Słowa kluczowe
constantive
discourse
interpretation
performative
Jak cytować
Abstrakt
Jerzy Kmita’s conception of humanistic interpretation is an appropriate reconstruction of communicative discourses, but it does not allow reconstruction of the non-communicative ones. In order to extend the range of application, I have employed John L. Austin’s performative-constative distinction, but have expanded its scope from speech acts to any discourses. As a result, the classification of discourse is as follows: explicit and implicit constatives, and explicit and implicit performatives. The efficacy of the new categorisation has been demonstrated with selected discourses sourced from the history of aesthetics.
Bibliografia
Ajdukiewicz K. 1975, Logika pragmatyczna, Warszawa.
Austin J.L. 1963, Performative-Constative, [w:] Ch.E. Caton (red.), Philosophy and Language, Urbana.
Austin J.L. 1970, Philosophcal Papers, red. J.O. Urmson i G.J. Warnock, Oxford.
Austin J.L. 1974, Performatywy i konstatacje, tłum. M. Hempliński, [w:] M. Hempoliński (red), Brytyjska filozofia analityczna, Warszawa, s. 235-244.
Austin J.L. 1975, How to Do Things with Words, red. J.O. Urmson i M. Sbisà, Oxford.
Austin J.L. 1993, Mówienie i poznawanie: rozprawy i wykłady filozoficzne, tłum. B. Chwedeńczuk, Warszawa.
Białostocki J. 1953, Nicolas Poussin i teoria klasycyzmu, Wrocław.
Fritzhand M. 1975, Spór o „dobre racje” w etyce, [w:] I. Lazari-Pawłowska (red.), Metaetyka, Warszawa, s. 404-431.
Grodziński E. 1980, Wypowiedzi performatywne: z aktualnych zagadnień filozofii języka, Wrocław.
Habermas J. 1985, Die philosophische Diskurs der Moderne, Frankfurt am Main.
Hegel G.W.H. 1907, Phänemonologie des Geistes, Lepzig.
Hegel G.W.H. 1966, Wykłady o estetyce, 2, tłum. J. Grabowski i A. Landman, Warszawa.
Hegel G.W.H. 1967, Wykłady o estetyce, 3, tłum. J. Grabowski i A. Landman, Warszawa.
Hegel G.W.H. 1973, Vorlesungen über der Ästhetik, 2, Frankfurt am Main.
Hegel G.W.H. 2010, Fenomenologia ducha, tłum. A. Landman, Warszawa.
Hegel G.W.H. 2014, Vorlesungen über der Ästhetik [online]. Textlog [dostęp: 2014-10-11]. Dostępny w Internecie: <http://www.textlog.de/hegel_aesthetik.html>.
Hume D. 1730, A Treatise of Human Nature, London.
Kmita J. i L. Nowak, 1968, Studia nad teoretycznymi podstawami humanistyki, Poznań.
Kmita J. 1971, Z metodologicznych problemów interpretacji humanistycznej, Warszawa.
Kmita J. 1975, Wykłady z logiki i metodologii nauk dla studentów wydziałów humanistycznych, Warszawa.
Korolko M. 1990, Sztuka retoryki: przewodnik encyklopedyczny, Warszawa.
Landman A. 1964, Od redakcji, [w:] G.W.H. Hegel, Wykłady o estetyce, 1, tłum. J. Grabowski i A. Landman, Warszawa.
Piles de R. 1994, Wykład zasad malarstwa, [w:] Teoretycy, historiografowie i artyści o sztuce 1600-1700, wyb. i opr. J. Białostocki, red. nauk. i uzup. M. Poprzęcka i A. Zięba, Warszawa, s. 589-603.
Reichenbach H. 1975, O istocie ocen i norm moralnych, [w:] I. Lazari-Pawłowska (red.), Metaetyka, Warszawa, s. 88-112.
Ross A. 1975, Argumentacja i perswazja, [w:] I. Lazari-Pawłowska (red.), Metaetyka, Warszawa, s. 151-172.
Schopenhauer A. 1993, Erystyka, czyli sztuka prowadzenia sporów, tłum. B. i Ł. Konorscy, Warszawa.
Stendhal 1977, Salon 1824 roku, tłum. H. Morawska, [w:] Francuscy pisarze i krytycy o malarstwie, 2, Romantyzm: Antologia, wybór i oprac. H. Morawska, Warszawa.
Stendhal 1965, Wybór z pism różnych, tłum. F. Śniatecka-Wowerowa, oprac. J. Guze, Warszawa, s. 71-95.
Struve H. 2010, Dyletantyzm i krytyka, [w:] Wybór pism estetycznych, opr. J. Sztachelska, Kraków, s. 330-332.
Sygietyński A. 1951, Album Maksa i Aleksandra Gierymskich, [w:] idem, Pisma krytyczne, Warszawa, s. 299-409.
Tarnowski J. 2014, Wielki przełom: studium estetyki Stanisława Witkiewicza, Gdańsk.
Tatarkiewicz W. 1991, Historia estetyki, 3, Estetyka nowożytna, Warszawa.
Welsch W. 1998, Nasza postmodernistyczna moderna, tłum. R. Kubicki i A. Zeidler-Jani¬szew¬ska, Warszawa.
Witkiewicz S. 1971, Sztuka i krytyka u nas, Warszawa.
Zeidler-Janiszewska A. 1993/1995, Problem stosowalności interpretacji humanistycznej do postawangardowych i postmodernistycznych praktyk artystycznych, [w:] K. Zamiara (red.), Humanistyka jak autorefleksja kultury, Poznań, s. 99-121.