Słowa kluczowe
brutalizacja
język polityki
Jak cytować
Abstrakt
Artykuł traktuje o możliwych przejawach postępującego procesu celebrytyzacji polityki z uwzględnieniem języka komentarzy, jakie pojawiają się na plotkarskich portalach internetowych. Te ostatnie także stają się bowiem miejscem specyficznie rozumianej kreacji wizerunkowej osób/podmiotów związanych z polityką. Sam sposób tej kreacji sprowadza się do publikowania treści związanych raczej ze sferą prywatną lub półprywatną, a na pewno niemającą związku z aktywnością tych osób/podmiotów na arenie politycznej. Dodatkowo obserwować daje się także daleko posunięty proces wulgaryzacji i brutalizacji języka tych komentarzy, co również jest zjawiskiem specyficznym.
Bibliografia
Annusewicz O. (2011), Celebrytyzacja polityczna, in: Polityka na szczeblu samorządu terytorialnego, ed. S. Sulowski, Warszawa, “Studia Politologiczne”, vol. 20.
Antkowiak P., Hajder K., Ossowski Sz. (2016), Jakość życia mieszkańców miasta Gniezna (wraz z analizą zawartości mediów lokalnych), Gniezno.
Bajer J. (2012), Badania porównawcze w politologii: zagadnienia metodologiczne, “Studia Politicae Universitatis Silesiensis”, no. 8.
Balczyńska-Kosman A. (2013), Język dyskursu publicznego w polskim systemie politycznym, “Środkowoeuropejskie Studia Polityczne”, no. 2.
Baran D. (2012), W kulturze mediów, w mediach bez kultury – wypowiedź polityczna jako impuls publicznej pseudodebaty, “Państwo i Społeczeństwo”, no. 1.
Barłóg M. (2013), Niektóre cechy osobowości a stopień uzależnienia od Internetu wśród studentów, “Młoda Psychologia”, vol. 2.
Bieniewicz J. (2009), Figura wroga we współczesnym dyskursie publicznym, “Oblicza Komunikacji”, no. 2.
Brzozowski P. (2003), Język polityki jako podstawowe narzędzie działania politycznego i nieodłączny atrybut władzy w świetle produkcji dyskursu prawdziwościowego, “Dialogi Polityczne”, no. 1.
Celebrytki i celebryci. Komunikat z badań TNS K.059/12, http://www.tnsglobal.pl/wp-content/ blogs.dir/9/files/2014/03/K.059-12_Celebryci_O10a-12.pdf.
Hess A. (2013), Społeczni uczestnicy medialnego dyskursu politycznego w Polsce. Mediatyzacja i strategie komunikacyjne organizacji pozarządowych, Kraków.
Ilnicki R. (2012), Public relations jako funkcja aktywności użytkowników internetu, “Studia Medioznawcze”, no. 2(49).
Juza M. (2015), Hejterstwo w komunikacji internetowej: charakterystyka zjawiska, przyczyny i sposoby przeciwdziałania, “Profilaktyka Społeczna i Resocjalizacja”, no. 25.
Kołodziejek E. (1994), Językowe środki zwalczania przeciwnika, czyli o inwektywach we współczesnych tekstach politycznych, in: Język a kultura, vol. 11: Język polityki, eds. J. Anusiewicz, B. Siciński, Towarzystwo Przyjaciół Polonistyki Wrocławskiej, Wrocław.
Kosmanowa B. (2010), Refleksje nad językiem polityków w Polsce dawniej i współczesnej, “Zeszyty Naukowe Cywilizacja i Polityka”, no. 8.
Kowalikowa J. (2008), O wulgaryzacji i dewulgaryzacji we współczesnej polszczyźnie, Acta Universitatis Wratislaviensis “Język a Kultura”, vol. 20, no. 3060.
Kwiecień S. A. (2005), Mechanizmy manipulacji językowej w nowomowie i współczesnym języku polityki, http://uranos.cto.us.edu.pl/~dialog/kwiecien.pdf.
Leksykon politologii (1999), eds. A. Antoszewski, R. Herbut, Wrocław.
Leszczuk-Fiedziukiewicz A. (2013), Strategie celebrytyzacji polityki na przykładzie medialnego obrazu kampanii parlamentarnej 2011 r., “Nowe Media”, no. 4.
Łoszewska-Ołowska M. (2015), Chory polityk, celebryta, zwykły Kowalski. Granice dozwolonego rozpowszechniania informacji o stanie zdrowia pacjenta, “Zeszyty Prasoznawcze”, vol. 58, no. 2(222).
Martens A. (2012), Formy i normy – język komunikacji internetowej, rozważania wstępne, Kwartalnik Internetowy “Komunikacja Społeczna”, no. 2.
Mazzoleni G., Schulz W. (1999), “Mediatization” of Politics: A Challenge for Democracy?, “Political Communication”, vol. 16.
McNair B. (1998), Wprowadzenie do komunikowania politycznego, Wydaw. Wyższej Szkoły Nauk Humanistycznych i Dziennikarstwa, Poznań.
Mizińska J. (2014), Chamstwo jako objaw wyczerpania kultury, “Humanistyka i Przyrodoznawstwo”, no. 20.
Niepytalska-Osiecka A. (2014), O fejku, laiku i hejcie w polszczyźnie internetowej, “Język Polski”, z. 4.
Olczyk T. (2013), Celebrytyzacja polityki – politycy i ich rodziny w “Twoim Stylu” i “Vivie”, “Media – Kultura – Komunikacja Społeczne”, no. 9.
Olczyk T. (2014), Celebrytyzacja polityki w opiniach wyborców, “Political Preferences”, no. 8.
Olczyk T. (2013a), Poparcie celebryckie (celebrity endorsement) w komunikowaniu politycznym – doświadczenia polskie na amerykańskiej licencji, “e-Politikon”, no. 5.
Olczyk T. (2013b), Teoria i praktyka celebrytyzacji politycznej. Celebryci polityczni w internetowych serwisach plotkarskich, “Środkowoeuropejskie Studia Polityczne”, no. 1.
Oniszczuk Z. (2011), Mediatyzacja polityki i polityzacja mediów. Dwa wymiary wzajemnych relacji, “Studia Medioznawcze”, no. 4(47).
Ossowski Sz., Piontek D. (2014), Co tam, Panie w polityce? Politycy w programach publicystycznych, “Zeszyty Prasoznawcze”, vol. 57, no. 2(218).
Ożóg K. (2007), O języku współczesnej polityki, “Polityka i Społeczeństwo”, no. 4.
Ożóg K. (2006), Pauperyzacja języka współczesnej polityki, “LingVaria”, no. 1.
Panek A. (2016), Język w przestrzeni internetu, “Przestrzeń Internetu”, no. 1(11).
Piontek D. (2011), Komunikowanie polityczne i kultura popularna. Tabloidyzacja informacji o polityce, Wydawnictwo Naukowe WNPiD UAM, Poznań.
Piontek D., Annusewicz O. (2013), Polityka popularna: celebrytyzacja polityki, politainment, tabloidyzacja, “e-Politikon”, no. 5.
Plejada.pl na czele serwisów plotkarskich, Pudelek.pl przyciąga najbardziej, mocno w górę Kozaczek.pl i Plotek.pl (TOP 10), http://www.wirtualnemedia.pl/artykul/plejada-pl-na-czele-serwisow-plotkarskich-pudelek-pl-przyciaga-najbardziej-mocno-w-gore-kozaczek-pl-i-plotek-pltop-10#, April 30, 2017.
PWN, www.pwn.pl, April 30–May 8, 2017.
Siuda P. (2009), O roli oraz znaczeniu sieciowych celebrytów w społeczności internautów, in: “Małe tęsknoty?” Style życia w czasie wolnym we współczesnym społeczeństwie, ed. W. Muszyński, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń.
Street J. (2004), Celebrity Politicians: Popular Culture and Political Representation, “British Journal of Politics & International Relations”, no. 6.
Street J. (2012), Do Celebrity Politics and Celebrity Politicians Matter?, “The British Journal of Politics and International Relations”, vol. 14.
Szczepaniak K. (2012), Zastosowanie analizy treści w badaniu artykułów prasowych – refleksje metodologiczne, “Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica”, no. 42.
Szostaczko P. (2015), Celebryta, jako narzędzie promocji, in: Perswazyjne wykorzystanie wizerunku osób znanych, ed. A. Grzegorczyk, Wyższa Szkoła Promocji, Warszawa.
Wattenberg M. P. (1991), The Rise of Candidate-Centered Politics. Presidential Elections of the 1980s, Harvard University Press, Cambridge.
Wileczek A. (2011), O języku młodego internetu, “Zeszyty Prasoznawcze”, R. 54, no. 3–4(207–208).
Wiśniewska P. M. (2010), Agresja jako cecha języka polityków, in: Etyka w mediach, vol. 7, ed. W. Machura, Wydawnictwo Naukowe SCRIPTORIUM, Poznań–Opole.
Worobiec P. (2008), Leksykalny kod polityczny – językowy obraz wroga, in: Język – komunikacja, eds. K. Kleszcz, M. Krzempek, Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego, Opole.
Zalewska Z. (2008), Perswazja w języku polityki, “Dialogi Polityczne”, no. 9.
Ziółkowski J. (2006), Gra polityczna, Warszawa.