Abstrakt
Czeski sufiks -(k)yně i polski -ini/-yni mają wspólne pochodzenie oraz funkcję (tworzą formacje żeńskie). Warto zatem przyjrzeć się, jak te formanty funkcjonują we współczesnych językach. W tym celu poddano analizie materiał ze źródeł internetowych i leksykograficznych rejestrujących najnowsze słownictwo. Zebrany materiał analizowano pod kątem pochodności słowotwórczej, regularności semantycznej, kwalifikacji stylistycznej oraz przynależności do grup znaczeniowych.
Bibliografia
Bura R., 2005, Czeskie i polskie feminatywa, [w:] H. Mieczkowska, B. Suchoń--Chmiel (red.), Język i literatura słowacka w perspektywie słowiańskiej. Studia słowacko-polskie ofiarowane prof. Marii Honowskiej, Kraków, s. 71–74.
Dickins T., 2001, Gender Differentiation and the Asymmetrical Use of Animate Nouns in Contemporary Czech, „The Slavonic and East European Review”, Vol. 79, No. 2 (Apr.), s. 212–247. DOI: https://doi.org/10.1353/see.2001.0032
Gregor A., 1956, Přechylování v staročeštině, „Sborník prací Filosofické fakulty brněnské univerzity. A. Řada jazykovědná”, vol. 4, A4, s. 37–44.
Grochowska M., Wierzbicka A., 2015, Produktywne typy słowotwórcze nazw żeńskich we współczesnej polszczyźnie, „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Linguistica” 49, s. 45–55. DOI: https://doi.org/10.18778/0208-6077.49.04
Hołojda-Mikulska K., Dyskusje o feminatywach na łamach »Języka Polskiego« w latach 1945–1989, „Język Polski” 2016, 96/2, s. 89–97. DOI: https://doi.org/10.31286/JP.96.2.8
Kleszczowa K. (red.), 1996, Słowotwórstwo języka doby staropolskiej. Przegląd formacji rzeczownikowych, Katowice.
Kołodziejek E., 2022, Normatywne aspekty komunikacji inkluzywnej, „Studia Językoznawcze. Synchroniczne i diachroniczne aspekty badań polszczyzny” 21, s. 23–34. DOI: https://doi.org/10.18276/sj.2022.21-02
Krysiak P., Małocha-Krupa A., 2020, Feminatywum, feminatyw, nazwa żeńska, żeńska końcówka – problemy terminologiczne, „Oblicza Komunikacji” 12, s. 229–238. DOI: https://doi.org/10.19195/2083-5345.12.15
Kubiszyn-Mędrala Z., 2007, Żeńskie nazwy tytułów i zawodów w słownikach współczesnego języka polskiego, „LingVaria” 2/1, s. 31–40.
Laskowski R., 1962, Kontynuanty prasłowiańskiego przyrostka *-ynji w języku polskim, „Język Polski” 42/3, s. 171–187.
Łaziński M., 2006, O panach i paniach. Polskie rzeczowniki tytularne i ich asymetria rodzajowo-płciowa, Warszawa.
Rogozhnikova S., 2020, Problémy při přechylování názvů povolání v češtině a ruštině, „Nová čeština doma a ve světě” 2, s. 38–44.
Svobodová D., 2011, K aktuální situaci v oblasti přechylování apelativ v češtině, w: Vidy jazyka a jazykovedy, Prešov, s. 257–262.
Szpyra-Kozłowska J., 2019, Premiera, premiera czy pani premier? Nowe nazwy żeńskie i ograniczenia w ich tworzeniu w świetle badań ankietowych, „Język Polski” 99/2, s. 22–40. DOI: https://doi.org/10.31286/JP.99.2.2
Szpyra-Kozłowska J. 2021, Nianiek, ministra i japonki. Eseje o języku i płci. Kraków.
Valdrová J., 2023, Reprezentace ženství z perspektivy lingvistiky genderových a sexuálních identit, Praha.
Ziková M., 2003, K podstatě slovotvorného procesu přechylování, „Sborník prací Filosofické fakulty brněnské univerzity. A, Řada jazykovědná” 52, A51, s. 125–132.
Licencja
Prawa autorskie (c) 2024 Błażej Osowski
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.