Konflikty międzyklanowe i długa droga do budowania państwa w Somalii – skutki wewnętrzne i międzynarodowe

Abstrakt

Głównym celem artykułu jest zbadanie i analiza konfliktu międzyklanowego i jego konsekwencji, a także roli organizacji subregionalnych i międzynarodowych, takich jak Unia Afrykańska, w rozwiązywaniu konfliktów i budowaniu pokoju w Somalii. W porównaniu z różnymi regionami Afryki, Róg Afryki był i jest regionem najbardziej dotkniętym konfliktami wewnętrznymi i zewnętrznymi. W tym regionie Somalia borykała się nie tylko z problemami klanowymi, ale także cierpiała z powodu rządów dyktatorskich. Hipoteza badawcza artykułu stwierdza, że tradycyjne struktury społeczne, na które składa się tożsamość klanowa i podklanowa, są głównymi czynnikami konfliktu, a inicjatywy pokojowe społeczności międzynarodowej nie przyniosły trwałego pokoju w Somalii. Pytania badawcze obejmują: Jakie są podstawowe przyczyny konfliktu somalijskiego? Jakie są skutki zaangażowania organizacji regionalnych i międzynarodowych w rozwiązywaniu konfliktów w Somalii? Dlaczego Somalijczycy, mimo że są najbardziej jednorodną grupą etniczną w Afryce, stoczyli jedną z najdłuższych wojen domowych w Somalii? Konflikt w Somalii, który zaczął się po upadku rządu centralnego w 1991 r., doprowadził do biedy i nędzy mieszkańców. Wśród państw Rogu Afryki Somalia okazała się jednym z najbardziej dotkniętych niestabilnością, kryzysami humanitarnymi i politycznymi. W artykule podjęto próbę zbadania głównych problemów, z jakimi borykała się Somalia po zakończeniu „zimnej wojny”, konsekwencji konfliktu oraz innych kwestii związanych z problemami społecznymi i politycznymi. Badania opierają się głównie na jakościowej metodzie analizy zbieranych danych.