Jak cytować
Bibliografia
Bachelard, Gaston. 2000. Filozofia która mówi nie. Esej o filozofii nowego ducha w nauce, tłum. J. Budzyk, Gdańsk: słowo/obraz terytoria.
Bachelard, Gaston, 1972 Le matérialisme rationnel, Paris: Les Presses universitaires de France.
Bednarek, Joanna. 2013. „Ucieczka od banalności – zagrożenie dla myślenia?”. W Myślenie dziś, red. Mateusz Falkowski. Warszawa: Fundacja na Rzecz Myślenia im. Barbary Skargi.
Deleuze, Gilles, Parnet, Claire. 1977 Dialogues. Paris: Flammarion.
Deleuze, Gilles. 2007. Negocjacje. 1972-1990, tłum. Michał Herer, Wrocław: Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej Edukacji TWP.
Domańska, Ewa. 2004. „Miejsce Franka Ankersmita w narratywistycznej filozofii historii”, W Ankersmit, Frank. Narracja, reprezentacja, doświadczenie. Studia z teorii historiografii, red. Ewa Domańska. Kraków: Universitas.
Falkowski, Tomasz. 2013. Myśl i zdarzenie. Kraków: Universitas.
Falkowski, Tomasz. 2013b. „Blaski i cienie reprezentacji historycznej”. W Rocznik Antropologii Historii 1, t. III: 101-118.
Foucault, Michel. 2000. „Theatrum Philosophicum”. Tłum. D. Leszczyński i L. Rasiński. W Foucault, Michel. Filozofia-historia-polityka, Warszawa-Wrocław: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Herer, Michał. 2006. Gilles Deleuze. Struktury-maszyny-kreacje, Kraków: Universitas.
Latour Bruno. 2008. „Ekologia to ślepa uliczka”, Dziennik, 29 listopada.
Latour, Bruno. 2007 „Prolog w formie dialogu pomiędzy studentem i (cokolwiek) sokratycznym Profesorem”, tłum. zbiorowe, Teksty Drugie 1/2.
Latour, Bruno. 2013. Nadzieja Pandory. Eseje o rzeczywistości w studiach nad nauką. Tłum. zbiorowe, red. naukowa Krzysztof Abriszewski, Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.
Pinhas, Richard. 2006. “Circulus vitiosus deus”. L’Arc/Inculte 43: 211-212.
Serres, Michel, Latour, Bruno. 1995. Conversations on Science, Culture, and Time. Michigan: University of Michigan Press.
Sojak, Radosław. 2004. Paradoks antropologiczny. Socjologia wiedzy jako ogólna teoria społeczeństwa, Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.
Sokal, Alan, Bricmont, Jean. 2004 Modne bzdury: o nadużywaniu pojęć z zakresu nauk ścisłych przez postmodernistycznych intelektualistów. Tłum. Piotr Amsterdamski. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2004.
Žižek, Slavoj. 2004. Organs without Bodies. On Deleuze and Consequences, New York and London: Routledge.
Licencja
Autorzy:
„Praktyka Teoretyczna” jest pismem, które chce realizować idee wolnego dostępu do wiedzy i poszerzania domeny dobra wspólnego. Ma służyć rozwojowi nauki i krytycznej refleksji w Polsce i na świecie w imię idei wolnego dostępu do wiedzy (Open Access). Całe pismo jest udostępniane za darmo w Internecie na warunkach licencji CC-BY-NC-SA (Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe) w wersji 4.0 (szczegółowe warunki: http://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/). Artykuły w nim zamieszczone mogą być dowolnie przechowywane, kopiowane, drukowane, rozpowszechniane i wykorzystywane do celów naukowo-dydaktycznych przy zachowaniu warunków licencji. Apelujemy tylko o uznanie autorstwa i podanie źródła w myśl przyjętych w środowisku naukowym standardów.
Nie ma natomiast możliwości komercyjnego wykorzystania zgromadzonych zasobów bez pisemnej zgody wydawcy. Dostęp do czasopisma nie może być dystrybuowany za opłatą czy w jakikolwiek inny sposób limitowany przez inne podmioty.
Autorzy tekstów przyjętych do publikacji w czasopiśmie „Praktyka Teoretyczna” są zobowiązani do wypełnienia, podpisania i odesłania na adres redakcji umowy o udzielenie nieodpłatnej licencji do utworów, z zobowiązaniem do udzielania sublicencji CC [PL.pdf, PL.doc, EN.pdf, EN.doc].
Zgodnie z umową, autorzy tekstów opublikowanych w czasopiśmie „Praktyka Teoretyczna” udzielają wydawcy czasopisma niewyłącznej i nieodpłatnej licencji oraz zezwalają na użycie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe (CC-BY-NC-SA 4.0).
Autorzy zachowują prawa do dalszego, swobodnego rozporządzania utworem.
Autorzy nadsyłanych artykułów powinni upewnić się, czy wykorzystywane przez nich materiały nie są chronione prawami autorskimi na rzecz innych osób i ponoszą odpowiedzialność za ewentualne uchybienia w tym względzie.