Słowa kluczowe
dyskurs
ideologia
hegemonia
konserwatyzm
neoliberalizm
katolicyzm
kościół katolicki
naród
media.
Jak cytować
Abstrakt
Analiza sposobów używania pojęcia wspólnoty w ww. dziennikach oraz ich połączeń w ramach szerszych struktur dyskursywnych. Hegemonizacja wspólnoty w ideologii narodowej i religijnej.
Bibliografia
Bartoszewski W. 2004. „Europa, wspólnota ducha”. Gazeta Wyborcza. 24 stycznia.
Foucault M. 1998. Nadzorować i karać: narodziny Więzienia. Warszawa: Wydawnictwo Aletheia.
Foucault M. 1998. Trzeba bronić społeczeństwa: wykłady w Collège de France 1976. Warszawa: KR.
Frank T. 2008. Co z tym Kansas?: czyli opowieść o tym, jak konserwatyści zdobyli serce Ameryki. Warszawa: Wydawnictwo Krytyki Politycznej.
Gardawski J. 2009. Świat pracy a fordyzm i postfordyzm. W Polacy pracujący a kryzys fordyzmu. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar.
Grzybczak J. 2000. Słowa sztandarowe w opiniach czytelników wybranych dzienników oraz słuchaczy Radia Maryja. Raport niepublikowany, Kraków.
Howarth D. 2008. Dyskurs. Warszawa: Oficyna Naukowa.
Jan Paweł II. 2005. Pamięć i tożsamość: rozmowy na przełomie tysiącleci. Kraków: Znak.
Klein N. 2008. Doktryna szoku. Warszawa: Muza.
Laclau E. 2004. Emancypacje. Wrocław: Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej Edukacji TWP.
Laclau E., C. Mouffe. 2007. Hegemonia i socjalistyczna strategia: przyczynek do projektu radykalnej polityki demokratycznej. Wrocław: Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej Edukacji TWP.
Malewska H. 1985. Panowie Leszczyńscy, Kraków: Znak.
Mannheim K. 1992. Ideologia i utopia. Lublin: Wydawnictwo Aletheia.
Mouffe C. 2008. Polityczność: Przewodnik „Krytyki Politycznej”. Warszawa: Wydawnictwo Krytyki Politycznej.
Nowak A. 2007. „Pytania o sens wspólnoty”. Rzeczpospolita. 20 października.
Pisarek W. 1983. Analiza zawartości prasy. Kraków.
Podemski K. 1989. Analiza wiedzy społecznej kreowanej przez środki masowego przekazu: przypadek tygodników polskich w 1981 roku. W Poza granicami socjologii ankietowej. Warszawa.
Sennett R.. 2006. Korozja charakteru: osobiste konsekwencje pracy w nowym kapitalizmie. Warszawa: Muza.
Wildstein B. 2004. „Mobilność i tradycja”. Rzeczpospolita. 23 sierpnia.
Wojciechowski M. 2003. „Albo Kościół, albo państwo?”. Rzeczpospolita. 19 lipca.
Życiński J. 2000. „Chrześcijańska wspólnota krwi”. Gazeta Wyborcza. 8 stycznia.
Licencja
Autorzy:
„Praktyka Teoretyczna” jest pismem, które chce realizować idee wolnego dostępu do wiedzy i poszerzania domeny dobra wspólnego. Ma służyć rozwojowi nauki i krytycznej refleksji w Polsce i na świecie w imię idei wolnego dostępu do wiedzy (Open Access). Całe pismo jest udostępniane za darmo w Internecie na warunkach licencji CC-BY-NC-SA (Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe) w wersji 4.0 (szczegółowe warunki: http://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/). Artykuły w nim zamieszczone mogą być dowolnie przechowywane, kopiowane, drukowane, rozpowszechniane i wykorzystywane do celów naukowo-dydaktycznych przy zachowaniu warunków licencji. Apelujemy tylko o uznanie autorstwa i podanie źródła w myśl przyjętych w środowisku naukowym standardów.
Nie ma natomiast możliwości komercyjnego wykorzystania zgromadzonych zasobów bez pisemnej zgody wydawcy. Dostęp do czasopisma nie może być dystrybuowany za opłatą czy w jakikolwiek inny sposób limitowany przez inne podmioty.
Autorzy tekstów przyjętych do publikacji w czasopiśmie „Praktyka Teoretyczna” są zobowiązani do wypełnienia, podpisania i odesłania na adres redakcji umowy o udzielenie nieodpłatnej licencji do utworów, z zobowiązaniem do udzielania sublicencji CC [PL.pdf, PL.doc, EN.pdf, EN.doc].
Zgodnie z umową, autorzy tekstów opublikowanych w czasopiśmie „Praktyka Teoretyczna” udzielają wydawcy czasopisma niewyłącznej i nieodpłatnej licencji oraz zezwalają na użycie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe (CC-BY-NC-SA 4.0).
Autorzy zachowują prawa do dalszego, swobodnego rozporządzania utworem.
Autorzy nadsyłanych artykułów powinni upewnić się, czy wykorzystywane przez nich materiały nie są chronione prawami autorskimi na rzecz innych osób i ponoszą odpowiedzialność za ewentualne uchybienia w tym względzie.