METODY BADANIA JĘZYKA PRAWNEGO WOBEC ONTOLOGICZNEJ NATURY PRAWA
PDF (Język Polski)

关键词

język prawny
ontologiczna natura prawa
metodologia badań języka prawnego

How to Cite

LIZISOWA, M. T. (2013). METODY BADANIA JĘZYKA PRAWNEGO WOBEC ONTOLOGICZNEJ NATURY PRAWA. Comparative Legilinguistics, 14, 21–46. https://doi.org/10.14746/cl.2013.14.02

摘要

Artykuł jest poświęcony metodologii badań języka ustawodawcy w aspekcie teoretycznym. Autorka proponuje interdyscyplinarne badania języka prawnego, biorąc pod uwagę ontologiczną naturę prawa w koncepcji prawa naturalnego oraz przyjmując, że prawo naturalne pełni funkcję walidacyjną wobec prawa pozytywnego. Zakłada, że prawo jako zjawisko, które sprowadza się do obiektów językowych, utożsamia się z tekstami prawnymi (łac. lex), natomiast prawo jako relacja człowieka do rzeczy w aspekcie powinności i należności (łac. debitum) jest prawem podmiotowym(łac. ius), przy czym oba określenia dotyczą tego samego zjawiska, ujmowanego od strony treściowej lub od strony bytowo-egzystencjalnej. Autorka dokonała przeglądu prawniczych i językoznawczych kierunków badań języka komunikacji w dziedzinie prawa i przedstawiła aspekty opisu teorii języka prawnego. W opracowaniu teorii języka prawnego proponuje eklektyzm metodologiczny, do którego usposabia wieloaspektowy status ontologiczny prawa, lingwistyczny status języka prawnego oraz specyficzne odniesienie struktur języka prawnego do struktur rzeczywistości prawnej. Twierdzi, że dotychczasowe badania filozoficzne, teoretyczno-prawne i językoznawcze stworzyły warunki do integracyjnego badania poziomów języka prawnego – semantyki, syntaktyki i pragmatyki – co pozwoli scharakteryzować język prawny jako rejestr języka etnicznego w ujęciu systemowym. Twierdzi też, że teorię języka prawnego można przedstawić tylko w kontekście języka prawniczego zawodowych prawników, obsługującego obrót prawny i naukę prawa, a także w opozycji do innych języków przedmiotowych, z których język prawny czerpie zasoby form językowych do przekazania treści z różnych dziedzin regulacji prawnych, oraz w opozycji do języka ogólnego stanowiącego bazę etniczną dla języka prawnego. Postawa badacza, według autorki, powinna być otwarta na dotychczasowy dorobek badawczy filozofów, prawników i językoznawców.

https://doi.org/10.14746/cl.2013.14.02
PDF (Język Polski)

参考

Austin, John, Langshaw. 1993. Mówienie i poznanie. Rozprawy i wykłady filozoficzne. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Bator, Andrzej, Włodzimierz Gromski, Artur Kozak, Stanisław Kaźmierczyk, Zbigniew Pulka 2006. Wprowadzenie do nauk prawnych. Leksykon tematyczny. Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis.

Bühler, Karl. 200 Teoria języka. o językowej funkcji przedstawiania. Kraków: Universitas.

Choduń, Agnieszka. 2007. Słownictwo tekstów aktów prawnych w zasobie leksykalnym współczesnej polszczyzny. Warszawa: Wydawnictwo trio.

Duszak, Anna. 1998. Tekst, dyskurs, komunikacja międzykulturowa, Warszawa: PWN.

Gizbert-Studnicki, Tomasz. 1979. Czy istnieje język prawny, Państwo i Prawo, nr 3, ss. 49-60.

Gizbert-Studnicki, Tomasz. 1986. Język prawny z perspektywy socjolingwistycznej, Warszawa/Kraków: PWN.

Grabias, Stanisław. 199 Język w zachowaniach społecznych, Lublin: Wydawnictwo UMCS.

Grucza, Franciszek. 1997. Języki ludzkie a wyrażenia językowe, wiedza a informacja, mózg a umysł ludzki, W Podejścia kognitywne w lingwistyce, translatoryce i glottodydaktyce, red. F. Grucza i M. Dakowska, Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego.

Grzybowski, Stefan. 1961. Wypowiedź normatywna i jej struktura formalna. Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego. Rozprawy i Studia, t. 39. Kraków.

Habermas, Jűrgen. 2005. Faktyczność i obowiązywanie. Teoria dyskursu wobec zagadnień prawa i demokratycznego państwa prawa. Warszawa: Scholar.

Krąpiec, Mieczysław Albert. 1975. Człowiek i prawo naturalne, Lublin:Wydawnictw KUL.

Lang Wiesław, Jerzy Wróblewski, Sylwester Zawadzki, 1986. Teoria państwa i prawa, Warszawa: PWN.

Lizisowa, Maria Teresa. 1995. Podstawowe terminy prawne staropolskie na tle słowiańskim. Studium semantyczne, Kraków: Wydawnictwo Naukowe WSP w Krakowie.

Lizisowa, Maria Teresa. 2006. Tekst – kontekst – interpretacja. W poszukiwaniu semiotyczno-dyskursywnych wzorców konkretyzacji języka. Część pierwsza. Wybrane zagadnienia dyskursu prawnego, Kraków: Collegium Columbinum.

Lizisowa, Maria Teresa. 2000. Język Kodeksu Olszewskiego. Z recepcji staropolskiego języka prawno-sądowego w Wielkim Księstwie Litewskim w szesnastym wieku. Kraków: Wydawnictwo Naukowe Akademii Pedagogicznej w Krakowie.

Lizisowa, Maria Teresa. 2002. Model komunikacji językowej w konstytucjach Rzeczypospolitej (relacja nadawca-odbiorca). Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego z. LVIII. Warszawa.

Lizisowa, Maria Teresa. 2008. Semantyka a struktura tekstu prawnego. [W:] Styl a semantyka, red. Irena Szczepankowska, Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, Białystok 2008, 381-400.

Lizisowa, Maria Teresa. 2009. Performatywne wypowiedzi prawne w aspekcie lingwistyki tekstu. W Prawo i język. Red. Anna Mróz, Adam Niewiadomski, Monika Pawelec, 19-36. Warszawa: Zakład Graficzny Uniwersytetu Warszawskiego.

Lizisowa, Maria Teresa. 2010. Tekst prawny w teorii znaku i w teorii komunikowania. W Prawo, język, etyka, red. Adam Niewiadomski, Ewa Sztymelska, 51-66. Warszawa: Zakład Graficzny Uniwersytetu Warszawskiego.

Lizisowa, Maria Teresa. 2012. O formie i treści znaków języka prawnego. [W:] Język współczesnego prawa. Red. Adam Niewiadomski, Ewa Sztymelska, 15-41. Warszawa: Zakład Graficzny Uniwersytetu Warszawskiego.

Malinowska, Ewa. 2012. Konstytucja jako gatunek tekstu prawnego. Opole: Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego.

Malinowski, Andrzej. 2006. Polski język prawny. Wybrane zagadnienia. Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis.

Milewski, Tadeusz. 1972. Językoznawstwo. Warszawa: PWN.

Opałek, Kazimierz. 197 Z teorii dyrektyw i norm. Warszawa: PWN.

Petzel, Jacek. 1999. Informatyka prawnicza. Zagadnienia teorii i praktyki, Warszawa.

Petzel, Jacek. 2006. Język prawny w świetle lingwistycznej teorii rejestru językowego, Studia Juridica XLV/2006, ss. 153-163. Warszawa.

Pieńkos, Jerzy. 1999. Podstawy juryslingwistyki. Język w prawie – prawo w języku, Warszawa: Muza SA Oficyna Prawnicza.

Sarkowicz, Ryszard. 1998. O rozumieniu spójności w interpretacji prawniczej. W Teoria prawa. Filozofia prawa. Współczesne prawo i prawoznawstwo. Roruń: Wydawnictwo UMK.

Szczepankowska, Irena. 200 Język prawny I Rzeczypospolitej w „Zbiorze praw sądowych” Andrzeja Zamoyskiego. I. Pojęcia prawne. II. Wypowiedzi normatywne. Białystwok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku.

Tokarczyk, Roman. 200 Filozofia prawa. Lublin: Wydawnictwo UMCS.

Woleński, Jan. 1972. Logiczne problemy wykładni prawa. Zeszyty Naukowe UJ, Prace Prawnicze, z. 56. Kraków.

Wróblewski, Bronisław. 1948. Język prawny i prawniczy. Kraków: Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Wróblewski, Jerzy. 1959. Zagadnienia teorii wykładni prawa ludowego. Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze.

Zajda, Aleksander. 2001. Staropolska terminologia prawnicza (do 1500 r.), Kraków: Uniwersytet Jagielloński.

Zajda, Aleksander. 1990. Studia z historii słownictwa prawniczego i frazeologii. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Zieliński, Maciej. 1972. Interpretacja jako proces dekodowania tekstu prawnego. Prace Wydziału Prawa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza 54, Poznań

Zieliński, Maciej. 1992. [W:] Zygmunt Ziembiński, Maciej Zieliński, Dyrektywy i sposób ich wypowiadania,.69-90. Warszawa: Zakład Semiotyki Logicznej Uniwersytetu Warszawskiego.

Zieliński, Maciej. 2002. Wykładnia prawa. Zasady. Reguły. Wskazówki. Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis.

Ziembiński, Zygmunt. 1966. Logiczne podstawy prawoznawstwa. Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze.

Ziembiński, Zygmunt. 2002. Logika praktyczna. Warszawa: PWN.

Ziembiński, Zygmunt. 1980. Problemy podstawowe prawoznawstwa, Warszawa: PWN.