Słowa kluczowe
niemożliwość
Lacan
Realne
nauka
prawda
Jak cytować
Abstrakt
Wiele spośród ostatnich dyskusji filozoficznych naznaczył, w taki czy inny sposób, oszałamiający pod niejednym względem powrót do problematyki realizmu, zainicjowany przez książkę Quentina Meillassoux Après la finitude (2006) i kontynuowany przez szerszy, choć niejednolity ruch „spekulatywnego realizmu”. Artykuł podnosi kwestię czy ta debata dotyka w jakiś sposób, a jeśli tak to w jaki, konceptualnego pola psychoanalizy lacanowskiej. Główne rozważania dotyczą statusu "realności" w nauce i jej znaczenia dla psychoanalizy w świetle lacanowskiego utożsamienia podmiotu nieświadomości z podmiotem (galilejskiej) nauki. Poważnie traktując słowa Lacana, "Jasne jest w każdym razie, że nie jestem nominalistą", artykuł próbuje zarysować psychoanalityczną wersję realizmu.Bibliografia
Chiesa, Lorenzo. 2010. “Hyperstructuralism‟s Necessity of Contingency”. Journal of the Jan van Eyck Circle for Lacanian Ideology Critique 3.
Freud, Zygmunt. 2009. Psychologia nieświadomości. Tłum. Robert Reszke. Warszawa: Wydawnictwo KR.
Gould, Stephen Jay. 1985. “Adam‟s Navel”. W Gould, Stephen Jay. Flamingo’s Smile. Harmondsworth: Penguin Books.
Lacan, Jacques. 1990. Television: A Challenge to the Psychoanalytic Establishement, New York– London: Norton & Company.
Lacan, Jacques. 2006a. Le séminaire, livre XVI: D’un autre à l’Autre. Paris: Seuil.
Lacan, Jacques. 2006b. Le séminaire, livre XVIII: D’un discours qui ne serait pas du semblant. Paris: Seuil.
Malabou, Catherine. 2007. Les nouveaux blesses. Paris: Bayard.
Meillassoux, Quentin. 2015. Po skończoności. Tłum. Piotr Herbich. Warszawa: Fundacja Augusta hr. Cieszkowskiego.
Milner, Jean-Claude. 2008. Le périple structural. Lagrasse: Verdier.
Žižek, Slavoj. 2010. Living in the End Times. London–New York: Verso
Licencja
Autorzy:
„Praktyka Teoretyczna” jest pismem, które chce realizować idee wolnego dostępu do wiedzy i poszerzania domeny dobra wspólnego. Ma służyć rozwojowi nauki i krytycznej refleksji w Polsce i na świecie w imię idei wolnego dostępu do wiedzy (Open Access). Całe pismo jest udostępniane za darmo w Internecie na warunkach licencji CC-BY-NC-SA (Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe) w wersji 4.0 (szczegółowe warunki: http://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/). Artykuły w nim zamieszczone mogą być dowolnie przechowywane, kopiowane, drukowane, rozpowszechniane i wykorzystywane do celów naukowo-dydaktycznych przy zachowaniu warunków licencji. Apelujemy tylko o uznanie autorstwa i podanie źródła w myśl przyjętych w środowisku naukowym standardów.
Nie ma natomiast możliwości komercyjnego wykorzystania zgromadzonych zasobów bez pisemnej zgody wydawcy. Dostęp do czasopisma nie może być dystrybuowany za opłatą czy w jakikolwiek inny sposób limitowany przez inne podmioty.
Autorzy tekstów przyjętych do publikacji w czasopiśmie „Praktyka Teoretyczna” są zobowiązani do wypełnienia, podpisania i odesłania na adres redakcji umowy o udzielenie nieodpłatnej licencji do utworów, z zobowiązaniem do udzielania sublicencji CC [PL.pdf, PL.doc, EN.pdf, EN.doc].
Zgodnie z umową, autorzy tekstów opublikowanych w czasopiśmie „Praktyka Teoretyczna” udzielają wydawcy czasopisma niewyłącznej i nieodpłatnej licencji oraz zezwalają na użycie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe (CC-BY-NC-SA 4.0).
Autorzy zachowują prawa do dalszego, swobodnego rozporządzania utworem.
Autorzy nadsyłanych artykułów powinni upewnić się, czy wykorzystywane przez nich materiały nie są chronione prawami autorskimi na rzecz innych osób i ponoszą odpowiedzialność za ewentualne uchybienia w tym względzie.