Słowa kluczowe
Hard
Rzecz-pospolita
absolutna demokracja
władza konstytuująca
współzależne rządzenie
Jak cytować
Abstrakt
W ostatniej części trylogii Imperium, Rzeczy-pospolitej, Negri i Hardt pytają o sposób, w jaki wielość może rządzić sama sobą. W odpowiedzi stawiają tezę, że absolutna demokracja, pojmowana jako polityczna artykulacja wielości, niezakładająca jej redukcji do zunifikowanego podmiotu (ludu), jest możliwa. Jak stwierdza Negri, ten sposób myślenia o politycznej artykulacji jest zakorzeniony w tradycji demokratycznego materializmu, stanowiącej alternatywę dla dominującego w nowożytnej filozofii polityki nurtu utożsamiającego władzę polityczną z suwerennością. Wielość organizuje się politycznie dzięki władzy konstytuującej, tożsamej z ontologiczną kreatywnością/produktywnością wielości. Postawienie kwestii politycznej organizacji wymaga więc także postawienia kwestii składu klasowego wielości; demokracja polityczna jest zarazem demokracją ekonomiczną.Bibliografia
Badiou A. 2006. Metapolitics. New York-London: Verso.
Badiou A., F. Luchesse, J. Smith. 2011. We Need a Popular Discipline. http://www.lacan.com/baddiscipline.html.
Balibar É. 2009. Spinoza i polityka. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Casarino C. 2003. “Time Matters: Marx. Negri. Agamben. and the Corporeal”. Strategies 16 (2) : 185-206.
Deleuze G. 1990. Expressionism in Philosophy: Spinoza. New York: Zone Books.
Deleuze G. 1997. Różnica i powtórzenie. Warszawa: Wydawnictwo KR.
Hardt M., Negri A. 2004. Multitude. London: Penguin Books.
Hardt M., Negri A. 2005. Imperium. Warszawa: W.A.B.
Hardt M., Negri A. 2009. Commonwealth. Cambridge: Harvard University Press.
Hardt M. 2007. Into the Factory: Negri’s Lenin and the Subjective Caesura (1968-1973). W The Philosophy of Antonio Negri Vol. 2. London: Pluto Press.
Harman C. 2011. Kapitalizm zombie: globalny kryzys i aktualność myśli Marksa. Warszawa: Muza.
Harvey D. 2008. Neoliberalizm: historia katastrofy. Warszawa: Książka i Prasa.
Hobbes T. 2007. Lewiatan. czyli materia. forma i władza państwa świeckiego. Warszawa: Fundacja Aletheia.
Rousseau J. J. Umowa społeczna. Kęty: Wydawnictwo Marek Derewiecki.
Husson M. 2011. Kapitalizm bez znieczulenia. Warszawa: Bractwo Trojka.
Illuminati. A. 2010. Recent Italian Translations of Althusser’s Texts on Aleatory Materialism. http://www.borderlands.net.au/vol4no2_2005/illuminati_transl.html
Locke J. 1992. Drugi traktat o rządzie. W Dwa traktaty o rządzie. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Macherey P. 1996. The Encounter with Spinoza. W Deleuze: a Critical Reader. Oxford-Malden MA.
Macherey P. 2005. Negri’s Spinoza: From Mediation to Constitution. W The Philosophy of Antonio Negri. Vol. 1: Resistance in Practice. London: Pluto Press.
Machiavelli N. 1984. Książę. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Machiavelli N. 1984. Rozważania nad pierwszym dziesięcioksięgiem historii Rzymu Liwiusza. Warszawa: PIW.
Mouffe Ch. 2005. Paradoks demokracji. Wrocław: Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej Edukacji TWP.
Mutman M. 2007. Difference. Event. Subject: Antonio Negri’s Political Theory as Postmodern Metaphysics. W The Philosophy of Antonio Negri. Vol. 2: Revolution in Theory. London.
Negri A. 1991. Marx beyond Marx: Lessons on the “Grundrisse”. New York: Pluto Press.
Negri A. 1991. The Savage Anomaly: the Power of Spinoza’s Metaphysic and Politics. Minneapolis-Oxford: University of Minnesota Press.
Negri A. 1999. Insurgencies: Consituent Power and the Modern State. Minneapolis: University of Minnesota Press.
Negri A. 2003. The Constitution of Time. W Time for Revolution. New York-London.
Negri A. 2011. “Hiszpańskie refleksje”. Bez Dogmatu 89 (3) : 6-10.
Negri A., J. Revel. 2011. Dobro wspólne w rewolcie. http://www.ha.art.pl/prezentacje/39-edufactory/1963-judith-revel-antonio-negri-dobro-wspolne-w-rewolcie.html.
Spinoza B. 2000. Traktat o poprawie rozumu. W Traktaty. Kęty: Wydawnictwo Marek Derewiecki.
Tronti M. 2010. The Strategy of Refusal. http://www.geocities.com/cordobakaf/tronti_refusal.html
Žižek S. 2007. „Obiekt a jako wewnętrzna granica kapitalizmu”. Krytyka Polityczna 11-12 (1-2) : 264-273.
Licencja
Autorzy:
„Praktyka Teoretyczna” jest pismem, które chce realizować idee wolnego dostępu do wiedzy i poszerzania domeny dobra wspólnego. Ma służyć rozwojowi nauki i krytycznej refleksji w Polsce i na świecie w imię idei wolnego dostępu do wiedzy (Open Access). Całe pismo jest udostępniane za darmo w Internecie na warunkach licencji CC-BY-NC-SA (Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe) w wersji 4.0 (szczegółowe warunki: http://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/). Artykuły w nim zamieszczone mogą być dowolnie przechowywane, kopiowane, drukowane, rozpowszechniane i wykorzystywane do celów naukowo-dydaktycznych przy zachowaniu warunków licencji. Apelujemy tylko o uznanie autorstwa i podanie źródła w myśl przyjętych w środowisku naukowym standardów.
Nie ma natomiast możliwości komercyjnego wykorzystania zgromadzonych zasobów bez pisemnej zgody wydawcy. Dostęp do czasopisma nie może być dystrybuowany za opłatą czy w jakikolwiek inny sposób limitowany przez inne podmioty.
Autorzy tekstów przyjętych do publikacji w czasopiśmie „Praktyka Teoretyczna” są zobowiązani do wypełnienia, podpisania i odesłania na adres redakcji umowy o udzielenie nieodpłatnej licencji do utworów, z zobowiązaniem do udzielania sublicencji CC [PL.pdf, PL.doc, EN.pdf, EN.doc].
Zgodnie z umową, autorzy tekstów opublikowanych w czasopiśmie „Praktyka Teoretyczna” udzielają wydawcy czasopisma niewyłącznej i nieodpłatnej licencji oraz zezwalają na użycie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe (CC-BY-NC-SA 4.0).
Autorzy zachowują prawa do dalszego, swobodnego rozporządzania utworem.
Autorzy nadsyłanych artykułów powinni upewnić się, czy wykorzystywane przez nich materiały nie są chronione prawami autorskimi na rzecz innych osób i ponoszą odpowiedzialność za ewentualne uchybienia w tym względzie.