Ernst Bloch jako filozof praktyczny

Abstrakt

Wbrew szeroko rozpowszechnionemu ujęciu filozofii Blocha, w ramach którego określana jest ona jako „mistyczna”, „eschatologiczna”, „idealistyczna” itd.,
niniejszy tekst pokazuje, że najlepszą drogą interpretacji tej myśli jest jej interpretacja przez pryzmat marksistowskiej filozofii praktycznej. Podobnie jak Labriola i Gramsci, Bloch rozwija swoje pojęcie materializmu w oparciu o Marksowskie Tezy o Feuerbachu. Jego koncepcje „najwyższego dobra” i „techniki sojuszu” podejmują perspektywę pojednania pomiędzy ludźmi i naturą, bliską młodemu Marksowi; jego teoria antycypacji i nadziei skupia się na rozwoju kolektywnych możliwości działania; nawet jego „ontologia jeszcze-nie”, często krytykowana za teleologiczność, jest tak naprawdę oparta na pojęciu „otwartych możliwości” i tym samym może być interpretowana w ramach „słabej siły teleologicznej” przynależącej ludzkiej sprawczości. Niemniej jednak z perspektywy praktyczno-filozoficznej widać, że filozofia Blocha musi również zostać przemyślana na nowo w sposób, który uporałby się z jej esencjalistycznymi założeniami i zróżnicowałby jej teleologię.