Rosyjski konserwatyzm jako prawo do usprawiedliwienia wojny z perspektywy fundamentów moralnych J. Haidta i syndromu myślenia grupowego I. L. Janisa

Abstrakt

W artykule autor podejmuje próbę zreferowania czegoś, co nazywamy rosyjskim konserwatyzmem. Następnie zastanawia się, dlaczego społeczeństwo rosyjskie może ulegać takim ideom, do czego wiara w propagandę Kremla może prowadzić i czy są przesłanki do tego, aby sądzić, że mamy już dowody na to, że społeczeństwo rosyjskie zmierza w jakimś konkretnym kierunku.
Autor odwołuje się tutaj do dwóch badaczy i ich rozumienia procesów grupowych. Pierwszym będzie Jonathan Haidt, a drugim Irving L. Janis.
Do J. Haidta odnoszę się ze względu na badania dotyczące zachowań moralnych. W swej książce (Haidt, 2014) z 2012 roku – Prawy umysł – zadaje on w podtytule pytanie: Dlaczego dobrych ludzi dzieli religia i polityka? Można je sparafrazować: dlaczego dobrzy ludzie przez religię i politykę są w stanie mordować innych dobrych ludzi? Odwołamy się tutaj do ideologii Kremla, jaką jest konserwatyzm w Rosji, i zadamy sobie pytanie: czy istnieje dla niego jakaś przeciwwaga?
Następnie zastanowimy się, czy rzeczywiście społeczeństwo rosyjskie tak się spolaryzowało, że nie ma w nim równowagi między osobami o konserwatywnym a np. liberalnym podejściu, aby odwołując się do badań I. L. Janisa (Janis, 1982) dotyczących zachowań grupowych, w tym szerokich badań poświęconych syndromowi myślenia grupowego, zgłębić, czy można uznać, że w Rosji doszło już do tego rodzaju myślenia.