Wielokropek

Angełowa, I. 1982. Charakterystyka wielokropka na tle pozostałych znaków interpunkcyjnych polszczyzny. Język Polski, nr 2–3, 158–166.

Angełowa, I. 1985. Charakterystyka interpunkcji polskiej w świetle normy i praktyki. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.

Baker, S. 1993. Aspects of the Constructive Omega Rule within Automated Deduction. PhD thesis, Edinburgh.

Batóg, T. 1999. Podstawy logiki. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.

Batóg, T., Steffen-Batogowa, M. 1977. Wstępny algorytm konwersji polskich tekstów fonematycznych w ortograficzne. Lingua Posnaniensis 20, 65–95.

Bundy, A. 2004. Planning and Patching Proof. Informatics Research Report EDI-INF-RR-0229. School of Informatics, University of Edinburgh.

Bundy, A., Richardson, J. 1999. Proofs About Lists Using Ellipsis. W: H. Ganzinger, D. McAllester, A. Voronkov (eds.). Proceedings of the 6th International Conference on Logic for Programming and Automated Reasoning, LPAR, number 1705 in Lecture Notes in Artificial Intelligence.

London: Springer Verlag, 1–12.

Cajori, F. 1993. A History of Mathematical Notations. New York: Dover Publications, Inc.

Carnap, R. Bachmann, F. 1936. Über Extremalaxiome. Erkenntnis 6, 166–188.

Conway, J.H., Guy, R.K. 1999. Księga liczb. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne.

Eco, U. 1993. Jak stawiać wielokropek. W: Zapiski na pudełku od zapałek. Poznań: „Historia i Sztuka”.

Euler, L. 1796. Introduction a l’Analyse Infinitésimale, I. Paris: Barrois.

Fraenkel, A.A. 1928. Einleitung in die Mengenlehre. Berlin: Verlag von Julius Springer.

Fraenkel, A.A., Bar-Hillel, Y., Levy, A. 1973. Foundations of set theory. Amsterdam – London: North-Holland Publishing Company.

Franzén, T. 2004. Transfinite progressions: a second look at completeness. The Bulletin of Symbolic Logic Volume 10, Number 3, 367–389.

Gödel, K. 1964. What is Cantor’s continuum problem? W: P. Benaceraff, H. Putnam (red.). Philosophy of Mathematics. Selected Readings. Englewood Cliffs, New Jersey: Prentice-Hall, Inc., 258–273. Korzystamy z tłumaczenia zawartego w: Murawski, R. (red.). 2002. Współczesna

filozofia matematyki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 103–136.

Jodłowski, S. 1979. Losy polskiej ortografii. Warszawa: PWN.

Łoś, J. 1917. Pisownia polska w przeszłości i obecnie – zagadnienia i wnioski. Kraków.

Łuczyński, E. 1999. Współczesna interpunkcja polska. Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego.

Łukaszewicz, L. 1999. Triple dots in a formal language. Journal of Automated Reasoning 22 (3), 223–239.

Mostowski, A. 1967. O niektórych nowych wynikach meta- matematycznych dotyczących teorii mnogości. Studia Logica XX, 99 116.

Murawski, R. 1990. Funkcje rekurencyjne i elementy metamatematyki. Problemy zupełności, rozstrzygalności, twierdzenia Gödla. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.

Podracki, J. 1998. Słownik interpunkcyjny języka polskiego. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Saloni, Z. 2005. O kodyfikacji polskiej ortografii — historia i współczesność. ,,Nauka”, Kwartalnik PAN nr 4, 71–96.

Steffen-Batóg, M., Nowakowski, P. 1992. An algorithm for phonetic transcription of orthographic texts in Polish. Studia Phonetica Posnaniensia 3, 135–184.

Suszko, R. 1951. Canonic axiomatic systems. Studia Philosophica IV, 301–330.

Tarajło, Z. 1988. Znaki niefonogramiczne we współczesnym piśmie polskim. Wrocław: Wydawnictwo Politechniki Wrocławskiej.