Abstrakt
The present article tries to show and characterize Aleksander Wat’s poetic diction included in the pool of the kinds of the literary elegiac mood and mournful strains used by the writer. Wat does not employ just one language that would offer the power of expressing oneself and convey one’s own existential experience — he speaks with varied elegiac voices: be it full of sadness, melancholy and despair, be it filled with irony and sarcasm. In fact, the elegiac tone in its traditional variation is to be found only in one war poem, whereas all his post-war poetic volumes bring a rich polyphony of varied elegiac voices. Wat’s late poetic writings is underlined by a necessity to renew what has already happened, to repeat the existing pattern of expressing oneself, and thus forms a particular elegiac intertextuality. In this way, such rhetorical dimension of the word is revealed that challenges the feasibility of getting the content through in a straightforward manner. The awareness of repetition, however, does not restrict the author to silence — just the opposite, it makes him aware of a necessity to draw from codes lodged in tradition and thus to create a collage-like diction of his own.
Bibliografia
Barańczak S., Wat: cztery ściany bólu, w: Pamięć głosów. O twórczości Aleksandra Wata, red. W. Ligęza, Kraków 1992.
Boniecka E., Poezja a projekt egzystencji. W kręgu postaw i tożsamościowych dylematów
w twórczości Aleksandra Wata, Gdańsk 2008.
Borowski J., „Między bluźniercą a wyznawcą”. Doświadczenie sacrum w poezji Aleksandra Wata, Lublin 1998.
Brzozowski J., Notatki do „Wiersza ostatniego”, w: Szkice o poezji Aleksandra Wata, red. J. Brzozowski, K. Pietrych, Warszawa 1999.
Kołakowski L., Kapłan i błazen, w: Pochwała niekonsekwencji. Pisma rozproszone z lat 1955–1968, oprac. Z. Mentzel, t. 2, Londyn 1989.
Lanham R.A., The Motives of Eloquence. Literary Rhetoric in the Renaissance, New Haven 1976.
Legeżyńska A., Gest pożegnania. Szkice o poetyckiej świadomości elegijno-ironicznej, Poznań 1999.
Ligęza W., Jaśniejsze strony katastrofy. Szkice o twórczości poetów emigracyjnych, Kraków 2001.
Pietrych K., O „Wierszach śródziemnomorskich” Aleksandra Wata, Warszawa 1999.
Rutkowski K., Nota redakcyjna, w: A. Wat, Dziennik bez samogłosek, oprac. K. i P. Pietrychowie, Warszawa 2001.
Rojek P., „Historia zmącona autobiografią”. Zagadnienie tożsamości narracyjnej w odniesieniu do powojennej liryki Aleksandra Wata, Kraków 2009.
Rusinek M., Między retoryką a retorycznością, Kraków 2003.
Sobolewska A., „Poczekalnia sądu ostatecznego”. Sen w poezji Aleksandra Wata, w: Szkice o poezji Aleksandra Wata, red. J. Brzozowski, K. Pietrych, Warszawa 1999, s. 185–200.
Święch J., Literatura polska w latach II wojny światowej, Warszawa 1999.
Venclova T., Aleksander Wat. Obrazoburca, przeł. J. Gorlicki, Kraków 1997.
Wat A., Poezje, oprac. A. Micińska, J. Zieliński, Warszawa 1997.
Wat A., Poezje zebrane, oprac. A. Micińska, J. Zieliński, Kraków 1992.
Wat A., Publicystyka, oprac. P. Pietrych, Warszawa 2008.Ziomek J., Retoryka opisowa, Wrocław 2000.
Licencja
Autorzy
Autorzy tekstów przyjętych do publikacji w czasopiśmie „Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka” są zobowiązani do wypełnienia, podpisania i odesłania na adres redakcji umowy o udzielenie nieodpłatnej licencji do utworów, z zobowiązaniem do udzielania sublicencji CC.
Zgodnie z umową, autorzy tekstów opublikowanych w czasopiśmie „Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka” udzielają Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu niewyłącznej i nieodpłatnej licencji oraz zezwalają na użycie sublicencji Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-ND 4.0).
Autorzy zachowują prawa do dalszego, swobodnego rozporządzania utworem.
Użytkownicy
Zainteresowani użytkownicy internetu uprawnieni są do korzystania z utworów opublikowanych od 2016 roku w „Poznańskich Studiach Polonistycznych. Serii Literackiej” pod następującymi warunkami:
- uznanie autorstwa – obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem, informacji, o autorstwie, tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, DOI) oraz samej licencji;
- bez tworzenia utworów zależnych – utwór musi być zachowany w oryginalnej postaci, nie można bez zgody twórcy rozpowszechniać np. tłumaczeń, opracowań.
Do wszystkich tekstów opublikowanych przed 2016 r. prawa autorskie są zastrzeżone.
Inne
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).