Słowa kluczowe
big data
komunikowanie polityczne
kampania wyborcza
Jak cytować
Abstrakt
Rozważania naukowe dotyczące marketingu politycznego bardzo często sprowadzają się do dyskusji na temat politycznej historii XX i XXI wieku z pominięciem istotnych zmian w zakresie narzędzi wykorzystywanych do realizacji strategii wyborczej. Tymczasem analiza naukowa dotycząca marketingu politycznego, jako subdyscypliny stosowanej, uwzględniać winna mechanizmy realizacji określonych zadań. Celem niniejszego artykułu jest więc uzupełnienie tej “luki” i próba zastanowienia się nad wpływem narzędzi opartych o Big data na szerszy obraz tego, co nazywamy zabiegami marketingowymi w obszarze polityki. Pragniemy też poddać pod osąd czytelnika hipotezę, iż daleko idące zmiany w tym obszarze, w szczególności widoczne w kampaniach wyborczych i referendalnych w 2016 r., mogą stanowić przesłankę wyodrębnienia nowego paradygmatu w dyskusji na temat wykorzystania strategii marketingowych w komunikowaniu politycznym. Jest on wynikiem połączenia funkcji kanału komunikacji (internet) z jednoczesnym wykorzystaniem go jako źródła zdobywania danych o wyborcach. Te są zaś wykorzystywane w celach marketingowych. Podkreślić należy, iż mechanizm ten, od niemal dekady stosowany w obszarze działań komercyjnych, na gruncie polityki rodzi zupełnie nowe, potencjalnie niebezpieczne dla obywatela konsekwencje.
Bibliografia
Borudsiak B., Pierański B., Romanowski R., Strykowski S. (2015), Automatyzacja personalizacji reklamy internetowej, “Marketing w praktyce”, no. 3.
Ekman P. (2003), Kłamstwo i jego wykrywanie w biznesie, polityce i małżeństwie, PWN, Warszawa.
Filip D. (2015), Big Data – narzędzie instytucji finansowych w dotarciu do klienta, Big Data – narzędzie instytucji finansowych w dotarciu do klienta, “Ekonomia – Wrocław Economic Review”, t. 21, no. 3.
Graczyk-Kucharska M. (2015), Big data koniecznością współczesnego marketingu, “Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, t. 2, no. 875 (41).
Grassegger H., Krogerus M., The Data That Turned the World Upside Down, https://publicpolicy.stanford.edu/news/data-turned-world-upside-down.
Internet live stats, http://www.internetlivestats.com/one-second/.
Kolczyński M. (2007), Strategia komunikowania politycznego, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice.
Kopecka-Piech K. (2013), Nowe media: między nadmiarem i brakiem, in: Nadmiar i brak = Excess and lack, ed. Ł. Huculak, Wyd. ASP we Wrocławiu, Wrocław.
Makarenko V. (2009), 13 000 000 przyjaciół Obamy, “Gazeta Wyborcza” z dnia 25.03.2009.
Mazur M. (2007), Marketing polityczny. Studium porównawcze, PWN, Warszawa.
Petty R. E., Cacioppo J. T. (1986), Communication and persuasion: Central and peripheral routes to attitude change, Springer-Verlag, New York.
Płudowski T. (2008), Komunikacja polityczna w amerykańskich kampaniach wyborczych, PWN, Warszawa.
Sharma A., Sheth J. N. (2004), Web-based marketing. The coming revolution in marketing thought and strategy, “Journal of Business Research”, no. 57.
Sztabiński P. B. (1995), Efekt ankieterski: czy zmienia się tylko respondent?, “ASK”, no. 1.
Tabakow M., Korczak J., Franczyk B. (2014), Big Data – definicje, wyzwania i technologie informatyczne, “Informatyka ekonomiczna. Business Informatics”, no. 1(31).
Television Facts and Statistics, http://www.tvhistory.tv/facts-stats.htm.
Żakowski J. (2017), Internetowy Frankenstein, “Polityka”, no. 3.