Wyborcy i media. Ocena działań mediów w okresie polskiej parlamentarnej kampanii wyborczej 2023 roku
Okładka czasopisma Przegląd Politologiczny, nr 1, rok 2025
PDF

Słowa kluczowe

wybory
media
wyborcy
wiarygodność mediów

Jak cytować

Piontek, D. (2025). Wyborcy i media. Ocena działań mediów w okresie polskiej parlamentarnej kampanii wyborczej 2023 roku. Przegląd Politologiczny, (1), 283–298. https://doi.org/10.14746/pp.2025.30.1.18

Abstrakt

Truizmem jest stwierdzenie, że media stanowią podstawowe źródło informacji dotyczących polityki. Potwierdzają to liczne badania ilościowe, z których jasno wynika, że choć zmianie ulegają preferencje użytkowników co do typów mediów zaspokajających ich potrzeby orientacji w kwestiach politycznych, to ich dominująca pozycja nie ulega żadnej erozji. Jednak relatywnie rzadko odbiorcy mediów pytani są o ich ocenę ilości i jakości informacji przygotowanych i dystrybuowanych przez media oraz za ich pośrednictwem.
Kampania wyborcza to zwykle czas intensyfikacji komunikowania się polityków z wyborcami, w którym media pełnią rolę nie tylko sprawozdawczą, ale aktywnych aktorów, zwiększają się również, jak można domniemywać, potrzeby orientacji politycznej wyborców, którzy deklarują czynny udział w procesie wyborczym. Przedmiotem artykułu będzie prezentacja wyników badania, które dotyczyło ocen działania mediów podczas parlamentarnej kampanii wyborczej 2023 roku oraz ich znaczenia dla podejmowania decyzji wyborczych. Badanie miało charakter ankietowy, przeprowadzone zostało na reprezentatywnej próbie losowej.

https://doi.org/10.14746/pp.2025.30.1.18
PDF

Finansowanie

Badanie przeprowadzono dzięki grantowi ID-UB UAM przyznanemu w ramach Konkursu nr 081.

Bibliografia

Batorski D., Izdebski K. (2023), Media społecznościowe i wybory, chrome-extension://efaidnbmnnnibpcajpcglclefindmkaj/https://www.batory.org.pl/wp-content/uploads/2023/06/Media-spolecznosciowe-i-wybory.pdf, 13.01.2025.

Blumler J. G., Gurevitch M. (1995), The Crisis of Political Communication, Routledge, London–New York.

Brants K., Voltmer K. (2011), Political Communication in Postmodern Democracy. Challenging the Primacy of Politics, Palgrave Macmillan, New York. DOI: https://doi.org/10.1057/9780230294783

CBOS (2019), Wiarygodność mediów, Komunikat z badań nr 70/2019, https://www.cbos.pl/SPISKOM.POL/2019/K_070_19.PDF, 13.03.2025.

CBOS (2023), Postrzeganie mediów, Komunikat z badań nr 132/2923, https://www.cbos.pl/SPISKOM.POL/2023/K_132_23.PDF, 13.03.2025.

CBOS (2024), Ocena mediów, Komunikat z badań nr 51/2024, https://www.cbos.pl/SPISKOM.POL/2024/K_051_24.PDF, 13.03.2025.

CBOS (2024), Społeczny odbiór dziennikarzy zajmujących się kwestiami politycznymi, Komunikat z badań nr 41/2024, https://www.cbos.pl/PL/publikacje/flashe/pliki/2024/fl_041_2024.pdf, 13.03.2025.

Fuynan S. (red.) (2024), Social Media News and Its Impact, Routledge, London.

Kiousis, S., Mitrook M., Wu X., Seltzer T. (2006), First- and Second-Level Agenda-Building and Agenda-Setting Effects: Exploring the Linkages Among Candidate News Releases, Media Coverage, and Public Opinion During the 2002 Florida Gubernatorial Election, “Journal of Public Relations Research”, 18(3), s. 265–285. DOI: https://doi.org/10.1207/s1532754xjprr1803_4

Klinger U., Kreiss D., Mutsvairo B. (2023), Platforms, Power, and Politics: An Introduction to Political Communication in the Digital Age, Wiley, Berlin.

Krotz F. (2008), Mediatization: A Concept with Which to Grasp Media and Societal Change, w: Mediatization. Concept, Changes, Consequences (21–40), red. K. Lundby, Peter Lang, Berlin–New York.

Mazzoleni G. (2008), Mediatization of Politics, w: The International Encyclopedia of Communication, vol. VII (s. 2930–2932), red. W. Donsbach, Blackwell, Malden. DOI: https://doi.org/10.1002/9781405186407.wbiecm062

Mazzoleni G., Schulz W. (1999), „Mediatization” of Politics: A Challenge for Democracy?, “Political Communication”, vol. 16, s. 247–261. DOI: https://doi.org/10.1080/105846099198613

McNair B. (2017), An Introduction to Political Communication, Routledge, London. DOI: https://doi.org/10.4324/9781315750293

McQuail D. (2005), Mass Communication Theory, SAGE, London. DOI: https://doi.org/10.4135/9780857024374

Michalczyk S. (2010), Demokracja medialna. Teoretyczna analiza problemu, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń.

Piontek D. (2023), Media jako źródło informacji o rzeczywistości społeczno-politycznej, w: Pomiędzy wojną w Ukrainie a wyborami parlamentarnymi w Polsce w 2023 roku. Diagnoza stanu polskiego społeczeństwa (s. 231–258), red. R. M. Staniszewski, Elipsa, Warszawa.

Scheufele D. A. (2000), Agenda-setting, priming, and framing revisited: Another look at cognitive effects of political communication, “Mass Communication & Society”, 3(2–3), s. 297–316. DOI: https://doi.org/10.1207/S15327825MCS0323_07

Strömbäck J. (2008), Four Phases of Mediatization: An Analysis the Mediatization of Politics, “Press/Politics”, 13(3), s. 228–246. DOI: https://doi.org/10.1177/1940161208319097

Zhang T., Kiousis S. (2018), Agenda Setting and Building, w: The International Encyclopedia of Strategic Communication (1–8), red. R. L. Heath, W. Johansen, Wiley, Oxford. DOI: https://doi.org/10.1002/9781119010722.iesc0005