Przesyłanie tekstów

Wytyczne dla autorów

Praktyka Teoretyczna – standardy redagowania tekstów

• Format tekstu: Microsoft Word lub Open Office (pliki .doc, .docx i .odt).
• Rozmiar tekstu: czcionka Times New Roman 12 pkt, interlinia 1.5 pkt, marginesy 2.5 cm.
• Maksymalna objętość tekstu: jeden arkusz wydawniczy (40 tys. znaków ze spacjami).

Sposób zapisywania tytułów:

• Imię i nazwisko autora tekstu, tytuł (i podtytuł) tekstu: styl „Nagłówek 1”. Śródtytuły: styl „Nagłówek 2”.
• Przywoływane w tekście tytuły książek, dzieł sztuki, filmów, audycji telewizyjnych i radiowych, konferencji: zapis kursywą (np. Kapitał, Altergodzina).
• Przywoływane w tekście tytuły artykułów (w czasopismach, w Internecie) oraz rozdziałów książek: zapis krojem prostym, w cudzysłowie.
• Przywoływane w tekście tytuły gazet, czasopism i innych druków ciągłych: zapis kursywą bez cudzysłowu (np. Le Monde Diplomatique, Przegląd Filozoficzny).

Sposób zapisywania cytatów:

• Krótsze cytaty (max. 3 wersy): zapis w cudzysłowie, krój prosty.
• Dłuższe cytaty (powyżej 3 wersów): od nowego wersu, z obustronnym wcięciem, czcionka 10 pkt, interlinia 1.5 pkt, krój prosty, bez cudzysłowów. Pierwszy wers po wyróżnionym cytacie z wcięciem akapitu.
• Cytaty drugiego stopnia: cudzysłów ostrokątny, krój prosty (np. „Kowalski powiedział »Nie«.”).
• Wyrazy obcojęzyczne: zapis kursywą (np. implicite, know-how).

Sposób zapisywania dat:

• Dzień i rok: zapis liczbowy, miesiąc: zapis słowny (np. 12 maja 2001 roku, w 1998 roku, 28 kwietnia).
• Wieki i dziesiątki lat: zapis słowny (np. w dwudziestym wieku, w latach dwudziestych dziewiętnastego wieku).
• Przedziały dat: pełne liczby (np. w latach 1971–1977).

Sposób zapisywania liczebników (poza datami):

• W miarę możliwości zapis słowny. Jeśli taki zapis wymaga zbyt dużej liczby słów lub tekst zawiera dużo danych liczbowych: zapis cyfrowy (np. dwadzieścia trzy osoby, w wieku trzydziestu ośmiu lat, trzy tysiące osób).
• Liczebniki w jednostkach miar, walut, procentach: zapis liczbowy (np. 5 metrów, 56 złotych, 12 procent).

Sposób sporządzania przypisów bibliograficznych:

• Dane bibliograficzne cytowanych publikacji wszelkiego typu podajemy:
  - w tekście głównym w zapisie skróconym (nawiasowym) i
  - w dołączonym obowiązkowo do tekstu wykazie literatury w zapisie rozwiniętym.
• Nie stosujemy przypisów dolnych, o ile nie ma konieczności uzupełnienia zapisu skróconego komentarzem odautorskim.

Wzór sporządzania zapisu w wykazie literatury i przypisu nawiasowego:
Przy pracy z menedżerem bibliografii optymalnie jest wybrać styl Chicago Manual of Style, AUTHOR-DATE system. Potem należy uzyskany zapis dostosować do wymogów języka polskiego wedle poniższych przykładów. Jeśli cytowana publikacja posiada numer DOI zawsze należy go uwzględnić.

Publikacja zwarta jednego autora:

• Kurkiewicz, Roman. 2011. Lewomyślnie. Warszawa: Wydawnictwo „Krytyki Politycznej”.
  (Kurkiewicz 2011, 30–31)
• Rasiński, Lotar. 2012. Śladami Marksa i Wittgensteina: Krytyka społeczna bez teorii krytycznej. Warszawa: PWN.(Rasiński 2012, 16)
• Sewell, William. 2005. Logics of History: Social Theory and Social Transformation. Chicago: University of Chicago Press.
  (Sewell 2005, 14)

Publikacja zwarta dwóch lub więcej autorów:

• Burzyńska, Anna i Michał Paweł Markowski. 2006. Teorie literatury XX wieku: Podręcznik. Kraków: Znak.
  (Burzyńska i Markowski 2006, 178)
• Hardt, Michael i Antonio Negri. 1994. Labor of Dionysus: A Critique of the State-Form. Minneapolis– London: University of Minnesota Press.
  (Hardt i Negri 1994, 16–18)

Publikacja zwarta, tłumaczona:

• Bachelard, Gaston. 2002. Kształtowanie się umysłu naukowego: Przyczynek do psychoanalizy wiedzy obiektywnej. Tłum. Damian Leszczyński. Gdańsk: słowo/obraz terytoria.
  (Bachelard 2002, 90–91)
• Hardt, Michael i Antonio Negri. 2012. Rzecz-pospolita: Poza własność prywatną i dobro publiczne. Tłum. Praktyka Teoretyczna. Kraków: Korporacja ha!art.
  (Hardt i Negri 2012, 164, 184, 192)
• Negri, Antonio. 2005. Books for Burning: Between Civil War and Democracy in 1970s Italy. Tłum. Arianna    Bove, Ed Emery, Timothy S. Murphy i Francesca Novello. London–New York: Verso.
  (Negri 2005, 34)

Publikacja wchodząca w skład dzieł wybranych/zebranych:

• Marks, Karol. 1960. Rękopisy ekonomiczno-filozoficzne z 1844 r. W Marks, Karol i Fryderyk Engels. Dzieła. T. 1. Warszawa: Książka i Wiedza.

Publikacja będąca częścią kilkutomowej całości jednego autora:

• Mumford, Lewis. 2014. Mit maszyny. T. 2: Pentagon władzy. Tłum. Michał Szczubiałka. Warszawa: PWN.

Publikacja w tomie zbiorowym jednego lub wielu autorów:

• Tronti, Mario. 2014. „Klasa.” W Marks: Nowe perspektywy, red. Libera Università Metropolitana. Tłum. Sławomir Królak. Warszawa: PWN.
  (Tronti 2014, 103)
• Greenblatt, Stephen. 2006. „Marlowe, Marks i antysemityzm.” Tłum. Łukasz Romanowski. W Greenblatt, Stephen. Poetyka kulturowa: Pisma wybrane, red. i wstęp Krystyna Kujawińska-Courtney. Kraków: Universitas.
  (Greenblatt 2006, 130)

Publikacja w wydawnictwie ciągłym:

• Ghosh, M.K., M.L. Harter. 2003. A viral mechanism for remodeling chromatin structure in G0 cells. Mol.Cell. 12:255–260, http://dx.doi.org/10.1016/S1097-2765(03)00225-9.
  (Ghosh, Harter 2003)
• Latour, Bruno. 2009. „Dajcie mi laboratorium a poruszę świat.” Tłum. Krzysztof Abriszewski i Łukasz Afeltowicz. Teksty Drugie 1/2: 163–192.
  (Latour 2009, 168)
• O’Malley, Pat, Lorna Weir i Clifford Shearing. 1997. „Governmentality, Criticism, Politics.” Economy and Society 26 (4): 501–517.
  (O’Malley, Weir i Shearing 1997, 512)
• Piątkowska, Marta. 2013. „Doświadczenie to mit.” Gazeta Wyborcza, 24 października.
  (Piątkowska 2013)

Publikacje internetowe:

• Curcio, Anna. 2011. „Przekładanie różnic na to, co wspólne.” Tłum. Mikołaj Ratajczak. Praktyka Teoretyczna 4: 85–99. http://www.praktykateoretyczna.pl/a-curcio-przekladanie-roznicy-a-dobro-wspolne/
  (Curcio 2011)
• Owen, Margaret. 2014. „Special Report. Gender and Justice in an Emerging Nation: My Impressions of Rojava, Syrian Kurdistan.” http://ceasefiremagazine.co.uk/gender-justice-emerging-nation-impressions-rojava-syrian-kurdistan/.
  (Owen 2014)

Recenzja:

• Bednarek, Joanna. 2013. „Czy kiedykolwiek byliśmy ponowocześni?” Recenzja książki Historia egzystencjalna: Krytyczne studium narratywizmu i humanistyki zaangażowanej Ewy Domańskiej. http://www.praktykateoretyczna.pl/joanna-bednarek-czy-kiedykolwiek-bylismy-ponowoczesni/.
  (Bednarek 2013)
• Kamp, David. 2006. „Deconstructing Dinner.” Recenzja książki The Omnivore’s Dilemma: A Natural   History of Four Meals Michaela Pollana. New York Times, 23 kwietnia. http://www.nytimes.com/2006/04/23/books/review/23kamp.html.

Wywiad:

• Bellour, Raymond. 1979. „Alternation, Segmentation, Hypnosis: Interview with Raymond Bellour.” Rozmawia Janet Bergstrom. Camera Obscura 3–4: 71–103.
• Standing, Guy. 2014. „Wyklęty lud ziemi, o jakim się Marksowi nie śniło.” Rozmawia Katarzyna Wężyk. Gazeta Wyborcza, 22 listopada.

Pozostałe zalecenia bibliograficzne:

• jeśli publikacja ma więcej niż 3 autorów/redaktorów, w tekście głównym podajemy imię i nazwisko pierwszego z dopiskiem et al.: (Barnes et al. 2010). W wykazie literatury podajemy natomiast wszystkich autorów publikacji;
• jeśli w tekście cytujemy kilka tekstów tego samego autora wydanych w tym samym roku, to stosujemy następujący zapis nawiasowy: (Negri 2012a), (Negri 2012b);
• nie stosujemy żadnych skrótów łacińskich typu ibidem, idem, cf. etc., ani odsyłaczy polskich typu tamże. Zawsze podajemy pełen zapis nawiasowy, niezależnie od tego, czy pozycja była już w danym artykule cytowana;
• jeśli kontekst jednoznacznie wskazuje, o jaką pracę chodzi i nazwisko autora jest wymienione w tym samym zdaniu, można opuścić nazwisko autora w zapisie nawiasowym;
• jeśli autor czy postać jest wymieniony w tekście po raz pierwszy, należy podać imię (imiona) przed nazwiskiem.: „Jak twierdzi Robert Blobaum, rewolucja była także zrywem narodowym (1995, 245)”;
• znak przypisu dolnego: zawsze przed znakiem przestankowym;
• oznaczenie czasu i miejsca wydania: w języku oryginału, pozostałe dane – w języku polskim, na przykład „New York” (nie: Nowy Jork), red. (nie ed. by).

Inne zalecenia edytorskie:

• zaznaczenia odautorskie: czcionka pogrubiona (nie stosujemy podkreślenia ani rozstrzelenia);
• odautorskie wtrącenia do cytatów w nawiasie okrągłym: (przyp. inicjały), np. (przyp. DL);
• odesłanie do źródeł: „zob.” (nie „por.”);
• skróty w cytatach: wielokropek w nawiasie okrągłym: (...);
• w wyrazach złożonych, nazwiskach dwuczłonowych itp. stosujemy łącznik (nie półpauzę), np. Rydz-Śmigły (nie: Rydz – Śmigły), czarno-biały (nie: czarno – biały);
• nie wstawiamy numerów stron oraz nie włączamy opcji dzielenia wyrazów.