Obcy Albert Camus? Przechwycenie jako postkolonialna strategia pisania na przykładzie Sprawy Meursaulta Kamela Daouda
PDF

Słowa kluczowe

postkolonializm
przechwycenie
Kamel Daoud
kanon
Albert Camus

Jak cytować

Bryja, I. (2019). Obcy Albert Camus? Przechwycenie jako postkolonialna strategia pisania na przykładzie Sprawy Meursaulta Kamela Daouda . Praktyka Teoretyczna, 34(4), 239‒254. https://doi.org/10.14746/prt2019.4.11

Abstrakt

W oparciu o literaturę poświęconą kategorii przechwycenia autorka przeprowadza komparatystyczną analizę Sprawy Meursaulta Kamela Daouda oraz dzieł Alberta Camusa (zwłaszcza Obcego i Upadku). Teoria przechwycenia zrekonstruowana na podstawie pism Guy Deborda, Jacquesa Derridy oraz Judith Butler staje się podstawą dla interpretacji literatury postkolonialnej. Celem artykułu jest wskazanie przechwycenia jako jednej z postkolonialnych strategii tworzenia narracji. Według autorki jej istotą jest renegocjacja struktury kanonu i miejsca twórców wyłączonych – ze względu na ekonomiczne, polityczne i kulturowe uwarunkowania – z pełnego udziału w jego współtworzeniu. W pierwszej części artykułu autorka przedstawia podstawowe wyróżniki przechwycenia oraz struktury kanonu literackiego sformułowanej przez Davida Damroscha. Dalej przeanalizowane zostały dwie dialogujące ze sobą narracje literackie. Porównanie usankcjonowanej w kanonie opowieści o morderstwie i procesie Meursaulta Camusa oraz Sprawy Meursaulta Daouda ujawnia ścisłe związki między dwiema powieściami. W opowieści Daouda odwrócona została narracja o wydarzeniach – w książce dominuje perspektywa ofiary, której wyrazicielem jest brat zabitego przez Meursaulta bezimiennego Araba. Przeprowadzona analiza prowadzi do wniosku, że przechwycenie utworu kanonicznego i jego rekontekstualizacja jest bardziej rewolucyjnym gestem pisarzy postkolonialnych, pragnących wynegocjować własne miejsce w obrębie kanonu, niż natywistyczne, utopijne odtwarzanie przedkolonialnej przeszłości. Wybór tej strategii pisania świadczy o autorskiej świadomości dwojakiego rodzaju: każda literatura jest iterowalna, a każda rewolucja jest tylko pozornym zerwaniem.

https://doi.org/10.14746/prt2019.4.11
PDF

Bibliografia

Ally, Hamza Karam. 2018. „The Stranger and The Other. Radical Alterity in Albert Camus’ The Stranger and Kamel Daoud’s The Meursault Investigation”. Otherness: Essays and Studies 6 (2): 259–280.

Barthes, Roland. 2009. Stopień zero pisania oraz Nowe eseje krytyczne. Tłum. Karolina Kot. Warszawa: Wydawnictwo Aletheia.

Butler, Judith. 2010. Walczące słowa. Mowa nienawiści i polityka performatywu. Tłum. Adam Ostolski. Warszawa: Wydawnictwo Krytyki Politycznej.

Camus, Albert. 2018. Obcy. Tłum. Marek Bieńczyk. Literatura na Świecie 7–8: 5–84.

Damrosch, David. 2010. „Literatura światowa w dobie postkanonicznej i hiperkanonicznej”. Tłum. Anna Tenczyńska. W Niewspółmierność. Perspektywy nowoczesnej komparatystyki. Antologia, red. Tomasz Bilczewski. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Daoud, Kamel. 2015. Sprawa Meursaulta. Tłum. Małgorzata Szczurek. Kraków: Wydawnictwo Karakter.

Daoud, Kamel. 2016. „Ludzie, którzy wychodzą od absurdu, kreują sens”. Rozmawia Maciej Kałuża. Estetyka i Krytyka 40: 127–136.

Debord, Guy i Gil J. Wolman. 2010. „Przechwytywanie – instrukcja obsługi”. Tłum. Marcin Adamczak. W Miasto w sztuce – sztuka miasta, red. Ewa Rewers. Kraków: Universitas.

Debord, Guy. 2006. Społeczeństwo spektaklu oraz Rozważania o społeczeństwie spektaklu. Tłum., wstęp i komentarz Mateusz Kwaterko. Warszawa: PIW.

Derrida, Jacques. 2002. „Sygnatura, zdarzenie, kontekst”. Tłum. Janusz Margański. W Derrida, Jacques. Marginesy filozofii, Warszawa: Wydawnictwo KR.

Kałuża, Maciej. 2018. „The Narrative of The Meursault Investigation: Is it the Story of The Stranger, Told by Clamence’s Double?”. Journal of Camus Studies 2017, red. Peter Francev: 55–66.

Palich, Natalia. 2012. „Wyzwoleni z tradycji? Literatura i krytyka postkolonialna wobec kanonu”. W Tradycja współcześnie – repetycja czy innowacja?, red. Anna Jarmuszkiewicz, Justyna Tabaszewska. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Thieme, John. 2001. Postcolonial con-texts. Writing back to the canon. London – New York: Continuum.

Vatsov, Dimitar. 2015. „Performatyw: suwerenna władza zamiast subwersji? (Austin, Derrida, Butler)”. Tłum. Weronika Szwebs. Przestrzenie Teorii 23: 217–240.