Historyczny rozwój badań nad cyberbezpieczeństwem: przegląd literatury i jego miejsce w studiach nad bezpieczeństwem

Abstrakt

W niniejszym opracowaniu omówiono powstawanie i rozwój studiów nad cyberbezpieczeństwem od momentu powstania Internetu. Chociaż początki studiów nad cyberbezpieczeństwem sięgają lat 70tych dwudziestego wieku, hakerstwo, złośliwe oprogramowanie, włamania do komputerów i ataki szpiegowskie, które miały miejsce w latach 80tych, doprowadziły do ukształtowania się cyberbezpieczeństwa w obszarze informatyki. W latach 90tych internet zaczął być powszechnie wykorzystywany i wzrosła ilość ataków w cyberprzestrzeni. Okres ten był głównym powodem wzrostu zainteresowania bezpieczeństwem oprogramowania i sieci. Bezpieczeństwo sieci stało się kluczowym priorytetem dla rządów i wielu branż. Wraz z rosnącą złożonością cyberzagrożeń w 21 wieku studia nad cyberbezpieczeństwem stały się priorytetowym obszarem w studiach nad bezpieczeństwem. Państwa i niektóre organizacje ponadnarodowe zaczęły tworzyć strategie bezpieczeństwa cybernetycznego. Bezpieczeństwo infrastruktury krytycznej i sieci komputerowych zaczęło wyłaniać się jako obszar o wysokim priorytecie. Zaobserwowano, że rozpoczęło się przejście od klasycznych do nowoczesnych polityk bezpieczeństwa, które powinny być tworzone w erze informacji. Studia nad bezpieczeństwem cybernetycznym były traktowane poważniej po atakach estońskich z 2007 roku, zwłaszcza w drugiej dekadzie 21 wieku. Obecnie intensywność ataków na infrastrukturę krytyczną oraz wystąpienie niektórych ataków fizycznych powodują, że problem cyberbezpieczeństwa pogłębia się i staje się problemem w skali międzynarodowej. Studia nad cyberbezpieczeństwem nadal są kształtowane przez wpływ nie jednej, lecz wielu różnych dyscyplin, także dzięki ważnym dyskusjom i incydentom cybernetycznym, które miały miejsce w ostatnich latach. Dlatego też badania prowadzono z perspektywy multidyscyplinarnej.