Wychowanie do niedojrzałości albo od biopolityki do psychowładzy
Main Article Content
Abstrakt
Jedną z charakterystycznych „chorób ponowoczesności” jest infantia, czyli niedojrzałość. Diagnozę tę łatwiej pojąć, jeśli uwzględnimy znamienną zmianę: o ile w ujęciu Michela Foucaulta klasyczna biopolityka sprowadza się do biowładzy, sprawowanej nad społecznościami w celu zinstrumentalizowania ich jako „maszyn produkcyjnych”, o tyle w ujęciu Bernarda Stieglera biopolitykę zastąpiła w dzisiejszych czasach w społeczeństwach Zachodu psychowładza, instrumentalizująca społeczności jako „maszyny konsumpcyjne”. Niniejszy artykuł rekonstruuje formy realizacji i konsekwencje owej ponowoczesnejpsychowładzy, oraz szuka odpowiedzi na pytanie, jak można jej przeciwdziałać.
Downloads
Article Details
Autorzy:
„Praktyka Teoretyczna” jest pismem, które chce realizować idee wolnego dostępu do wiedzy i poszerzania domeny dobra wspólnego. Ma służyć rozwojowi nauki i krytycznej refleksji w Polsce i na świecie w imię idei wolnego dostępu do wiedzy (Open Access). Całe pismo jest udostępniane za darmo w Internecie na warunkach licencji CC-BY-NC-SA (Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe) w wersji 4.0 (szczegółowe warunki: http://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/). Artykuły w nim zamieszczone mogą być dowolnie przechowywane, kopiowane, drukowane, rozpowszechniane i wykorzystywane do celów naukowo-dydaktycznych przy zachowaniu warunków licencji. Apelujemy tylko o uznanie autorstwa i podanie źródła w myśl przyjętych w środowisku naukowym standardów.
Nie ma natomiast możliwości komercyjnego wykorzystania zgromadzonych zasobów bez pisemnej zgody wydawcy. Dostęp do czasopisma nie może być dystrybuowany za opłatą czy w jakikolwiek inny sposób limitowany przez inne podmioty.
Autorzy tekstów przyjętych do publikacji w czasopiśmie „Praktyka Teoretyczna” są zobowiązani do wypełnienia, podpisania i odesłania na adres redakcji umowy o udzielenie nieodpłatnej licencji do utworów, z zobowiązaniem do udzielania sublicencji CC [PL.pdf, PL.doc, EN.pdf, EN.doc].
Zgodnie z umową, autorzy tekstów opublikowanych w czasopiśmie „Praktyka Teoretyczna” udzielają wydawcy czasopisma niewyłącznej i nieodpłatnej licencji oraz zezwalają na użycie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe (CC-BY-NC-SA 4.0).
Autorzy zachowują prawa do dalszego, swobodnego rozporządzania utworem.
Autorzy nadsyłanych artykułów powinni upewnić się, czy wykorzystywane przez nich materiały nie są chronione prawami autorskimi na rzecz innych osób i ponoszą odpowiedzialność za ewentualne uchybienia w tym względzie.
Bibliografia
- Agamben G. 2008. Homo sacer: suwerenna władza i nagie życie. Warszawa: Prószyński i S-ka.
- Attali J. 1998. Dictionnaire du XXI-e siecle. Paris.
- Bauman Z. 2006. Społeczeństwo w stanie oblężenia. Warszawa: Sic!.
- Bourdieu P. 2009. O telewizji. Panowanie dziennikarstwa. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
- Cataluccio F. M. 2006. Niedojrzałość. Choroba naszych czasów. Kraków: Znak.
- Christakis D., F. J. Zimmerman, D. L. DiGiuseppe, C. A. McCarty. 2004. “Early Television Exposure and Subsequent Attentional Problems in Children”. Pediatrics 113 (4) : 708-713.
- Condy J. 1993. “Thief of Time. Unfaithful Servant: Television and the American Child”. Dadalus 122 (1) : 259-278.
- Deleuze G. 2007. Postscriptum o społeczeństwie kontroli. W Negocjacje: 1972-1990. Wrocław: Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej Edukacji TWP.
- Foucault M. 2000. Historia seksualności. Warszawa: Słowo/obraz terytoria.
- Gasmi N., Grolleau G. 2002. “Economie de l’information versus economie de l’attention? Une application aux labels agroalimentaires”. Systemes agroalimentaires localisés 16-18.
- Greenfield S. 2004. Tomorrow’s People. How 21st-Century Technology Is Changing the Way We think And Feel. London: Penguin.
- Kant I. 2008. Beantwortung der Frage: Was ist Aufklarung?. W Zum ewigen Frieden und andere Schriften. Frankfurt/M..
- Kundera M. 1997. Powolność. Warszawa: W.A.B..
- Kundera M. 2001. Księga śmiechu i zapomnienia. Warszawa: W.A.B..
- Lem S. 2004. Sex Wars. Kraków: Agora SA.
- Sartori G. 2007. Homo Videns. Telewizja i postmyślenie. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego.
- Sloterdijk P. 2008. „Reguły dla ludzkiego zwierzyńca. Odpowiedź na Heideggera list o humanizmie”. Przegląd Kulturoznawczy 4 : 40-62.
- Sloterdijk P. 2009. Du must dein Leben andern. Uber Anthropotechnik. Frankfurt/M.
- Steiner G. 2007. Meine ungeschriebenen Bucher. München.
- Stiegler B. 2008. La telecratie contre la democratie. Lettre ouverte aux representants politiques. Paris.
- Stiegler B. 2008. Prendre Soin. De la jeunesse et des generations. Paris.
- Sunder Rajan K. 2006. Biocapital. The Constitution of Postgenomic Life. Durham: Duke University Press.
- Żychliński A. 2007. „Iluzje edukacji”. Przegląd Polityczny 82 : 64-71.
- Żychliński A. 2009. „Making it explicit. Petera Sloterdijka anatomia antropotechnik”. Kronos 3 (3) : 264-278.