Identyfikacja jako wskaźnik entropii społecznej w warunkach globalizacji: ukraińskie realia i kontekst międzynarodowy

Abstrakt

Celem artykułu jest przedstawienie aktualnych trendów identyfikacji w kontekście globalizacji i specyficznych warunków systemów politycznych i gospodarczych, wskazanie sposobów wpływu na ich kształtowanie, zmiana paradygmatu wartościowego identyfikacji związanego z harmonijnymi relacjami międzyludzkimi. Hipoteza polega na tym, że współczesna identyfikacja na Ukrainie nie odpowiada tradycjom liberalno-demokratycznym i nadal będzie generować konflikty. Istniejące ramy identyfikacji powinny być wykorzystywane do reorientacji poszczególnych osób i grup na skuteczną komunikację w organizacjach, co przyczyni się do stabilności politycznej i bezpieczeństwa państwa. Jako narzędzia do osiągnięcia tego celu zastosowano następujące podejścia i metody badawcze: metodę synergiczną; metodę refleksyjną; metodę dialektyczną; metodę porównawczą; metodę strukturalno-systemową; metodę syntezy. W artykule omówiono następujące zagadnienia: analizę modeli identyfikacji; cechy mechanizmu identyfikacji w realiach postsowieckich; nowoczesny synergiczny model identyfikacji na Ukrainie; cechy kształtowania kultury w warunkach globalizacji cyfrowej i społeczno-kulturowej; nowe podejście do identyfikacji jako czynnika stabilności politycznej i bezpieczeństwa. Autorzy wyciągnęli następujące wnioski: „Model etniczny” identyfikacji przekształca się w dziwny atraktor, w wyniku czego powstaje scenariusz Ruelle-Takensa. Zgodnie z teorią synergii scenariusz ten stał się możliwy po trzech rozwidleniach w systemie politycznym i gospodarczym Ukrainy w ciągu ostatnich 29 lat. Elementy „paradygmatu turkusowego” należy traktować jako podstawę modelu tożsamości narodowej.