Abstract
In this article we give a brief summary of how Norwegian and Polish sentences are classified in the widely acknowledged grammar books. Therefore, we review the definitions of sentences in both languages, and compare the various classifications applied in Norwegian and Polish. Additionally, much focus is given to classification of sub clauses, which happen to be differently characterized in the respective languages. We would claim that there is a significant bias regarding features that determine classification of sub clauses in Norwegian and Polish. While in Norwegian a lot of emphasis is put on structural features, focusing on how particular units are organized within a sentence, the Polish classifications seem more semantic-oriented. As far as grammatical terms are concerned, Norwegian is featured by far more notions that might yield intransparency for a Polish learner or grammarian. On the other hand, the Norwegian classifications seem far more transparent. Due to a lack of 1-1 relation between terms used in Norwegian and Polish, we cater for this need by providing terms applicable for both languages. We believe that this may come into useful for all who try to systematize their knowledge about sentences in both languages.References
Bauer, J., Grepl, M. (1970). Skladba spisovné češtiny. Praha: Státní pedagogické nakladatelství.
Bąk, P. (2016). Gramatyka języka polskiego. Warszawa: Wiedza Powszechna.
Bhat, D.N.S. (1999). The Prominence of Tense, Aspect and Mood. Amsterdam/ Philadelphia: John Benjamins Publishing Company.
Daneš, F. (et al.). (1987). Mluvnice češtiny 3. Praha: Academia.
Enger, H.O., Kristoffersen, K.E. (2000). Innføring i norsk grammatikk, morfologi og syntaks. Oslo: Cappelen Akademisk Forlag.
Faarlund, J.T. (et al.). (1997). Norsk referansegrammatikk. Oslo: Universitetsforlaget.
Golden, A. (et al.). (2014). Norsk som fremmedspråk. Grammatikk. Oslo: Universitetsforlaget.
Grzegorczykowa, R. (2008). Wykłady z polskiej składni. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Hagen, J.E. (2008). Norsk grammatikk for andrespråkslærere. 5 edition. Oslo: Ad Notam Gylden¬dal.
Hagen, J.E. (1998). Norsk grammatikk for andrespråkslærere. 1 edition. Oslo: Ad Notam Gylden¬dal.
Janik, M.O. (2014). En kontrastiv analyse av norske og polske fortidstempora i et andrespråks-perspektiv. NOA - Norsk som andrespråk 30, 106-131.
Klemensiewicz, Z. L. (1963). Zarys składni polskiej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
Kulbrandstad, L.A. (2005). Språkets mønstre. Grammatiske begreper og metoder. Oslo: Universi¬tetsforlaget.
Lie, S. (2003). Innføring i norsk syntaks. 5 edition. Oslo: Universitetsfrolaget.
Mac Donald, K. (1999). Norsk grammatikk for fremmedspråklige. Oslo: J.W. Cappelens Forlag.
Markowski, A. (2004). Wielki słownik poprawnej polszczyzny. Warszawa: PWN.
Mędak, S. (2016). Praktyczny słownik łączliwości składniowej czasowników polskich, Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych UNIVERSITAS.
Pisarek, W. (1964). O języku stowarzyszonym. Język polski 44. Kraków: Wydawnictwo Miłośni-ków Języka Polskiego.
Polański K. (1978). Zdanie złożone. In: S. Urbańczyk (ed.) Encyklopedia wiedzy o języku polskim. Wrocław: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich.
Polański K. (1967). Składnia zdania złożonego w języku górnołużyckim. Wrocław-Warszawa-Kraków: Komitet Słowianoznawstwa PAN.
Przybycin, A. (1976). Szyk wypowiedzeń podrzędnych w wypowiedzeniu złożonym niewspół-rzędnie. Katowice: Prace naukowe Uniwersytetu Śląskiego.
Skommer, G. (1979). Leddsetninger i norsk og polsk – en konfrontativ analyse. Unpublished master’s thesis. Poznań: Adam Mickiewicz Universitet.
Vassenden, L. (1993). Norsk syntaks. Oslo: Ad Notam Gyldendal.
Vinje, F.E. (1999). Riktig norsk. 5 edition. Oslo: Cappelen Akademisk Forlag.
Wróbel H. (2001): Gramatyka języka polskiego. Podręcznik akademicki. Kraków: Spółka Wydawnicza „OD NOWA” s.c.
Åfarli, T. A., Sakshaug, L. (2006). Grammatikk: Syntaks og morfologi med norsk i sentrum. Oslo: Det Norske Samlaget.