The Czech feminative suffix -(k)yně and its Polish equivalent -ini/-yni. The latest trends
Journal cover Bohemistyka, volume 24, no. 4, year 2024
PDF (Język Polski)

Keywords

word formation
feminatives
suffix -(k)yně
suffix -ini/-yni

How to Cite

Osowski, B. (2024). The Czech feminative suffix -(k)yně and its Polish equivalent -ini/-yni. The latest trends. Bohemistyka, 24(4), 505–520. https://doi.org/10.14746/bo.2024.4.1

Abstract

The Czech suffix -(k)yně and the Polish -ini/-yni have a common origin and function (they form feminine formations). It is therefore worth taking a look at how these suffixes function in modern languages. For this purpose, material from Internet and lexicographic sources recording the latest vocabulary was analyzed. The collected material was analyzed in terms of word-formation derivatives, semantic regularity, stylistic qualification and belonging to meaning groups.

https://doi.org/10.14746/bo.2024.4.1
PDF (Język Polski)

References

Bura R., 2005, Czeskie i polskie feminatywa, [w:] H. Mieczkowska, B. Suchoń--Chmiel (red.), Język i literatura słowacka w perspektywie słowiańskiej. Studia słowacko-polskie ofiarowane prof. Marii Honowskiej, Kraków, s. 71–74.

Dickins T., 2001, Gender Differentiation and the Asymmetrical Use of Animate Nouns in Contemporary Czech, „The Slavonic and East European Review”, Vol. 79, No. 2 (Apr.), s. 212–247. DOI: https://doi.org/10.1353/see.2001.0032

Gregor A., 1956, Přechylování v staročeštině, „Sborník prací Filosofické fakulty brněnské univerzity. A. Řada jazykovědná”, vol. 4, A4, s. 37–44.

Grochowska M., Wierzbicka A., 2015, Produktywne typy słowotwórcze nazw żeńskich we współczesnej polszczyźnie, „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Linguistica” 49, s. 45–55. DOI: https://doi.org/10.18778/0208-6077.49.04

Hołojda-Mikulska K., Dyskusje o feminatywach na łamach »Języka Polskiego« w latach 1945–1989, „Język Polski” 2016, 96/2, s. 89–97. DOI: https://doi.org/10.31286/JP.96.2.8

Kleszczowa K. (red.), 1996, Słowotwórstwo języka doby staropolskiej. Przegląd formacji rzeczownikowych, Katowice.

Kołodziejek E., 2022, Normatywne aspekty komunikacji inkluzywnej, „Studia Językoznawcze. Synchroniczne i diachroniczne aspekty badań polszczyzny” 21, s. 23–34. DOI: https://doi.org/10.18276/sj.2022.21-02

Krysiak P., Małocha-Krupa A., 2020, Feminatywum, feminatyw, nazwa żeńska, żeńska końcówka – problemy terminologiczne, „Oblicza Komunikacji” 12, s. 229–238. DOI: https://doi.org/10.19195/2083-5345.12.15

Kubiszyn-Mędrala Z., 2007, Żeńskie nazwy tytułów i zawodów w słownikach współczesnego języka polskiego, „LingVaria” 2/1, s. 31–40.

Laskowski R., 1962, Kontynuanty prasłowiańskiego przyrostka *-ynji w języku polskim, „Język Polski” 42/3, s. 171–187.

Łaziński M., 2006, O panach i paniach. Polskie rzeczowniki tytularne i ich asymetria rodzajowo-płciowa, Warszawa.

Rogozhnikova S., 2020, Problémy při přechylování názvů povolání v češtině a ruštině, „Nová čeština doma a ve světě” 2, s. 38–44.

Svobodová D., 2011, K aktuální situaci v oblasti přechylování apelativ v češtině, w: Vidy jazyka a jazykovedy, Prešov, s. 257–262.

Szpyra-Kozłowska J., 2019, Premiera, premiera czy pani premier? Nowe nazwy żeńskie i ograniczenia w ich tworzeniu w świetle badań ankietowych, „Język Polski” 99/2, s. 22–40. DOI: https://doi.org/10.31286/JP.99.2.2

Szpyra-Kozłowska J. 2021, Nianiek, ministra i japonki. Eseje o języku i płci. Kraków.

Valdrová J., 2023, Reprezentace ženství z perspektivy lingvistiky genderových a sexuálních identit, Praha.

Ziková M., 2003, K podstatě slovotvorného procesu přechylování, „Sborník prací Filosofické fakulty brněnské univerzity. A, Řada jazykovědná” 52, A51, s. 125–132.