KONSTRUOWANIE OBRAZÓW RZECZYWISTOŚCI W AKCIE USTAWODAWCZYM
PDF (Język Polski)

Mots-clés

język prawny
tekst prawny
przepis prawny
termin prawny
określenie prawne
funkcje znaków językowych
obrazy rzeczywistości prawnej
abstrakcyjny obraz normy prawnej

Comment citer

LIZISOWA, M. T. (2014). KONSTRUOWANIE OBRAZÓW RZECZYWISTOŚCI W AKCIE USTAWODAWCZYM. Comparative Legilinguistics, 17, 11–28. https://doi.org/10.14746/cl.2014.17.1

Résumé

Artykuł prezentuje przedmiotowość wytworów semantycznych języka prawnego jako obrazów rzeczywistości w akcie ustawodawczym. W aspekcie semantyczno-pragmatycznym autorka analizuje treść znaczeniową i funkcję komunikacyjną znaków językowych ze względu na technikę wyrażania ich treści w przepisach prawnych. Analiza struktur gramatycznych i stylu tekstu prawnego wykazała, na czym polega sztuczność odniesień terminów, określeń i konstrukcji składniowych służących obrazowaniu przyczyny i skutku w wyrażeniach charakterystycznych dla języka prawnego, rozumianych nie wprost, czyli przekazujących implikowane treści niedosłownie.

https://doi.org/10.14746/cl.2014.17.1
PDF (Język Polski)

Références

Barthes, Roland. 2000. Mitologie. Przekł. Adam Dziadek. Warszawa: Wydawnictwo KR.

Buczyńska-Garewicz, Hanna. 1980, Świat przez pryzmat znaku. Max Bense, Przekł. Jan Garewicz. PIW: Warszawa.

Bűhler, Karl. 2004. Teoria języka. Przekł. Jan Koźbiał. Kraków: Universitas.

Guiraud, Pierre. 1974. Semiologia. Przekł. Stanisław Cichowicz. Warszawa: Wiedza Powszechna.

Krapiec, Mieczysław A. 1985. Język i świat realny. Redakcja Wydawnictw Katolickich: Lublin.

Lizisowa, Maria Teresa. 2006. Tekst – kontekst – interpretacja. W poszukiwaniu semiotyczno-dyskursywnych wzorców konkretyzacji języka. Część pierwsza. Wybrane zagadnienia dyskursu prawnego. Kraków: Collegium Columbinum.

Malinowski, Andrzej. 2006 Polski język prawny. Wybrane zagadnienia. Warszawa: Lexis Nexis.

Mrozowski, Maciej. 2001. Media masowe. Władza, rozrywka i biznes. Wyd. 2 poprawione i uzupełnione. Warszawa: Oficyna Wydawnicza ASPRA-JR.

Ogden, Charles, Kay, Richards, Ivor, Armstrong. 1923. The meaning of meaning. London: Kegan Paul, Trench, Trubner.

Peirce, Charles Sanders. 1931. Wybór pism semiotycznych. Przekł. Ryszard Mirek, Andrzej J. Nowak. Znak – Język – Rzeczywistość. Warszawa: Polskie Towarzystwo Semiotyczne.

de Saussure, Ferdinand. 1961. Kurs językoznawstwa ogólnego. Przekł. Krystyna Kasprzyk. Warszawa: PWN.

Wąsik, Zdzisław. 1997. Systemowe i ekologiczne właściwości języka

w interdyscyplinarnych podejściach badawczych. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.

Wronkowska, Sławomira. 2007. O cechach języka tekstów prawnych, [w:] Język polskiej legislacji, czyli zrozumiałość przekazu a stosowanie prawa. Warszawa: Kancelaria Senatu.

Wróblewski, Bronisław. 1948. Język prawny i prawniczy. Kraków: Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Zieliński, Maciej. 1992. Wypowiedzi dyrektywalne w praktyce językowej, [w:] red. Ziembiński Z., Zieliński M. Dyrektywy i sposób ich wypowiadania, 69-129. Warszawa: Zakład Semiotyki Logucznej Uniwersytetu Warszawskiego.

Zieliński, Maciej. 2002. Wykładnia prawa. Zasady. Reguły. Wskazówki. Warszawa: Lexis Nexis.

Ziembiński, Zygmunt. 1960. Przepis prawny a norma prawna, RPEiS 1/1960, 105-122.

Zirk-Sadowski, Marek. 1984. Rozumienie ocen w języku prawnym. [Acta Universitatis Lodziensis]. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego