Wychowanie do niedojrzałości albo od biopolityki do psychowładzy
PDF

Słowa kluczowe

Bernard Stiegler
biopolityka
psychowładza
psychotechnologie
ekonomia uwagi

Jak cytować

Żychliński, A. (2011). Wychowanie do niedojrzałości albo od biopolityki do psychowładzy. Praktyka Teoretyczna, 3, 151–160. https://doi.org/10.14746/prt.2011.3.5

Abstrakt

Jedną z charakterystycznych „chorób ponowoczesności” jest infantia, czyli niedojrzałość. Diagnozę tę łatwiej pojąć, jeśli uwzględnimy znamienną zmianę: o ile w ujęciu Michela Foucaulta klasyczna biopolityka sprowadza się do biowładzy, sprawowanej nad społecznościami w celu zinstrumentalizowania ich jako „maszyn produkcyjnych”, o tyle w ujęciu Bernarda Stieglera biopolitykę zastąpiła w dzisiejszych czasach w społeczeństwach Zachodu psychowładza, instrumentalizująca społeczności jako „maszyny konsumpcyjne”. Niniejszy artykuł rekonstruuje formy realizacji i konsekwencje owej ponowoczesnej
psychowładzy, oraz szuka odpowiedzi na pytanie, jak można jej przeciwdziałać.

https://doi.org/10.14746/prt.2011.3.5
PDF

Bibliografia

Agamben G. 2008. Homo sacer: suwerenna władza i nagie życie. Warszawa: Prószyński i S-ka.

Attali J. 1998. Dictionnaire du XXI-e siecle. Paris.

Bauman Z. 2006. Społeczeństwo w stanie oblężenia. Warszawa: Sic!.

Bourdieu P. 2009. O telewizji. Panowanie dziennikarstwa. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Cataluccio F. M. 2006. Niedojrzałość. Choroba naszych czasów. Kraków: Znak.

Christakis D., F. J. Zimmerman, D. L. DiGiuseppe, C. A. McCarty. 2004. “Early Television Exposure and Subsequent Attentional Problems in Children”. Pediatrics 113 (4) : 708-713.

Condy J. 1993. “Thief of Time. Unfaithful Servant: Television and the American Child”. Dadalus 122 (1) : 259-278.

Deleuze G. 2007. Postscriptum o społeczeństwie kontroli. W Negocjacje: 1972-1990. Wrocław: Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej Edukacji TWP.

Foucault M. 2000. Historia seksualności. Warszawa: Słowo/obraz terytoria.

Gasmi N., Grolleau G. 2002. “Economie de l’information versus economie de l’attention? Une application aux labels agroalimentaires”. Systemes agroalimentaires localisés 16-18.

Greenfield S. 2004. Tomorrow’s People. How 21st-Century Technology Is Changing the Way We think And Feel. London: Penguin.

Kant I. 2008. Beantwortung der Frage: Was ist Aufklarung?. W Zum ewigen Frieden und andere Schriften. Frankfurt/M..

Kundera M. 1997. Powolność. Warszawa: W.A.B..

Kundera M. 2001. Księga śmiechu i zapomnienia. Warszawa: W.A.B..

Lem S. 2004. Sex Wars. Kraków: Agora SA.

Sartori G. 2007. Homo Videns. Telewizja i postmyślenie. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego.

Sloterdijk P. 2008. „Reguły dla ludzkiego zwierzyńca. Odpowiedź na Heideggera list o humanizmie”. Przegląd Kulturoznawczy 4 : 40-62.

Sloterdijk P. 2009. Du must dein Leben andern. Uber Anthropotechnik. Frankfurt/M.

Steiner G. 2007. Meine ungeschriebenen Bucher. München.

Stiegler B. 2008. La telecratie contre la democratie. Lettre ouverte aux representants politiques. Paris.

Stiegler B. 2008. Prendre Soin. De la jeunesse et des generations. Paris.

Sunder Rajan K. 2006. Biocapital. The Constitution of Postgenomic Life. Durham: Duke University Press.

Żychliński A. 2007. „Iluzje edukacji”. Przegląd Polityczny 82 : 64-71.

Żychliński A. 2009. „Making it explicit. Petera Sloterdijka anatomia antropotechnik”. Kronos 3 (3) : 264-278.