Słowa kluczowe
Brunschvicg
Cournot
przygodność
przyczynowość
Jak cytować
Abstrakt
Tekst dowodzi, że Quentin Meillassoux wprawdzie zasługuje na uznanie za sprawą swojego projektu przedstawionego w Poza skończonością – ponieważ słusznie zauważa, że należy odnowić wiarę filozofii w zdolność nauki do otwierania nowych wymiarów myślenia – lecz mimo to jego propozycja posiada dwie poważne słabości. Po pierwsze, opis nauki jako tworzenia twierdzeń ancestralnych nie wydobywa istoty naukowej kreatywności. Po drugie, teza o „koniecznej przygodności” stoi w fundamentalnej sprzeczności z wiedzą naukową. Dlatego autor artykułu przeciwstawia zasadzie koniecznej przygodności Meillassoux zasadę wydobytą z historycznej epistemologii Léon Brunschvicga i Antoine-Augustin Cournot. To znaczy, że zamiast zasady bezracji tekst broni zasady zmiennej racji bądź zmiennego rozumu (principle of a metamorphosing reason), opartej na tezie, iż żadna nieredukowalna przygodność nie jest praktycznie możliwa.Bibliografia
Brassier, Ray. 2007. Nihil Unbound: Enlightenment and Extinction. Basingstoke: Palgrave McMillan.
Brunschvicg, Léon. 1922. L’expérience humaine et la causalité physique. Paris: Alcan.
Boutroux, Émile. 1874. De la contingence des lois de la nature. Paris: Germer Baillière.
Cohen, Hermann. 2015. ―"The Synthetic Principles, from Kant‘s Theory of Experience (1885)". In The Neo-Kantian Reader. Ed. Sebastian Luft. Oxford: Routledge.
Cournot, Antoine-Augustin. 1851. Essai sur les fondements de nos connaissances et sur les caractères de la critique philosophique. Vol. 2. Paris: Hachette.
Garcia, Tristan, and Pierre-Alexandre Fradet. 2016. ―"Petit panorama du réalisme spéculatif." Spirale 255 (Winter): 27–30. http://magazine-spirale.com/dossier-magazine/petit-panorama-du-realisme-speculatif.
Descartes, René. 1985a. ―"Meditations on First Philosophy." In The Philosophical Writings of Descartes. Vol. 2. Eds. and trans. John Cottingham, Robert Stoothoff and Dugald Murdoch. Cambridge: Cambridge University Press.
Descartes, René. 1985b. ―"Principles of Philosophy." In The Philosophical Writings of Descartes. Vol. 1. Eds. and trans. John Cottingham, Robert Stoothoff and Dugald Murdoch. Cambridge: Cambridge University Press.
Harman, Graham. 2011. Quentin Meillassoux: Philosophy in the Making. Edinburgh: Edinburgh University Press.
Hegel, Georg Wilhelm Friedrich. 1977. The Phenomenology of Spirit. Trans. A.V. Miller. Oxford: Oxford University Press.
Kant, Immanuel. 1992. ―"On the Form and Principles of the Sensible and the Intelligible World [Inaugural Dissertation] (1770)." In Theoretical Philosophy, 1755–1770. Eds. and trans. David Walford and Ralf Meerbote. Cambridge: Cambridge University Press.
Kant, Immanuel. 1998. Critique of Pure Reason. Eds. and trans. Paul Guyer and Allen M. Wood. Cambridge: Cambridge University Press.
Locke, John. 1979. An Essay Concerning Human Understanding. Oxford: Clarendon Press.
Meillassoux, Quentin. 2008. After Finitude. An Essay on the Necessity of Contingency. Trans. Ray Brassier. London & New York: Continuum.
Meillassoux, Quentin. 2012. The Number and the Siren: A Decipherment of Mallarmé’s Coup de Dés. Trans. Robin Mackay. New York: Sequence Press.
Meillassoux, Quentin. 2015. Science Fiction and Extro-Science Fiction. Followed by ―The Billiard Ball‖ by Isaac Asimov. Trans. Alyosha Edlebi. Minneapolis: Univocal Publishing.
Niemoczynski, Leon. 2017. Speculative Realism: An Epitome. Leeds: Kismet Press.
Zahavi, Dan. 2016. ―"The End of What? Phenomenology vs. Speculative Realism." International Journal of Philosophical Studies 24/3: 289–309.
Licencja
Autorzy:
„Praktyka Teoretyczna” jest pismem, które chce realizować idee wolnego dostępu do wiedzy i poszerzania domeny dobra wspólnego. Ma służyć rozwojowi nauki i krytycznej refleksji w Polsce i na świecie w imię idei wolnego dostępu do wiedzy (Open Access). Całe pismo jest udostępniane za darmo w Internecie na warunkach licencji CC-BY-NC-SA (Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe) w wersji 4.0 (szczegółowe warunki: http://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/). Artykuły w nim zamieszczone mogą być dowolnie przechowywane, kopiowane, drukowane, rozpowszechniane i wykorzystywane do celów naukowo-dydaktycznych przy zachowaniu warunków licencji. Apelujemy tylko o uznanie autorstwa i podanie źródła w myśl przyjętych w środowisku naukowym standardów.
Nie ma natomiast możliwości komercyjnego wykorzystania zgromadzonych zasobów bez pisemnej zgody wydawcy. Dostęp do czasopisma nie może być dystrybuowany za opłatą czy w jakikolwiek inny sposób limitowany przez inne podmioty.
Autorzy tekstów przyjętych do publikacji w czasopiśmie „Praktyka Teoretyczna” są zobowiązani do wypełnienia, podpisania i odesłania na adres redakcji umowy o udzielenie nieodpłatnej licencji do utworów, z zobowiązaniem do udzielania sublicencji CC [PL.pdf, PL.doc, EN.pdf, EN.doc].
Zgodnie z umową, autorzy tekstów opublikowanych w czasopiśmie „Praktyka Teoretyczna” udzielają wydawcy czasopisma niewyłącznej i nieodpłatnej licencji oraz zezwalają na użycie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe (CC-BY-NC-SA 4.0).
Autorzy zachowują prawa do dalszego, swobodnego rozporządzania utworem.
Autorzy nadsyłanych artykułów powinni upewnić się, czy wykorzystywane przez nich materiały nie są chronione prawami autorskimi na rzecz innych osób i ponoszą odpowiedzialność za ewentualne uchybienia w tym względzie.