Przesyłanie tekstów

Wytyczne dla autorów

Instrukcja oraz informacje dla autorów publikujących w „Poznańskich Studiach Polonistycznych. Serii Literackiej”

A. Informacje wstępne

Redakcja „Poznańskich Studiów Polonistycznych. Serii Literackiej” uprzejmie informuje, że przesłanie tekstu do publikacji w czasopiśmie będzie traktowane jako równoznaczne z deklaracją Autorki/Autora, iż tekst nie był wcześniej drukowany ani upubliczniany w sieci w części lub w całości oraz że jest całkowicie oryginalny.

Redakcja zastrzega sobie prawo do odmowy publikacji tekstów, które nie uwzględniają reguł edycji, zasad współpracy oraz etyki publikowania szczegółowo przedstawionych na stronie internetowej czasopisma.

Redakcja zastrzega, że odpowiedzialność za poglądy i opinie o charakterze światopoglądowym wyrażone w opublikowanych pracach biorą na siebie wyłącznie ich Autorki i Autorzy.

B. Informacje techniczne

1. Krój pisma: Times New Roman.
2. Stopień pisma: 12 pkt w tekście głównym i 10 pkt w przypisach.
3. Interlinia: 1,5 w tekście głównym i 1 w przypisach.
4. Format plików tekstowych: DOC, DOCX lub RTF.

C. Struktura artykułu

1. Imię i nazwisko autora/autorów.
2. Afiliacja – dwustopniowa: pełna nazwa wydziału i uczelni lub innej jednostki.
3. Tytuł artykułu – zapisany zwykłym pismem tekstowym, nie wersalikami.
4. Tekst – jeśli występuje podział na części, wszystkie powinny być ponumerowane; stosuje się numerację jednostopniową z użyciem cyfr arabskich,
   1., 2., 3. itd.
5. Bibliografia załącznikowa – stosujemy, jeżeli jest to zasadne, następujący podział:
   • Źródła (wraz ze stosowanymi skrótami)
   • Literatura.
6. Streszczenie: imię i nazwisko autora, tytuł, streszczenie w języku polskim i/lub angielskim (do 1000 znaków), słowa kluczowe w języku polskim i/lub angielskim (do 7)
7. Informacje o autorze według schematu: <imię i nazwisko> – <tytuł naukowy>; <zainteresowania badawcze [wskazanie kilku pól tematycznych], ważniejsze publikacje, pełnione funkcje>; <adres e-mail>; <numer ORCID>.

Ważne: objętość artykułu (tekst i materiały dodatkowe: bibliografia, streszczenie, słowa klucze, biogram) – do 40 tys. znaków ze spacjami.

D. Szczegółowe wytyczne

1. Cytaty z literatury i źródeł

• do trzech linijek (ok. 200 znaków ze spacjami) zapisywane są pismem prostym w cudzysłowie w tekście głównym (także cytaty obcojęzyczne)
• powyżej trzech wierszy zapisywane są pismem prostym, wyróżniane stopniem pisma mniejszym o 2 pkt. jednowierszowym odstępem nad i pod oraz wcięciem (nie należy wówczas umieszczać cudzysłowu)
• utwory poetyckie składane są jak dłuższe cytaty
• pominięcie fragmentu w tekście zaznaczane jest wielokropkiem w nawiasie kwadratowym: [...]
• cytat w cytacie oznaczamy za pomocą cudzysłowu francuskiego: «cytat»
• wyróżnienia pochodzące od autora tekstu zaznacza się pismem pogrubionym; w nawiasie kwadratowym należy podać skrót: wyróż. oraz inicjały (złożone bez spacji), np. „Tak jak wy czujecie, gdy patrzycie na rzekę i niebo, tak i ja czułem [wyróż. – M.S.]”; jeśli wszystkie wyróżnienia pochodzą od autora, należy dodać przy pierwszym wyróżnieniu przypis o treści: Wszystkie wyróżnienia w cytatach – <inicjały autora>
• dopisek autora w cytacie umieszczamy w nawiasie kwadratowym, po nim myślnik i inicjały autora z kropkami bez spacji [ – P.M.].

2. Najważniejsze ujednolicenia zapisu:

• tytuły (wyłączając tytuły czasopism) i wyrażenia obcojęzyczne są zapisywane kursywą; w tekście składanym pismem pochyłym tytuły zapisywane są w cudzysłowie (np. O „Dziadach” Adama Mickiewicza)
• daty są zapisywane wg wzoru: DD MIESIĄC RRRR, np. 2 maja 2020 roku
• stosowany jest zapis: lata 90., 1. połowa XIX wieku
• stosowany jest zapis: XVII-wieczny, lata 70.
• w narracji wyrazy „rok”, „wiek” zapisywane są w pełnych formach, np.: W 2004 roku
• stosowane są następujące skróty: np., m.in., itp., itd., tzw., tj.
• liczby do dziewięciu włącznie zapisywane są słownie, a od 10 za pomocą cyfr; liczby czterocyfrowe zapisywane są bez spacji (np. 5000), pięciocyfrowe i większe – ze spacją co trzy miejsca od końca (np. 50 000)
• zestawienia cyfrowo-literowe zapisywane są w całości słownie, np.: dwudziestolecie, dwuletni
• wyliczenia zapisywane są w ciągu w tekście lub od nowych wierszy z oznaczeniem: a); b); c)
• przy pierwszym pojawieniu się w tekście osoby podaje się jej pełne imię i nazwisko, przy kolejnych odwołaniach – samo nazwisko.

3. Przypisy

• w czasopiśmie stosujemy dla informacji bibliograficznych tzw. system harwardzki („autor – rok”); dla informacji merytorycznych tradycyjne przypisy na dole strony z odnośnikiem w tekście głównym
• zawarte w tekście odesłanie do bibliografii ma formę: nazwisko autora, rok wydania tekstu i numer strony bądź zakres stron; przypisy umieszcza się
  w nawiasach kwadratowych; przed numerem strony stawia się dwukropek, np.

[Kowalski, red. 1994: 5]

• jeśli w tekście przywołanych zostaje więcej publikacji jednego autora z danego roku, do roku dodaje się litery „a”, „b” itd., np.

[Nowak 1995a: 7]

[Nowak 1995b: 9]

[Nowak 1995c: 6]

• jeśli w dokumencie umieszczonym w Internecie nie podano autora, to pierwszym elementem opisu powinien być tytuł (jeśli jest dłuższy niż trzy wyrazy, zostaje skrócony), a jeśli go brak – incipit, np.

[Nowe formy współpracy… 2011: 7]

• przypisy zawierające odsyłacze zob. (= zobacz), por. (= porównaj) również składa się w taki sam sposób, np.

[zob. Kowalski 1996: 3]

• dane bibliograficzne kilku jednocześnie omawianych publikacji oddziela się średnikami, np.

[zob. Kowalski 1994: 5; Nowak 2009: 7]

• przypis umieszcza się zawsze po zacytowanym tekście, np.

„Należą one do zjawisk częstych, aczkolwiek trudnych do wyjaśnienia” [Nowak 1998: 32]

• gdy cytat jest zapośredniczony, stosuje się skrót: cyt. za: (= cytat za:), np.

[cyt. za: Nowak 1995: 6]

• odwołania do pozycji oznaczonych skrótami zamieszcza się tak jak odwołania do innych pozycji, np.

[SPXVI]

[USJP, t. 2: 230]

[SW: 320]

• zapisy źródeł podanych w cyrylicy w odniesieniach w tekście oraz w bibliografii załącznikowej powinny być podane w transliteracji – wg normy PN-ISO 9:2000.

4. Bibliografia załącznikowa (wykaz literatury przywoływanej w tekście)

Listę cytowanych prac umieszcza się po tekście artykułu naukowego. Obowiązuje porządek alfabetyczny nazwisk autorów lub tytułów prac, jeśli źródła nie mają autorów. Gdy pojawia się więcej prac jednego autora, stosuje się kolejność chronologiczną; publikacje jednego autora z tego samego roku powinny być rozróżnione kolejnymi literami (a, b, c itd.), zgodnie z porządkiem alfabetycznym wyznaczanym przez tytuły.

Stosuje się przecinkową metodę przestankowania (każdy element opisu oddzielamy przecinkami) i polski aparat bibliograficzny oraz następujące skróty: red., oprac., przeł., t., cz., nr, z., i in.

W zapisie zagranicznej bibliografii również stosuje się niniejszą normę bibliograficzną.

Opis bibliograficzny zapisujemy według podanych wzorów:

• Monografia autorstwa jednego, dwóch lub trzech autorów:

Hutnikiewicz Artur (2000), Młoda Polska, Warszawa.

Joyce James (1999), Ulisses, przeł. Maciej Słomczyński, Kraków.

Kowalski Sergiusz, Tulli Magdalena (2001), Zamiast procesu. Raport o mowie nienawiści, Warszawa.

• Monografia mająca więcej niż 3 autorów:

Labuda Gerard i in. (1969), Historia Pomorza, t. 1: Do roku 1466, cz. 1, Poznań. 

• Praca zbiorowa:

Bartmiński Jerzy, red. (1993), Encyklopedia kultury polskiej XX wieku, t. 2: Współczesny język polski, Wrocław.

• Artykuł w tomie zbiorowym:

Głowiński Michał (1983), Metafora, demetaforyzacja, konteksty, w: Studia o metaforze, t. 2, red. Michał Głowiński, Aleksandra Okopień-Sławińska, Wrocław, s. 43–56.

• Tekst z książki autorstwa tej samej osoby – stosuje się zapis: w: tegoż, w: tejże, np.

Wilkoń Aleksander (1999), Typologia współczesnych stylów literackich. Style poetyckie, w: tegoż, Język artystyczny. Studia i szkice, Katowice, s. 111–132.

Barańczak Stanisław (1990), E.E.: The Extraterritorial, w: tegoż, Breathing under Water and Other East European Essays, Cambridge, s. 20–37.

• Książka w serii

Oskarsson Lena (2013), Czarne tango, przeł. Zygfryd Radzki, Warszawa, Czarna Seria.

• Artykuł w czasopiśmie:

Dąbrowski Mieczysław (2009), Wśród stereotypów polskości i niemieckości. Rudnicki i Załuski, „Porównania”, nr 6, s. 211–224.

Zelenková Anna (2009), Studia Wschód-Zachód w kontekście współczesnej komparatystyki, przeł. Adam F. Kola, „Porównania”, nr 6, s. 39–45.

Błoński Jan (1987), Biedni Polacy patrzą na getto, „Tygodnik Powszechny”, nr 2, s. 1, 4.

Uwaga! Jeżeli publikacja posiada numer DOI, należy ten numer podać, niezależnie od tego, czy korzystano z wersji elektronicznej, czy papierowej. Jeżeli korzystano z wersji elektronicznej, numer DOI podaje się zamiast adresu WWW i daty dostępu. Numer DOI należy podać w formie linku, tzn. poprzedzić go prefiksem https://doi.org/ (np. https://doi.org/10.14746/pspsl.2021.40.4).

• Źródło internetowe 

Opis bibliograficzny dokumentu elektronicznego powinien uwzględniać następujące elementy: nazwisko i imię autora, tytuł, miejsce wydania (jeżeli występuje), rok wydania (jeśli występuje), datę aktualizacji/nowelizacji (w przypadku słowników bądź aktów prawnych – jeżeli występuje), źródło dokumentu, datę dostępu, np.

Li Yinan (2016), Recepcja literatury polskiej w Chinach: teoria i dzieje, „Postscriptum Polonistyczne”, nr 2 (18), s. 171–185, https://tinyurl.com/smhjk [dostęp: 6 maja 2021].

• Film:

Wajda Andrzej, reż (1999), Pan Tadeusz, Vision Film, Warszawa.

• Audycja radiowa:

Gdzie jest pan Cogito (2019), prowadzenie Małgorzata Raczyńska-Weinsberg, audycja radiowa z 7.12.2019, https://tinyurl.com/y7gmt66a [dostęp: 6 lutego 2020].

• Źródło archiwalne:

Organizacja 1951–1959. Zarządzenie wewnętrzne Rektora prof. K. Ajdukiewicza z dnia 31 lipca 1952, Archiwum BU, sygn. 295.

5. Materiał ilustracyjny

W przypadku chęci zamieszczenia w artykule jakiegokolwiek dzieła graficznego nieznajdującego się w domenie publicznej należy od jego autora (lub spadkobierców) uzyskać pisemną zgodę na publikację.

W przypadku dzieła pochodzącego z domeny publicznej potrzebne są następujące dane:

• imię i nazwisko autora,
• tytuł dzieła,
• rok jego powstania.

Prosimy też o podanie źródła pozyskanej reprodukcji.

Prosimy o niewykonywanie zdjęć grafikom wydrukowanym w innych publikacjach drukowanych w celu ich zreprodukowania. W przypadku braku alternatyw należy dokonać skanu w największej możliwej rozdzielczości (co najmniej 300 dpi).

Materiał ikonograficzny powinien być przesłany w odrębnych plikach (TIFF, JPG lub RAW o dowolnym rozszerzeniu), o wymiarach co najmniej 1600 × 1200 pikseli. Plikom z ilustracjami należy nadać kolejne nazwy (il_01, il_02 itd.). Prosimy o nieumieszczanie ilustracji w pliku DOC. W miejscach tekstu, w których mają się znaleźć, należy wpisać nazwę pliku w nawiasie ostrokątnym <il_01>, <il_02> itd. Spis ilustracji powinien zawierać podpisy pod ilustracje oraz źródła

Podpisy pod ilustracje, tabele i wykresy powinny znaleźć się w miejscu artykułu, w którym ma zostać zamieszczony dany element graficzny. Powinny zaczynać się od:

• Ilustracje: Ryc. 1, Ryc. 2 etc.
• Wykresy: Wykres 1, Wykres 2 etc.
• Tabele: Tabela 1, Tabela 2 etc.

Przykład podpisu pod ilustracją wraz ze źródłem:

Il. 1 Okładka tygodnika „Illustrierter Beobachter”, 16 marca 1940 [wyd. specjalne]

Źródło: Wikimedia Commons, https://tinyurl.com/ttvc5vsn [dostęp: 28 grudnia 2022].