Muzeum Archidiecezjalne w Poznaniu na przełomie wieków XX i XXI

Abstrakt

Przypadające w bliskim odstępie czasu trzy rocznice (powołania Akademii Lubrańskiego w 1518 r., założenia Muzeum Archidiecezjalnego w 1898 r., zakończenia modernizacji Muzeum we wrześniu 2007 r.) stwarzają Muzeum Archidiecezjalnemu w Poznaniu okazję do krytycznego spojrzenia na jego kondycję i działalność w minionym czasie. W tym artykule skupiono się na okresie drugiej połowy XX wieku i pierwszych dekadach wieku XXI. Zwrócono uwagę na ważny moment usamodzielnienia się placówki poprzez oddzielenie od istniejącego do tej pory łącznie Archiwum i Muzeum oraz powołanie odrębnego dyrektora, któremu powierzono przede wszystkim zorganizowanie muzealnej ekspozycji i opiekę konserwatorską nad zabytkami całej archidiecezji. Zadania te zostały wykonane, co zapoczątkowało dobry okres działalności Muzeum – funkcjonowała otwarta dla publiczności ekspozycja z wystawą stałą i zmieniającymi się wystawami czasowymi, otwarto nowy oddział, dobrze prosperowała pracownia konserwatorska. Zmiany ustrojowe, wejście Polski do wspólnoty Unii Europejskiej oraz objęcie rządów w archidiecezji przez nowego arcybiskupa stworzyły nowe możliwości działania dla Muzeum. W tej chwili Muzeum Archidiecezjalne w Poznaniu to licząca się w mieście placówka kulturalna współpracująca z wieloma instytucjami nauki i kultury, z bogatym programem edukacyjnym dla dzieci i młodzieży oraz wartościową ofertą kulturalną dla każdego.