O pewnych zasadach sztuki publicystycznej w prasie opiniotwórczej: temporalność i argumentacyjność
PDF

Słowa kluczowe

opinion journalism
opinion article
temporality
arguments
condensation
redundancy
opinion media

Jak cytować

Kula, A. (2013). O pewnych zasadach sztuki publicystycznej w prasie opiniotwórczej: temporalność i argumentacyjność. Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza, 20(1), 31–40. https://doi.org/10.14746/pspsj.2013.20.1.3

Abstrakt

The rules of opinion journalism, presented in numerous source materials, indicate that an opinion article is constructed in line with the argumentative order: the right selection of arguments is to result in proving a thesis put forward in the text. However, more and more frequently opinion journalists offer the readers an attempt at finding out about the meanderings of politics or the economy single-handedly: temporal narration ordering fragments of texts allows to trace events “frame by frame”. Short sentences, nominal statements, verbs impersonal forms, in the present tense: the reader has no problem with following them. The reader learns about the answers to basic questions important in construing journalism information. Creation of some sort of a report is a transformation stage in an opinion journalist’s work; to a reader this is an extra and superfluous element. The phenomenon of temporality is also related to the fact that the analysed texts are about themselves: by resorting to the first person singular/plural, the author or authors describe their journalist activities, meetings with specific individuals (sources of information), problems with data verification, sometimes with obtaining data. In the course of analyses, the following relation emerges: redundancy – condensation necessitating a more in-depth analysis with respect to the rules underlying contemporary opinion journalism genres.
https://doi.org/10.14746/pspsj.2013.20.1.3
PDF

Bibliografia

M. Szulczewski, Publicystyka. Problemy teorii i praktyki, Warszawa 1976.

K. Durczok, Widowisko na poważny temat. Publicystyka w telewizji, w: Biblia dzienni-karstwa, red. A. Skworz, A. Niziołek, Kraków 2010.

J. Baczyński, M. Janicki, Jak chleb z ekstraktem. Publicystyka w prasie, w: Biblia dzien-nikarstwa, red. A. Skworz, A. Niziołek, Kraków 2010.

Z. Bauer, Gatunki dziennikarskie, w: Dziennikarstwo i świat mediów, red. Z. Bauer, E. Chudziński, Kraków 2000.

Słownik terminów literackich, red. J. Sławiński, Wrocław 1988.

Z. Bauer, Gatunki dziennikarskie; M. Wojtak, Gatunki dziennikarskie, Lublin 2004.

K. Wolny-Zmorzyński, A. Kaliszewski, W. Furman, Gatunki dziennikarskie. Teoria, praktyka, język, Warszawa 2006.

J. Fras, Dziennikarski warsztat językowy, Wrocław 2005.

W. Pisarek, Nowa retoryka dziennikarska, Kraków 2002.

M. Szulczewski, Publicystyka, Warszawa 1961.

A. Kula, Media opiniotwórcze – próba definicji, w: Przeobrażenia w języku i komunikacji medialnej na przełomie XX i XXI wieku, red. M. Karwatowska, A. Siwiec, Chełm 2010.

http://www.instytut.com.pl/IMM/o_firmie/raport_najbardziej_opiniotworcze_me¬dia_2012.pdf [dostęp: 12.06.2013].

A. Wilkoń, Spójność i struktura tekstu. Wstęp do lingwistyki tekstu, Kraków 2002.

J. Bartmiński, Streszczenie w aspekcie typologii tekstów, w: Typy tekstów. Zbiór studiów, red. T. Dobrzyńska, Warszawa 1992.

Z. Bauer, Dziennikarstwo wobec nowych mediów. Historia, teoria, praktyka, Kraków 2009.

R. Berger, Restrukturyzacja mitu, przeł. B. Kita, w: Pejzaże audiowizualne. Telewizja – wideo – komputer, red. A. Gwóźdź, Kraków 1997.