KARY I ŚRODKI KARNE W POLSKIM KODEKSIE KARNYM ORAZ EKWIWALENTY ICH NAZW W JĘZYKU NIEMIECKIM
PDF (Język Polski)

Comment citer

SIEWERT-KOWALKOWSKA, K. (2016). KARY I ŚRODKI KARNE W POLSKIM KODEKSIE KARNYM ORAZ EKWIWALENTY ICH NAZW W JĘZYKU NIEMIECKIM. Comparative Legilinguistics, 21, 69–84. https://doi.org/10.14746/cl.2015.21.05

Résumé

Prawo karne w odróżnieniu od innych gałęzi prawa nie reguluje określonej sfery życia społecznego, jak np. prawo rodzinne czy prawo pracy, lecz chroni dobra i wartości uznawane przez dane społeczeństwo za najważniejsze. Sprawcy naruszającemu normy prawa karnego grożą najdotkliwsze sankcje, a mianowicie utrata lub ograniczenie dóbr wysoko cenionych przez każdego człowieka, jakimi są wolność, wartości majątkowe czy dobre imię. Przedmiotem artykułu są wybrane pojęcia polskiego prawa karnego w kontekście przekładu tekstów prawnych na język niemiecki. Na wstępie zostanie przedstawiony system kar i środków karnych przewidzianych w polskim kodeksie karnym w porównaniu z systemem obowiązującym w Niemczech. Na tej podstawie zostanie przeprowadzona analiza ekwiwalentów zaproponowanych w wybrany słowniku prawniczym polsko-niemieckim oraz rozwiązań translatorskich zastosowanych w przekładzie polskiego kodeksu karnego na język niemiecki.

https://doi.org/10.14746/cl.2015.21.05
PDF (Język Polski)

Références

Alpmann-Pieper, Annegerd, Josef A. Alpmann, Rolf Krüger, i Horst Wüstenbecker, red. 2010 Alpmann Brockhaus Studienlexikon Recht. München: C. H. Beck.

Bojarski, Tadeusz. 2008. Polskie prawo karne. Zarys części ogólnej. Warszawa: LexisNexis.

Chudzik, Joanna, Michał Jakowczyk, Kaja Kowalski, Andreas Krajewski, i Kamila Mtthies, tłum. 2012. Strafgesetzbuch und Übertretungsgesetzbuch. Kodeks karny i kodeks wykroczeń. Warszawa: C.H. Beck.

Cieślak, Wojciech. 2010. Prawo karne. Zarys instytucji i naczelne zasady. Warszawa: Wolters Kluwer.

Ciszewski, Jan. 2008. Obrót prawny z zagranicą w sprawach cywilnych i karnych. Warszawa: LexisNexis.

Creifelds, Carl. 2014. Rechtswörterbuch. München: C. H. Beck.

Daniluk, Paweł, red. 2011. Leksykon prawa karnego – część ogólna. 100 podstawowych pojęć. Warszawa: C. H. Beck.

Dybiec-Gajer, Joanna. 2013. Specyfikacja jako instrument kontekstualizacji aktu tłumaczeniowego – między teorią a praktyką dydaktyki przekładu. Rocznik Przekładoznawczy nr 8, ss. 107-121.

Gabriel-Węglowski, Michał. 2011. Koncepcja usprawnienia instytucjonalnego prokuratury w zwalczaniu przestępczości zorganizowanej. Prokuratura i Prawo nr 4, ss. 73-102.

Groot, Gerard-René de. 1999. Das Übersetzen juristischer Terminologie. W Recht und Übersetzen, red. Gerard-René de Groot, Reiner Schulze, ss. 11-46. Baden-Baden: Nomos Verlagsgesellschaft.

Hołyst, Brunon, red. 2005. Wielka encyklopedia prawa. Warszawa: Wydawnictwo Prawo i Praktyka Gospodarcza.

Jopek-Bosiacka, Anna. 2006. Przekład prawny i sądowy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Kapuściński, Ryszard. 2008. Rwący nurt historii – zapiski o XX i XXI wieku. Kraków: Wydawnictwo Znak.

Kierzkowska, Danuta. 2002. Tłumaczenie prawnicze. Warszawa: Wydawnictwo TEPIS.

Kierzkowska, Danuta. 2010. Odbiorcy tłumaczenia tekstu pragmatycznego, czyli teoria w praktyce. W Translatoryka – Koncepcje – Modele – Analizy, red. Sambor Grucza, Adam Marchwicki, Monika Płużyczka, ss. 262-268. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego.

Kilian, Alina, i Agnieszka Kilian. 2014a. Słownik języka prawniczego i ekonomicznego polsko-niemiecki. Warszawa: Wolters Kluwer.

Kilian, Alina, i Agnieszka Kilian. 2014b. Słownik języka prawniczego i ekonomicznego niemiecko-polski. Warszawa: Wolters Kluwer.

Köbler, Gerhard. 2007. Juristisches Wörterbuch. Für Studium und Ausbildung. München: Franz Vahlen.

Kubacki,_ Artur. 2014. Pluricentryzm w niemieckim języku standardowym i specjalistycznym. Legilingwistyka Porównawcza t. 17, ss. 163-181.

Marek, Andrzej. 1999. Komentarz do kodeksu karnego. Część ogólna. Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze Sp. z o.o.

Marek, Andrzej. 2005. Prawo karne. Warszawa: C. H. Beck.

Matulewska, Aleksandra. 2005. Własność i zobowiązania w aspekcie translatorycznym polsko-angielskim i angielsko-polskim. Investigationes Linguisticae t. 12, ss. 62-76.

Pawela, Stanisław. 2007. Prawo karne wykonawcze. Zarys wykładu. Warszawa: Wolters Kluwer.

Steinborn, Sławomir. 2011. Prawomocność części orzeczenia w procesie karnym. Warszawa: Wolters Kluwer.

Weisflog, Walter E. 1996. Rechtsvergleichung und juristische Übersetzung. Eine interdisziplinäre Studie. Zürich: Schulthess Polygraphischer Verlag.

Europejska konwencja o pomocy prawnej w sprawach karnych z dnia 20 kwietnia 1959 r. http://isap.sejm.gov.pl/Download?id=WDU19990760854&type=2&nr=1 (data dostępu: 02.06.2014)

Gesetz über die Rechtsstellung der Soldaten. http://www.gesetze-im-internet.de/bundesrecht/sg/gesamt.pdf (data dostępu: 09.06.2014)

Gewerbeordnung. http://www.gesetze-im-internet.de/bundesrecht/gewo/gesamt.pdf (data dostępu: 09.06.2014)

Strafgesetzbuch in der Fassung der Bekanntmachung vom 13. November 1998. http://www.gesetze-im-internet.de/bundesrecht/stgb/gesamt.pdf (data dostępu: 30.05.2014)

Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny. http://isap.sejm.gov.pl/Download;jsessionid=D9C3BC66C700683605A8A52AB38BB93D?id=WDU19970880553&type=3 (data dostępu: 30.05.2014)

Walka z przestępczością zorganizowaną. http://europa.eu/legislation_summaries/justice_freedom_security/fight_against_organised_crime/index_pl.htm (data dostępu: 02.06.2014)