Wpływ czynnika osobowości na podejmowanie decyzji w zakresie polityki zagranicznej (w kontekście Modelu Pięcioczynnikowego)

Abstrakt

Niniejszy artykuł opisuje badania nad wpływem czynnika osobowości na podejmowanie decyzji w zakresie polityki zagranicznej. Rola osobowości osoby będącej u władzy jest od dawna przedmiotem zainteresowań wielu psychologów, politologów oraz ekspertów z zakresu analiz polityki zagranicznej. Do dnia dzisiejszego nie określono uniwersalnego modelu osobowości, choć prace nad nim trwają od lat trzydziestych XX wieku. Spośród wielu narzędzi najbardziej obiecujący obecnie wydaje się Model Pięcioczynnikowy (FFM) promowany przez amerykańskich psychologów: R. McCrae i P. Costa Jr. Według FFM osobowość można opisać za pomocą pięciu szerokich dziedzin, takich jak: ekstrawersja, sumienność, ugodowość, otwartość na doświadczanie i neurotyczność. Każda z tych dziedzin jest dość abstrakcyjna i obejmuje szereg pewnych cech osobowości w hierarchicznym podporządkowaniu tj. od podstawowych cech biologicznych po bardziej skomplikowane aspekty behawioralne, dzięki czemu możliwe jest kompleksowe zrozumienie struktury danej osobowości. Interpretacja dominujących wymiarów osobowości i ich wzajemnych korelacji pomaga wyjaśnić zachowanie osoby sprawującej władzę podczas podejmowania decyzji w polityce zagranicznej oraz zrozumieć, dlaczego została podjęta właśnie ta a nie inna decyzja.
Określone w ramach FFM cechy osobowości w sposób bezpośredni lub pośredni nawiązują do wymiarów osobowości, które zostały zaproponowane oraz opisane w innych aktualnych taksonomiach. Kluczową sugestią tego artykułu jest to, że Model Pięcioczynnikowy może zostać wykorzystany jako wiarygodne narzędzie w dalszych badaniach wpływu czynnika osobowości na podejmowanie decyzji w polityce zagranicznej.