Abstract
Na przykładzie ?okrętu Tezeusza? (Zons, viagra dosage 1989, cheapest s. 88 i n.) możemy się przekonać, information pills że dzieci rzeczywiście mogą filozofować i wcale nie muszą być ?gorszymi? filozofami niż dorośli czy też zawodowi filozofowie. Razem ze swoim nauczycielem dały wyraz przemyśleniom, które w dodatku sprawdziły, wypróbowały i rozwinęły w zgodzie z trzema kryteriami, jakie spełniać powinny filozoficzne nastawienie, metoda i sposób zapytywania, znane nam choćby z dialogów Sokratejskich.References
Adorno, T. (1973). Philosophische Terminologie. Bd. 1. Frankfurt/M: Suhrmakp.
Adorno, T. (1957/1958). Vorlesung zur Einleitung in die Erkenntnistheorie. WS 1957/58, Nachschrift. Universität Frankfurt/M.
Aries, Ph. (1978). Geschichte der Kindheit, München: Hanser. (Wydanie polskie: 1995, Historia dzieciństwa, tłum. M. Ochab, Gdańsk: Marabut.)
Gieseke, H. (1985). Das Ende der Erziehung. Neue Chancen für Familie und Schule. Stuttgart: Klett-Kotta.
Hengst, H. et al. (1981). Kindheit als Fiktion. Frankfurt/M: Suhrkamp.
Horkheimer, M. (1970). Die Sehnsucht nach dem ganz Anderen. Ein Interview mit Kommentar von Helmut Gumnior. Hamburg: Furche Verlag.
de Mause, L. (1977). Hört ihr die Kinder weinen? Eine psychogenetische Geschichte der Kindheit. München: Suhrkamp.
Mead, M. (1973). Der Konflikt der Generationen. Jugend ohne Vorbild. Olten: Walter.
Postman, N. (1983). Das Verswchwinden der Kindheit. Frankfurt/M.: Fischer.
Sloterdijk, P. (1983). Kritik der zynischen Vernunft. Bd. 1. Frankfurt/M.: Suhrkamp.
Spaemann, R. (1974). Philosophie als institutionalisierte Naivität. Philosophisches Jahrbuch, nr 81.
Zons, R. (1989). Die Weisheit der Alten und die Weisheit der Kinder. W: Philosophie und Weisheit, red. W. Oelmüller. Paderborn, München, Wien, Zürich: Schöningh