„WHEN WILL I BECOME A SCHNITZEL? – I HOPE NEVER.” PRAWDZIWI I FAŁSZYWI PRZYJACIELE TŁUMACZA W DYDAKTYCE TRANSLACJI
PDF (Deutsch)

Słowa kluczowe

faux amis du traducteur
fałszywi przyjaciele tłumacza
błędy interferencyjne
dydaktyka tłumaczenia pisemnego
dydaktyka tłumaczenia ustnego
dydaktyka języków obcych

Jak cytować

KUBACKI, A. D., & KIERMEIER, U. (2017). „WHEN WILL I BECOME A SCHNITZEL? – I HOPE NEVER.” PRAWDZIWI I FAŁSZYWI PRZYJACIELE TŁUMACZA W DYDAKTYCE TRANSLACJI. Comparative Legilinguistics, 29, 85–103. https://doi.org/10.14746/cl.2017.29.05

Abstrakt

Zjawisko fałszywych przyjaciół tłumacza odnosi się do pary języków i polega na tym, że słowa lub zwroty o podobnym brzmieniu lub podobnej pisowni mają odmienne znaczenie. Uczący się używający fałszywego przyjaciela mogą ośmieszyć się publicznie, tak jak to zilustrowano w tytule artykułu na przykładzie niemiecko-angielskiego kawału. Szczególnie politycy mają złą sławę, jeśli chodzi o stosowanie fałszywych przyjaciół tłumacza nie tylko w języku, np. kiedyś Helmut Kohl, a dziś niemiecki komisarz UE Günther Oettinger. Zjawisko to pojawiło się również w literaturze: przypomnimy sobie próby komunikacji po angielsku komisarza Kluftingersa w kryminałach duetu Klüpfel/Kobr. Użycie fałszywego przyjaciela w tłumaczeniu przynosi wstyd nie tylko politykom, ale także tłumaczom słowa pisanego i żywego. W tradycyjnej dydaktyce uczący się starają się unikać fałszywych przyjaciół jak diabeł święconej wody. Powstają specjalne słowniki poświęcone wyłącznie fałszywym przyjaciołom tłumacza, zaś zadaniem uczących się jest zapamiętanie takich podchwytliwych słów i zwrotów. Dotyczy to przede wszystkim tłumaczy ustnych, ponieważ inaczej niż tłumacze pisemni w swojej praktyce zawodowej nie mają czasu na sprawdzenie, czy w przypadku cisnącego się na usta, analogicznego sformułowania chodzi o fałszywego czy prawdziwego przyjaciela tłumacza, czyli – inaczej mówiąc – czy jest ono dopuszczalne w danym kontekście w języku docelowym. Autorzy niniejszego artykułu, posiadający wieloletnie doświadczenie w roli tłumacza, chcieliby wskazać na przykładzie par języków niemiecki-polski i niemiecki-angielski na niebezpieczeństwa jednostronnej dydaktyki w zakresie fałszywych przyjaciół tłumacza, która może skutkować tym, że uczący się w obawie przed ośmieszeniem nie będą wykorzystywać faktycznych analogii językowych. Ten negatywny wpływ dydaktyki w zakresie fałszywych przyjaciół tłumacza jest szczególnie widoczny w specjalistycznym języku gospodarki i prawa.
https://doi.org/10.14746/cl.2017.29.05
PDF (Deutsch)

Bibliografia

Barnickel, Klaus-Dieter. 1992. Falsche Freunde. Ein vergleichendes Wörterbuch deutsch-englisch. Heidelberg: Julius Groos.

Chodacka, Mariola, und Heinz-Uwe Schöffler. 2000. Es gibt auch „echte Freunde” in der Fremdsprache. In: Studia Germanica Posnaniensia 26. S. 169–182.

Czyżewska, Marta. 2007. Fałszywi przyjaciele tłumacza, czyli o pułapkach w czasie tłumaczenia. Lingua Legis 15. S. 83–89.

Mauvillon, Eleazar de. 1747. Remarques sur les germanismes: Ouvrage utile aux Allemands, ausx François, et aux Hollandois. Amsterdam: Mortier.

Fałszywi przyjaciele – jak sobie z nimi radzić?, Językowa Oaza, http://jezykowaoaza.pl/2014/11/faszywi-przyjaciele-jak-sobiez-nimi/ (Zugriff: 20.10.2016).

Greule, Albrecht. 1994. Internationalismen – falsche oder echte Freunde? In: Germanistentreffen Deutschland–Polen 1993, Bonn: Tagungsbeiträge. Regensburg. S. 305–312.

Grosbart, Zygmunt. 1982. Problem mylących podobieństw międzyjęzykowych: Próba definicji i poszukiwania terminologiczne. In: Acta Universitatis Lodziensis: Folia Litteraria 9. S. 197–208.

Haschka, Christine. 1989. Zur Entwicklungsgeschichte der „faux amis“-Forschung. In: Lebende Sprachen 4. S. 148–152.

Hejwowski, Krzysztof. 2009. Klasyfikacja błędów tłumaczeniowych – teoria i praktyka. In: Jakość i ocena tłumaczenia, hrsg. Andrzej Kopczyński, Magdalena Kizeweter, S. 141–161. Warszawa: Wydawnictwo SWPS Academica.

Iluk, Jan, und Artur Dariusz Kubacki. 2006. Wybór polskich i niemieckich dokumentów do ćwiczeń translacyjnych. Warszawa: Promocja XXI.

Janikowski, Przemysław, und Joanna Krzywda. 2011. Fałszywi przyjaciele od lat (Próba systematyzacji badań). In: Historyczne oblicza przekładu, hrsg. Piotr Fast, Anna Car, Wacław M. Osadnik, S. 115–135. Katowice: Śląsk.

Karczewska, Dorota. 2002. O błędach w tłumaczeniu. In: Język rodzimy a język obcy. Komunikacja, przekład, dydaktyka, hrsg. Andrzej Kopczyński, Urszula Zaliwska-Okrutna, S. 129–135. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego.

Kątny, Andrzej. 1993. Falsche Freunde in den deutsch-polnischen Beziehungen. In: Beiträge zur Sprachwissenschaft, Sozio- und Psycholinguistik. Probleme des Deutschen als Mutter-, Fremd- und Zweitsprache, hrsg. Andrzej Kątny, S. 55–66. Rzeszów.

Koessler, Maxime, und Jules Derocquigny. 1928. Les faux amis ou Les trahisons du vocabulaire anglais: Conseils aux traducteurs. Paris: Vuibert.

Kozłowska, Zofia. 2002. O błędach językowych w tekstach polskich przekładów. In: Język rodzimy a język obcy. Komunikacja, przekład, dydaktyka, hrsg. Andrzej Kopczyński, Urszula Zaliwska-Okrutna, S. 137–147. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego.

Kroschewski, Annette. 2000. False friends und true friends. Ein Beitrag zur Klassifikation des Phänomens der intersprachlichheterogenen Referenz und zu deren fremdsprachendidaktischen Implikationen. Frankfurt am Main: Peter Lang.

Krzeszowski, Tomasz Paweł. 2000. Fałszywi przyjaciele, konie trojańskie i tymczasowi imigranci. In: Problemy komunikacji międzykulturowej. Lingwistyka. Translatoryka. Glottodydaktyka, red. Barbara Kielar et al., S. 254–264. Warszawa: Graf-Punkt.

Kubacki, Artur Dariusz. 2011. Neue Auswahl deutschsprachiger Dokumente. Warszawa: Translegis. Kubacki, Artur Dariusz. 2012. Tłumaczenie poświadczone. Status, kształcenie, warsztat tłumacza przysięgłego. Warszawa: Wolters Kluwer Polska.

Kuczyński, Ernest. 2003. Ein Diskurs zu geschichtlichen, terminologischen und definitorischen Fragen der „falschen Freunde des Übersetzers“. Orbis Linguarum 24. S. 255–280.

Kuczyński, Ernest. 2005. Interferenzträchtige Stolpersteine bei der Übersetzung. Das Wesen und die Problematik „der falschen Freunde des Übersetzers”. Włocławek: Wydawnictwo PWSZ.

Lipczuk, Ryszard. 1985. Semantische Relationen im Bereich der lexikalischen Tautonyme im Deutschen und Polnischen. In: Studien zum polnisch-deutschen Sprachvergleich 2. S. 61–72.

Lipczuk, Ryszard. 1989. Zum Problem der „falschen Freunde” des Übersetzers. In: Theorie und Praxis der deutsch-polnischen Konfrontation und Translation, red. Andrzej Kątny, S. 41–52. Rzeszów: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej.

Lipczuk, Ryszard. 1991. Falsche Freunde des Übersetzers. Forschungsprobleme und Streitfragen. In: Akten des VIII. Internationalen Germanisten-Kongresses Tokyo 4, hrsg. Yoshinori Shichiji, S. 404–411. München: Mosaik Verlag.

Lipczuk, Ryszard. 1992. Internacjonalizmy a „fałszywi przyjaciele tłumacza”. In: Język a kultura 7, hrsg. Jolanta Maćkiewicz, Janusz Siatkowski. S. 135–143. Wrocław: Wydawnictwo Centralnego Programu Badań Podstawowych.

Lipczuk, Ryszard et al. 1995. Niemiecko-polski słownik tautonimów. Warszawa: PWN.

Lipczuk, Ryszard et al. 1997. Von Artisten, Illusionisten, Kriminalisten und anderen falschen Freunden. Übungen und Texte für das Sprachenpaar Polnisch-Deutsch. Teil I: Buchstaben A–K. Szczecin: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego.

Lipczuk, Ryszard et al. 1997. Von Piloten, Pionieren, Potentaten und anderen falschen Freunden. Übungen und Texte für das Sprachenpaar Polnisch-Deutsch. Teil II: Buchstaben L–Z. Szczecin: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego.

Lipczuk, Ryszard. 2000. "Fałszywi przyjaciele tłumacza" w słownikach niemiecko-polskich. In: Problemy frazeologii i leksykografii, red. Andrzej Kątny, Krzysztof Hejowowski, S. 13–21. Olecko: Wszechnica Mazurska.

Lipczuk, Ryszard. 2000. Bibliografia na temat „faux amis”. In: Problemy frazeologii i leksykografii, hrsg. Andrzej Kątny, Krzysztof Hejowowski, S. 175–200. Olecko: Wszechnica Mazurska.

Lipczuk, Ryszard. 2001. Falsche Freunde des Übersetzers und Tautonyme. In: Lehr- und Übungsbuch zur deutschpolnischen und polnisch-deutschen Übersetzung, hrsg. Ryszard Lipczuk, Erwin Leibfried, Krzysztof Nerlicki, Sascha Feuchert, S. 9–12. Szczecin: Giga.

Lipczuk, Ryszard. 2003. Internacjonalizmy a „fałszywi przyjaciele tłumacza“. Orbis Linguarum 24. S. 135–143., http://docslide.pl/documents/19ryszard-lipczukinternacjonalizmy-a-falszywi-przyjaciele-tlumacza.html (Zugriff: 20.10.2016).

Lipczuk, Ryszard, Buncič, Daniel. An online hypertext bibliography on false friens. www.lipczuk.buncic.de (Zugriff: 20.10.2016).

Lisiecka-Czop, Magdalena. 2007/2008. „Prawdziwi przyjaciele tłumacza” a dydaktyka i praktyka przekładu. Rocznik Przekładoznawczy 3/4. Studia nad teorią, praktyką i dydaktyka przekładu. S. 271–282.

Pieńkos, Jerzy. 2003. Podstawy przekładoznawstwa. Od teorii do praktyki. Kraków: Kantor Wydawniczy Zakamycze.

Piprek, Jan, und Juliusz Ippoldt. 1983. Wielki słownik niemieckopolski. Das Großwörterbuch Deutsch-Polnisch. Warszawa: Wiedza Powszechna.

Schatte, Christoph. 1990. Internationalismen und falsche Freunde in den Lexika des Deutschen und Polnischen. In: Internationalismen. Studien zur interlingualen Lexikologie und Lexikographie, hrsg. Peter Braun, Burkhard Schaeder, Johannes Volmert, S. 87–94. Tübingen: Niemeyer.

Szpila, Grzegorz. 2003. An English-Polish Dictionary of False Friends. Angielsko-polski słownik fałszywych przyjaciół. Kraków: Egis.

Szpila, Grzegorz, 2005. Make Friends with False Friends. Practice Book. Kraków: Egis.

Tautonimy – „fałszywi przyjaciele tłumacza”, https://supertlumacz.pl/jak-ognia-strzezmy-sie-tautonimow/ (Zugriff: 20.10.2016)