historii słownictwa prawniczego i frazeologii. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Zieliński, Maciej. 1972. Interpretacja jako proces dekodowania tekstu prawnego. Prace Wydziału Prawa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza 54, Poznań

Zieliński, Maciej. 1992. [W:] Zygmunt Ziembiński, Maciej Zieliński, Dyrektywy i sposób ich wypowiadania,.69-90. Warszawa: Zakład Semiotyki Logicznej Uniwersytetu Warszawskiego.

Zieliński, Maciej. 2002. Wykładnia prawa. Zasady. Reguły. Wskazówki. Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis.

Ziembiński, Zygmunt. 1966. Logiczne podstawy prawoznawstwa. Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze.

Ziembiński, Zygmunt. 2002. Logika praktyczna. Warszawa: PWN.

Ziembiński, Zygmunt. 1980. Problemy podstawowe prawoznawstwa, Warszawa: PWN.