Keywords
rhetorike techne
rhetorical education
paideia
political wisdom
How to Cite
Number of views: 385
Number of downloads: 339
Abstract
The revolutionary concept of rhetoric introduced by Plato not only stood firmly against the oratorical practices of his times, but also established first “scientific” art of rhetoric applicable into the frames of philosophical paideia. His perception of rhetorical tasks was strictly related to the goals of political formation and was absolutely indispensable for the purposes of a pursuit of political wisdom, in its exceedingly distinctive meaning. Plato initiated a century-long dispute on rhetorical ends and its political - paideutic value. First, criticized by Isocrates, later, resumed in the most exceptional treatise of Aristotle, he delineated a path of a new display of educational value of the art of rhetoric.
References
Arystoteles 2008. Etyka Nikomachejska. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Arystoteles 2008. Polityka. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Arystoteles 1988. „Protreptyk“. Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae VII. Poznań: Adam Mickiewicz University Press, s. 55-73.
Arystoteles 2004. Retoryka. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Arytoteles 1978. Topiki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Berti, E. 1979. Profilo di Aristotele. Roma: Edizioni studium, s. 138-148; s. 239- 268.
Bons, J. A. E. 2007. „Gorgias the Sophist and Early Rhetoric.“ W: Worthington I. (Ed.) A Companion to Greek Rhetoric. Malden: Blackwell Publishing, s. 37-46.
Fortenbaugh, W. W. 2007. „Aristotle’s Art of Rhetoric.“ W: Worthington I. (Ed.) A Companion to Greek Rhetoric. Malden: Blackwell Publishing, s. 107-123.
Halliwell, S. 1994. „Popular Morality, Philosophical Ethics, And the Rhetoric.“ W: Furley, D. J. & Nehamas, A. (Eds.) Aristotle’s Rhetoric. New Jersey: Princeton University Press, s. 211-230.
Hansen, M. H. 1991. The Athenian Democracy in the Age of Demosthenes. Oxford, Cambridge: Blackwell.
Izokrates 2007. „Przeciw sofistom“. Meander 3–4/07: 235-238. Warszawa: Komitet Nauk o Kulturze Antycznej PAN.
Izokrates 1996. „Panegiryk.“ Filomata 439/440: 368-410. Kraków: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Jaeger, W. 2001. Paideia. Formowanie człowieka greckiego. Warszawa: Fundacja Aletheia.
Janik, J. 2012. Political Concepts And Language of Isocrates. Kraków: Towarzystwo Wydawnicze „Historia Iagellonica“.
Juchacz, P. W. 2004. Sokrates. Filozofia w działaniu. Poznań: Wydawnictwo Naukowe Instytutu Filozofii UAM.
Makowski, P. 2012. „DYNAMIS. Metafizyczne pojęcie możności i jego rola w filozofii praktycznej Arystotelesa.” Diametros 33 (wrzesień 2012): 76-100. Kraków: Wydawnictwo UJ.
McCoy, M. 2008. Plato On the Rhetoric of Philosophers and Sophists. New York: Cambridge University Press.
Mielcarski, C. 2010. Sofiści i polityka. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Most, G.W. 1994. „The Use of Endoxa: Philosophy And Rhetoric in the Rhetoric.“ W: Furley, D. J. & Nehamas, A. (Eds.) Aristotle’s Rhetoric. New Jersey: Princeton University Press, s. 167-192.
Natali, C. 2013. Aristotle: His Life and School. New Jersey: Princeton University Press.
Papillon, T.L. 2007. „Isocrates.“ W: Worthington I. (Ed.) A Companion to Greek Rhetoric. Malden: Blackwell Publishing, s. 58-74.
Perelman, Ch. 2004. Imperium retoryki. Retoryka i argumentacja. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Platon 1922. Gorgiasz. Lwów – Warszawa: Książnica Polska T-wa Naucz. Szkół Wyższych.
Platon 2006. Fajdros. Warszawa: Unia Wydawnicza „Verum“.
Platon 2006. Politeia. Kęty: Wydawnictwo Antyk Marek Derewiecki.
Platon 1991. Protgoras. Warszawa: Wydawnictwo Recto.
Rapp, Ch. 2012. „Aristotle on the Moral Psychology of Persuasion.“ W: Shields, Ch. (Ed.) The Oxford Handbook of Aristotle. New York: Oxford University Press, s. 589-611.
Reale, G. 2005. Historia filozofii starożytnej. Tom I. Lublin: Redakcja Wydawnictw Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
Sekstus Empiryk 2007. Przeciw uczonym. Kęty: Wydawnictwo Marek Derewiecki.
Shields, Ch. 2007. Aristotle. New York: Routledge.
Sinko, T. 1959. Zarys historii literatury greckiej. Tom I: Literatura archaiczna i klasyczna. Warszawa: PWN, s. 752-772.
Thomas, C.G. & Webb, E.K. 1994. „From Orality to Rhetoric: An Intellectual Transformation.“ W: Worthington, I. (Ed.) Persuasion: Greek Rhetoric in Action. London: Routledge, s. 3-25.
Tuszyńska – Maciejewska, K. 1991. „Pochwała Heleny w wykonaniu ateńskiego mówcy Izokratesa.“ Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae VIII: 57-70. Poznań: Adam Mickiewicz: University Press.
Wardy, R. 1996. The Birth of Rhetoric: Gorgias, Plato, And Their Successors. London: Routlegde.
Wesoły, M. 2009. „Platona Gorgiasz – kompozycja dramatyczna, zarzewie agonu i sokratejska wymowa.“ W: Pacewicz, A. (red.) Kolokwia Platońskie ΓΟΡΓΙΑΣ. Wrocław: Instytut Filozofii Uniwersytetu Wrocławskiego. Wydawnictwo Alta 2, s. 14-25.
Yunis, H. 2007. „Plato’s Rhetoric.“ W: Worthington I. (Ed.) A Companion to Greek Rhetoric. Malden: Blackwell Publishing, s. 75-89.