Serbian elections: The path towards Europe?

Abstrakt

Republika Serbii powstała 5 czerwca 2006 r. jako spadkobierczyni państwa pod nazwą Serbia i Czarnogóra, które rozpadło się po ogłoszeniu niepodległości przez Czarnogórę 3 czerwca 2006 r. Serbia i Czarnogóra jako związek dwóch republik została proklamowana 4 lutego 2003 r. Zastąpił on utworzoną 27 kwietnia 1992 r. Federacyjną Republikę Jugosławii, w skład której wchodziły Republika Serbii i Republika Czarnogóry. Kluczowym celem niniejszych rozważań, jest udzielenie odpowiedzi na pytania: czy wybory w Serbii zapewnią kontynuację drogi do Europy oraz czy Serbia jest gotowa na to członkostwo? Integracja tego kraju z Unią Europejską zacieśniła się, kiedy do władzy doszedł po wyborach prezydenckich w 2004 roku proeuropejski prezydent Boris Tadić. Największymi przeszkodami w przystąpieniu Serbii do UE są, po pierwsze, sprawa niepodległości Kosowa, a po drugie, rozliczenie przed Trybunałem w Hadze osób odpowiedzialnych za zbrodnie wojenne popełnione w czasie wojny w byłej Jugosławii. Proces integracji Serbii z Unią Europejską trwa już dość długo. Serbowie chcą zakończyć negocjacje w 2019 r., by formalnie dołączyć do Unii Europejskiej w 2020 r. – Komisja Europejska ogłosiła bowiem moratorium na przyjmowanie nowych członków w trakcie obecnej kadencji swojej i Parlamentu Europejskiego, trwających właśnie do 2019 r.W kwietniu premierzy Serbii i Kosowa: Ivica Daczić i Hashim Thaci podpisali porozumienie, wynegocjowane pod auspicjami UE, w sprawie normalizacji stosunków między oboma państwami. Kosowo, dawna serbska prowincja zamieszkana w większości przez Albańczyków, ogłosiło niepodległość w 2008 roku, czego Belgrad nigdy nie uznał. Porozumienie to nie przewiduje formalnego uznania przez Serbię suwerenności Kosowa, reguluje natomiast sytuację w północnej części Kosowa, którą zamieszkuje 40-tysięczna mniejszość serbska. Obie strony zobowiązały się także w tym dokumencie do nieblokowania sobie nawzajem drogi do członkostwa w Unii Europejskiej.