Transformacja od „ja” do „my” jako szansa na stawanie się dorosłym. Spojrzenie na kamienie milowe dorosłości w perspektywie relacji małżeńskiej

Abstract

Celem prezentowanego artykułu jest spojrzenie na miejsce małżeństwa w drodze ku dorosłości. Proces ten wiąże się z określonym typem transformacji i przejścia od „ja” do „my”, od samo-skupienia na sobie do ofiarnej relacji we dwoje. W celu analizy tego zjawiska dokonano przeglądu i opisu teoretycznych fundamentów prezentowanego tematu, które następnie spróbowano zestawić z rezultatami empirycznych badań dotyczących kryteriów dorosłości w opinii studentów pomiędzy 18. a 30. rokiem życia. Do tego celu wykorzystano polską wersję Kwestionariusza Kryteriów Dorosłości (KKD). Wyniki badań wskazują na to, że istotnymi kamieniami milowymi dorosłości są dla studentów między innymi: przyjmowanie odpowiedzialności za własne czyny, kontrola emocji, unikanie zachowań ryzykownych, niezależność od rodziców czy zdolność zapewnienia bezpieczeństwa rodzinie. Małżeństwo, które kiedyś było ważnym wyznacznikiem dorosłości, obecnie ustępuje miejsca relacjom partnerskim. Badania jednocześnie wskazują, że wkraczanie w dorosłość i podjęcie decyzji o zawarciu trwałego, długoterminowego związku, jakim jest małżeństwo, wymaga przejścia przez dwa istotne procesy. Pierwszym jest skupienie na sobie i rozwiązanie tożsamościowego zamętu, a dopiero kolejnym zaangażowanie w relacje z innymi. Rolą znaczących dorosłych jest umiejętne wsparcie młodego pokolenia w odpowiedzialnym i świadomym przejściu od „bycia dla siebie” do ofiarnego „bycia dla innych”. Osobista zgoda na zaangażowanie w relacje i tożsamościowa identyfikacja w oparciu o trwałe więzi tworzą przestrzeń na stawanie się dojrzałym dorosłym.