Słowa kluczowe
La Borde
krytyka psychoanalizy
podmiotowość
schizoanaliza
Jak cytować
Abstrakt
Artykuł przedstawia podstawowe założenia teoretyczne Féliksa Guattariego, zawodowo związanego z kliniką La Borde, w której zostały wypracowane nowatorskie metody terapii instytucjonalnej. Krytykując psychoanalizę spod znaku Freuda i Lacana, Guattari stworzył bowiem nietradycyjne narzędzia traktowania tożsamości jednostkowej i zbiorowej, jak również alternatywne sposoby postrzegania produkcji subiektywności oraz fantazmatu grupowego. W klinice La Borde wraz z innymi pracownikami (np. Frantzem Fanonem) rozwinął metody schizoanalityczne oparte m.in. na transwersalnych relacjach i maszynowej nieświadomości, czyli terminach ściśle powiązanych z teoretycznymi i filozoficznymi założeniami Anty-Edypa.Bibliografia
Berardi, Franco. 2008. Félix Guattari: Thought, Friendship and Visionary Cartography. Red., tłum. G. Mecchia, C. J. Stivale. London: Palgrave Macmillan.
Deleuze, Gilles. 2006. „For Félix”. Tłum. A. Hodges, M. Taormina. W Gilles Deleuze. Two Regimes of Madness. Texts and Interviews 1975–1995. Red. D. Lapoujade. New York: Semiotext(E).
Deleuze, Gilles. 2007. „Rozmowa o »L’Anti-OEdipe« (wspólnie z Feliksem Guattarim)”. Tłum. M. Herer. W Gilles Deleuze. Negocjacje 1972–1990. Wrocław: Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej Edukacji TWP we Wrocławiu.
Deleuze, Gilles i Félix Guattari. 2000. Anti-Oedipus. Tłum. R. Hurley, M. Seem, H. R. Lane. Minneapolis: University of Minnesota Press.
Guattari, Félix. 1995. Chaosmosis. An Ethico-Aesthetic Paradigm. Tłum. P. Bains, J. Pefanis. Bloomington, Indianapolis: Indiana University Press.
Guattati, Félix. 2009. Chaosophy. Texts and Interviews 1972–1977. Red. S. Lotringer. Tłum. D. L. Street, J. Becker, T. Adkins. Los Angeles: Semiotext(E).
Guattari, Félix. 1984. Molecular Revolution. Psychiatry and Politics. Tłum. R. Sheed. London: Penguin.
Guattari, Félix. 2011. „Schizo Chaosmosis”. Tłum. A. Goffey. W The Guattari Effect. Red. E. Alliez, A. Goffey. New York: Continuum.
Licencja
Autorzy:
„Praktyka Teoretyczna” jest pismem, które chce realizować idee wolnego dostępu do wiedzy i poszerzania domeny dobra wspólnego. Ma służyć rozwojowi nauki i krytycznej refleksji w Polsce i na świecie w imię idei wolnego dostępu do wiedzy (Open Access). Całe pismo jest udostępniane za darmo w Internecie na warunkach licencji CC-BY-NC-SA (Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe) w wersji 4.0 (szczegółowe warunki: http://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/). Artykuły w nim zamieszczone mogą być dowolnie przechowywane, kopiowane, drukowane, rozpowszechniane i wykorzystywane do celów naukowo-dydaktycznych przy zachowaniu warunków licencji. Apelujemy tylko o uznanie autorstwa i podanie źródła w myśl przyjętych w środowisku naukowym standardów.
Nie ma natomiast możliwości komercyjnego wykorzystania zgromadzonych zasobów bez pisemnej zgody wydawcy. Dostęp do czasopisma nie może być dystrybuowany za opłatą czy w jakikolwiek inny sposób limitowany przez inne podmioty.
Autorzy tekstów przyjętych do publikacji w czasopiśmie „Praktyka Teoretyczna” są zobowiązani do wypełnienia, podpisania i odesłania na adres redakcji umowy o udzielenie nieodpłatnej licencji do utworów, z zobowiązaniem do udzielania sublicencji CC [PL.pdf, PL.doc, EN.pdf, EN.doc].
Zgodnie z umową, autorzy tekstów opublikowanych w czasopiśmie „Praktyka Teoretyczna” udzielają wydawcy czasopisma niewyłącznej i nieodpłatnej licencji oraz zezwalają na użycie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe (CC-BY-NC-SA 4.0).
Autorzy zachowują prawa do dalszego, swobodnego rozporządzania utworem.
Autorzy nadsyłanych artykułów powinni upewnić się, czy wykorzystywane przez nich materiały nie są chronione prawami autorskimi na rzecz innych osób i ponoszą odpowiedzialność za ewentualne uchybienia w tym względzie.