Abstrakt
Przedmiotem niniejszego artykułu jest przedstawienie roli Bractwa Muzułmańskiego w polityce Egiptu w XX wieku oraz analiza stanowiska i wpływu, jaki wywarło na wydarzenia Arabskiej Wiosny w 2011 roku. Bracia Muzułmanie od momentu założenia w 1928 roku są związani z muzułmańskim nurtem myśli politycznej określanym jako islamizm. Od początku swojego istnienia Bracia proponowali jako podstawę swojego programu społeczno-narodowego indologię islamu. Wykorzystywali go również do walki politycznej. Bractwo do końca lat czterdziestych XX w. kierowane przez swojego założyciela Hasana al-Bannę działało legalnie. Po jego śmierci w 1949 roku zostało zmuszone przez rządzących Egiptem do przejścia do głębokiej konspiracji. Konsekwencją tej sytuacji było zradykalizowanie doktryny Braci Muzułmanów, która w latach pięćdziesiątych XX w. przybrała charakter rewolucyjny i antynaserowski. Nastąpiło to w okresie kierowania Bractwem przez jednego z głównych ideologów radykalnego fundamentalizmu islamskiego, jakim był S. Kutb. Mimo że Bractwo w okresie rządów A. Sadata i H. Mubaraka działało w podziemiu, odcisnęło swoje piętno na polityce wewnętrznej Egiptu. W latach osiemdziesiątych XX w. stało się główną siłą opozycyjną tego kraju. Bractwo Muzułmańskie zostało zaskoczone nagłym wybuchem protestu społecznego w Egipcie w 2011 r. i początkowo jako organizacja w nim nie uczestniczyło, stojąc na stanowisku działania w ramach opozycji parlamentarnej. Jednak w momencie kiedy Bractwo Muzułmańskie dostrzegło szansę na zmiany polityczne w Egipcie, przyłączyło się do wystąpień antyrządowych i poparło podstawowe żądanie protestujących, jakim było ustąpienie prezydenta Egiptu H. Mubaraka. Mimo późnego włączenia się Braci Muzułmanów w wydarzenia Arabskiej Wiosny uzyskali oni bardzo duże poparcie społeczne, które umożliwiło im przejście do legalnej działalności politycznej i w końcu przejęcie władzy w Egipcie. Jednak dwa lata ich rządów w Egipcie nie poprawiły sytuacji społeczno-gospodarczej w tym kraju, a działania polityczne byłego prezydenta M. Mursiego zmierzały do wprowadzenia dyktatury. Ich konsekwencją był zamach stanu dokonany przez armię egipską w 2013 roku, który spowodował ponowne odsunięcie Braci Muzułmanów od władzy.Bibliografia
Al Jazeera Profile, Egypt’s Muslim Broteherhood - Al Jazeera English (6 February 2011), http:translate.gogleusercontent.com/translate.
Armbruster J., Arabska wiosna. Rewolucja w kwiecie islamu, Wrocław b.r.w.
BBC Profile, Egypt’s Muslim Brotherhood - BBC - News (9 February 2011), htt://translate.googleuesrcontent.com/translate.
Dietl W., Hirschmann K., Tophoven R. (2009), Terroryzm, Warszawa.
Egypt’s Facebook Revolution. Wael Ghonim Thanks Social Network, http://www.hufingtonpost.Com/2011/02/11/egypt-facebook-revolutions-wael-ghonim_n8220078.
Frister R. (2012), Władza leżała na ulicy, „Polityka”, nr 30 z 25-31.07.2012.
Frister R. (2011), Precz z faraonem, „Polityka”, nr 6 z 5 lutego 2011.
Jamsheer H. A. (2009), Historia powstania islamu jako doktryny społeczno-politycznej, Warszawa.
Jarząbek B. (2012), Palestyńczycy na drodze do niepodległokci. Rozwój, przemiany i kryzys ruchu narodowego, Warszawa.
Kutb S., Limaza admuni (Dlaczego skazali mnie na kmierc), Asz - Szarika as Saudijja l i - l - Abhas wa - t - Tsawiq, Ar-Rijad b.d.w.
Łakomy M. (2011), The Arab Spring and New Media, w: The Arab Spring, red. B. Przybylska-Maszner, Poznań.
Mroziewicz K. (2011), Naser, Sadat, Mubarak..., „Polityka”, nr 7 z 12 lutego 2011.
Ostant W. (2011), Egypt 2011 a new begining, w: The Arab Spring, red. B. Przybylska-Maszner, Poznań.
PaisonM., The History o f the Muslim Brotherhood The Political Social and Economic Transformation of the Araba Repulic o f Egypt, http://www.tuftsglobaleaderships.org/Files/resources/nimp/v4/.
Sasnal P. (2011), Wiek przebudzenia, „Polityka”, nr 7 z 12 lutego 2011.
Smoczyński W. (2011), Rewolucja zakłada mundur, „ Polityka” nr 8 z 19 lutego 2011.
Shenker J., Whitaker B., The Muslim Brotherhood Unocovered („The Guardian” z 8.02.2011), http://translate.gogleusercontent.com/tranaslate.
Stępniewska-Holzer B., Holzer J. (2008), Egipt. Stulecie przemian. Wydanie drugie poprawione
i rozszerzone, Warszawa.
Wejszkner A. (2011), Jihadysm and democracy.Democratisation o f Muslim countries as received by the representatives o f radical Islamic circles, w: The Arab Spring, red. B. Przybylska Maszner, Poznań.
Villemarest P. de (1986), Borman i „Gestapo” Müller na usługach Stalina, Wydawnictwo Dolnośląskie Wrocław.
Zdanowski J. (1986), Bracia Muzułmanie i inni, Szczecin.
Zdanowski J. (2009), Współczesna muzułmańska mykl społeczno-polityczna. Nurt Braci Muzułmanów, Warszawa.
Zdanowski J. (2011a), Rola Bractwa Muzułmańskiego i islamizmu w polityce Egiptu i Bliskiego Wschodu, w: Bliski Wschód coraz bliżej, red. J. Danecki, S. Sulowski, Warszawa.
Zdanowski J. (2011b), Bliski Wschód 2011 bunt czy rewolucja, Kraków.