Loanword adaptation in Esperanto

Abstrakt

Niniejsze badania zostały przeprowadzone celem zbadania kierunków fonologicznych, z których adaptowane są przez język esperanto nowe rdzenie wyrazowe. Poszczególne wyrazy wybrano spośród następujących czasopism: Kontakto – oficjalny magazyn Światowej Esperanckiej Organizacji Młodzieżowej (Tutmonda Esperantista Junulara Organizo – TEJO), który po raz pierwszy wydano w 1963 roku i który ma swoich abonentów w ponad 90 krajach świata, oraz Esperanto – oficjalny magazyn Światowego Związku Esperantystów (Universala Esperanta Asocio – UEA), który po raz pierwszy został wydany w 1905 roku i który ma swoich czytelników w 115 krajach na świecie, a także listy terminologii technicznej (Nevelsteen 2012) oraz wyrazów nie zarejestrowanych jeszcze w słownikach, lecz opublikowanych na liście na blogu <http:// vortaroblogo.blogspot.com.br/2009/09/nepivajvortoj-i.html>. Wyrazy pochodzą z 13 języków, tj. arabskiego, chińskiego, francuskiego, angielskiego, japońskiego, komi, koreańskiego, portugalskiego, rosyjskiego, hiszpańskiego, tureckiego, sanskrytu oraz suahili. Podstawą teoretyczną niniejszej analizy jest Fonologia Zapożyczeń (Loanword Phonology); głównie Calabrese & Wetzels (2009), Vendelin & Peperkamp (2006), Paradis (1988), Kang (2011), Friesner (2009), Menezes (2013), Chang (2008), Kenstowicz & Suchato (2006) oraz Roth (1980). Analiza korpusu wykazała, że wyrazy mogą być dostosowywane do języka esperanto zarówno poprzez ich formy fonetyczne, jak i poprzez oryginalną ortograficzną formę zapisu bezpośrednio z danego języka. Co więcej, zaobserwowano, że samogłoski długie zostały w przeważającej mierze zaadaptowane jako samogłoski proste, zaś niektóre wyrazy mogą występować w dwóch wersjach synchronicznych.