Sztuka wspólnoty Krzysztofa Wodiczki. Wokół Projekcji Poznańskiej
PDF

Słowa kluczowe

wspólnota
sztuka wspólnoty
projekcja publiczna
bezdomność
dzielenie postrzegalnego
miasto

Jak cytować

Juskowiak, P. (2010). Sztuka wspólnoty Krzysztofa Wodiczki. Wokół Projekcji Poznańskiej. Praktyka Teoretyczna, 1, 67–80. https://doi.org/10.14746/prt.2010.1.5

Abstrakt

Artykuł skupia się na trzech problemach wspólnoty w pracach Krzysztofa Wodiczki. Analizuje jeden z jego najnowszych projektów „Projekcja Poznańska” (efekt współpracy artysty z bezdomnymi z „Pogotowia Społecznego) w odniesieniu do wybranych filozoficznych teorii wspólnoty autorstwa Jacquesa Rancière’a, Jeana-Luca Nancy’ego, Julii Kristevy czy Jacquesa Derridy. Twierdzę, że wspólnotowy charakter ostatnich prac Wodiczki jest konsekwencją zmiany jego artystycznego nastawienia, przejścia „od symboliczno-krytycznej polityki do etyczno-terapeutycznej polityczności” (Andrzej Turowski).Tekst składa się z trzech części. Pierwsza zwięźle prezentuję sztukę wspólnoty jako specyficzny obszar sztuki publicznej. Punktem zainteresowania czynimy tu etyczne dylematy charakterystyczne dla tego rodzaju produkcji artystycznej. Kolejna część poświęcona została wizji wspólnoty Wodiczki oraz jej wyrazowi w „Projekcji Poznańskiej”. W ostatniej części artykułu, „Projekcja Poznańska” zostaje skonfrontowana z Rancière’owskim pojęciem “podziału widzialnego” oraz z Victora Turner’a teorią communitas. Twierdzę, że podczas gdy większość prac Wodiczki może być odczytana jako polityczna artykulacja równości (a zatem podstawa dla nowego podziału tego, co widzialne), „Poznańska Projekcja” ponosi klęskę w ustanawianiu przekonującej relacji między „małą” wspólnotą bezdomnych a „dużym” miejskim kolektywem.

https://doi.org/10.14746/prt.2010.1.5
PDF

Bibliografia

Bauman Z. 2008. Wspólnota. W poszukiwaniu bezpieczeństwa w niepewnym świecie. Kraków: Wydawnictwo Literackie.

Cohen-Cruz. 2009. An Introduction to Community Art and Activism. http://www.communityarts.net/readingroom /archivefiles/2002/02/an_introduction.pl

Delanty G. 2006. Community. London-New York: Routledge.

Derrida J. 2007. Hostipitality. W Jacques Derrida: Basic Writings. London-New York: Routledge.

Deutsche R. 2002. “Agorafobia”. Artium Questiones. 13 : 295-357.

Freud Z. 1997. Niesamowite. W Pisma psychologiczne. Warszawa: Wydawnictwo KR.

Goldbard A. 2006. New Creative Community. The Art of Cultural Development. Oakland: New Village Press.

Held K. 2003. Fenomenologia świata politycznego. Warszawa: Wydawnictwo IFiS PAN.

Hollier D. 1995. Gdy miasto śpi. W Sztuka publiczna. Warszawa: Centrum Sztuki Współczesnej.

Kester G. H. 2004. Conversation Pieces. Community + Communication in Modern Art. Berkeley-Los Angeles: University of California Press.

Krajewski M. 2005. „Co to jest sztuka publiczna? ”. Kultura i Społeczeństwo 74 (1) : 57-78.

Kristeva J. 1991. Strangers to Ourselves. New York: Columbia University Press.

Kwon M. 2004. One Place after Another. Site-specific Art and Locational Identity. Cambridge: The MIT Press.

Nancy J. 1991. The Inoperative Community. Minneapolis.

North M. 1997. Sfera publiczna jako rzeźba. Od Civitas Dei do ornamentu z ludzkiej masy. W Pisanie miasta - czytanie miasta. Poznań: Fundacja Humaniora.

Rancière J. 2007. Dzielenie postrzegalnego. Estetyka i polityka. Kraków: Korporacja Ha!art.

Rancière J. 2008. Na brzegach politycznego. Kraków: Korporacja Ha!art.

Rejniak-Majewska A. 2008. „Ciężar doświadczenia i próżnia przestrzeni miejskiej. Wokół „Tilted Arc” Richarda Serry”. Przegląd Kulturoznawczy 4 (1) : 120-132.

Sławek T. 1997. Jacques Derrida: dekonstrukcje i etyka gościnności. W Jacques Derrida. Doctor honoris causa Universitatis Silesiensis. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.

Sławek T. 2008. Słowo wstępne. W Dystans i zaangażowanie. Wspólnota – literatura – doświadczenie. Antologia przekładów. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.

Taborska H. 1996. Współczesna sztuka publiczna. Dzieła i problemy. Warszawa: Wiedza i Życie.

Turner V. 2006. Liminalność i communitas. W Badanie kultury: elementy teorii antropologicznej. Kontynuacje. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Turowski A. 2005. Przemieszczenia i obrazy dialektyczne Krzysztofa Wodiczki. W Krzysztof Wodliczko. Pomnikoterapia. Warszawa: Zachęta Narodowa Galeria Sztuki.

Wodiczko K. 1995. Wstępem jest rozmowa. Piotr Rypson i Adam Szymczyk rozmawiają z Krzysztofem Wodiczką. W K. Wodiczko. Sztuka publiczna. Warszawa.

Wodiczko K. 2007. Miasto. demokracja i sztuka. W Krzysztof Wodiczko. Doktor honoris causa Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Poznań.

Žižek S. 2001. „Melancholia i akt etyczny”. Res Publica Nowa 10.