Analiza polityki międzynarodowej izolacji wobec Północnego Cypru

Abstrakt

Konflikt na Cyprze pozostaje nierozwiązany w obszarze międzynarodowego rozwiązywania konfliktów. Po interwencji militarnej Turcji i utworzeniu Tureckiej Republiki Północnego Cypru (TRNC), społeczność międzynarodowa, zwłaszcza Unia Europejska, wprowadziła środki izolacji i embarga wobec TRNC. Te polityki utrzymują się od ponad 40 lat, sprawiając, że społeczność cypryjskich Turków żyje w izolacji. Tylko Turcja uznaje Północny Cypr za niepodległe państwo, od jego ogłoszenia w 1983 roku. Wiele międzynarodowych instytucji, takich jak Światowy Związek Pocztowy, Międzynarodowa Organizacja Lotnictwa Cywilnego i Międzynarodowe Stowarzyszenie Transportu Lotniczego, odmawia współpracy z cypryjską społecznością turecką. Eksport i loty z Północnego Cypru zależą od Turcji, a bezpośrednie loty międzynarodowe są zakazane. Dodatkowo, cypryjscy Turcy napotykają na embarga w dziedzinie sportu i kultury, gdzie jest im zabroniony udział w międzynarodowych meczach czy zawodach, a niektóre koncerty międzynarodowych muzyków na Północy Cypru zostały odwołane. Celem tej pracy jest zbadanie wpływu polityki izolacji i embarga narzuconych po interwencji w 1974 roku na Północnym Cyprze oraz na negocjacje pokojowe. Argumentuje się, że polityki izolacji są skierowane przeciwko społeczności, a nie aktorom politycznym, i że długotrwała surowa izolacja nie jest korzystna dla żadnego aktora w regionie.