Wytyczne dla autorów
Instrukcja dla autorów publikujących w „Poznańskich Studiach Polonistycznych”
1. Objętość tekstu (tekst i materiały dodatkowe: bibliografia, abstrakt, słowa
klucze, biogram): artykuł naukowy – do 40 tys. znaków ze spacjami, artykuł
recenzyjny – do 25 tys. znaków ze spacjami, recenzja – do 15 tys. znaków ze
spacjami.
2. Kompozycja edytorska artykułu
a) tytuł artykułu (zapisany zwykłym pismem tekstowym, nie wersalikami)
b) imię i nazwisko autora (autorów)
c) afiliacja (pełna nazwa uczelni) wraz z numerem ORCiD
d) tytuł artykułu w języku angielskim
e) abstrakt w języku angielskim zawierający słowa klucze (150-200 słów) oraz
słowa klucze (oddzielone przecinkami)
f) informacja o konflikcie interesów (Konflikt interesów: badania zostały
przeprowadzone przy braku jakichkolwiek powiązań handlowych lub
finansowych, które mogłyby być odebrane jako potencjalny konflikt interesów)
g) wkład autora/autorów
h) tekst (jeśli występuje podział na części, wszystkie powinny być zatytułowane i ponumerowane – stosuje się numerację wielostopniową z użyciem cyfr
arabskich, np. 1., 1.1., 1.1.1., 1.1.2., 1.2. itd.)
i) bibliografia – stosujemy, jeżeli jest to zasadne, następujący podział:
• Źródła (wraz ze stosowanymi skrótami)
• Słowniki (wraz ze stosowanymi skrótami) – zob. punkt 5j, np.
L – Linde Samuel Bogumił (1854–1860), Słownik języka polskiego, t. 1–6, wyd.
2, Lwów.
SJPDun – Dunaj Bogusław, red. (1996), Słownik współczesnego języka
polskiego, Warszawa.
• Literatura
j) informacje o autorze według schematu: <tytuł naukowy> <imię i nazwisko> –
<jednostka naukowa [zakład, instytut lub wydział i uczelnia]>; <zainteresowania
badawcze [wskazanie kilku pól tematycznych]>.
3. Kompozycja edytorska recenzji
a) imię i nazwisko autora (autorów) recenzji
b) afiliacja (pełna nazwa uczelni)
c) ORCID
d) dokładny opis bibliograficzny recenzowanej publikacji (autor, tytuł, nazwa
wydawnictwa, miejsce wydania, rok wydania, liczba stron)
e) tekst
f) informacje o autorze według schematu: <tytuł naukowy> <imię i nazwisko> – <
[zakład, instytut lub wydział i uczelnia]>; <zainteresowania badawcze [wskazanie
kilku pól tematycznych]>.
4. Kompozycja edytorska artykułu recenzyjnego
g) imię i nazwisko autora (autorów) artykułu recenzyjnego
h) afiliacja (pełna nazwa uczelni)
i) ORCID
j) tytuł (zapisany zwykłym pismem tekstowym, nie wersalikami)
k) w przypisie, do którego odsyłacz umieszczony jest po tytule, należy podać po
zdaniu „Praca powstała na podstawie publikacji:” dokładny opis bibliograficzny
recenzowanej książki (autor, tytuł, nazwa wydawnictwa, miejsce wydania, rok
wydania, liczba stron)
l) tekst
m) bibliografia
n) informacje o autorze według schematu: <tytuł naukowy> <imię i nazwisko> – <
[zakład, instytut lub wydział i uczelnia]>; <zainteresowania badawcze [wskazanie
kilku pól tematycznych]>.
5. Cytaty z literatury i źródeł
a) do trzech linijek zapisywane są pismem prostym w cudzysłowie w tekście
głównym (także cytaty obcojęzyczne)
b) powyżej trzech wierszy zapisywane są pismem prostym, wyróżniane
jednowierszowym odstępem nad i pod oraz wcięciem (nie należy wówczas
umieszczać cudzysłowu)
c) utwory poetyckie składane są jak dłuższe cytaty
d) pominięcie fragmentu w tekście zaznaczane jest wielokropkiem w nawiasie
kwadratowym: [...]
e) cytat w cytacie oznaczamy za pomocą cudzysłowu francuskiego: «cytat»
f) wyróżnienia pochodzące od autora tekstu zaznacza się pismem pogrubionym;
w nawiasie kwadratowym należy podać skrót: wyróż. oraz inicjały (złożone bez
spacji), np. „Tak jak wy czujecie, gdy patrzycie na rzekę i niebo, tak i ja czułem
[wyróż. – M.S.]”; jeśli wszystkie wyróżnienia pochodzą od autora, należy dodać
przy pierwszym wyróżnieniu przypis o treści: Wszystkie wyróżnienia w cytatach –
<inicjały autora>
g) dopisek autora w cytacie umieszczamy w nawiasie kwadratowym, po nim
myślnik i inicjały autora z kropkami bez spacji.
6. Szczegółowe zasady:
a) leksemy zapisujemy kursywą (przecinki rozdzielające – pismem prostym)
b) znaczenie zapisujemy w cudzysłowie definicyjnym ‘ ’
c) warianty oddzielamy dwiema ukośnymi kreskami (ze spacjami z obu stron): //
d) tytuły (wyłączając tytuły czasopism) i wyrażenia obcojęzyczne są zapisywane
kursywą; w tekście składanym pismem pochyłym tytuły zapisywane są w
cudzysłowie (np. O „Dziadach” Adama Mickiewicz)
e) stosuje się takie skróty, jak: np., m.in., itd., itp., tj.
f) rok, wiek zapisujemy pełnym słowem, nie skrótem
g) XVII-wieczny, nie: siedemnastowieczny; lata 70., nie: lata siedemdziesiąte
h) wyliczenia zapisujemy w ciągu w tekście lub od nowych wierszy z
oznaczeniem: a); b); c)
i) przy pierwszym pojawieniu się w tekście osoby podaje się jej pełne imię i
nazwisko, przy kolejnych odwołaniach – samo nazwisko
j) należy stosować następujące skróty tytułów ważniejszych słowników i innych
prac (w zestawieniu źródeł i słowników w bibliografii należy podać pełne opisy
bibliograficzne – zob. przykład w punkcie 2f):
ESXVII – Elektroniczny słownik języka polskiego XVII i XVIII wieku
ISJP – Inny słownik języka polskiego
L – Linde Samuel Bogumił, Słownik języka polskiego
PSWP – Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny
SJPDor – Słownik języka polskiego, red. Witold Doroszewski
SJPDun – Słownik współczesnego języka polskiego, red. Bogusław Dunaj
SJPSzym – Słownik języka polskiego, red. Mieczysław Szymczak
SPXVI – Słownik polszczyzny XVI wieku
SStp – Słownik staropolski
SW – tzw. Słownik warszawski
SWil – tzw. Słownik wileński
USJP – Uniwersalny słownik języka polskiego
WSJP PAN – Wielki słownik języka polskiego PAN
WSO PWN – Wielki słownik ortograficzny PWN
WSPP PWN – Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN
7. Przypisy
a) w czasopiśmie stosujemy dla informacji bibliograficznych tzw. system
harwardzki („autor – rok”); dla informacji merytorycznych tradycyjne przypisy na
dole strony z odnośnikiem w tekście głównym
b) zawarte w tekście odesłanie do bibliografii ma formę: nazwisko autora, rok
wydania tekstu i numer strony bądź zakres stron; przypisy umieszcza się w
nawiasach kwadratowych; przed numerem strony stawia się dwukropek, np.
[Kowalski, red. 1994: 5]
c) jeśli w tekście przywołanych zostaje więcej publikacji jednego autora z danego
roku, do roku dodaje się litery „a”, „b” itd., np.
[Nowak 1995a: 7]
[Nowak 1995b: 9]
[Nowak 1995c: 6]
d) jeśli w dokumencie umieszczonym w Internecie nie podano autora, to
pierwszym elementem opisu powinien być tytuł (jeśli jest dłuższy niż trzy wyrazy,
zostaje skrócony), a jeśli go brak – incipit, np.
[Nowe formy współpracy… 2011: 7]
e) jeśli w dokumencie umieszczonym w Internecie nie podano daty, wpisuje się
datę roczną korzystania z materiałów, np.
[Kowalski, dostęp 2010: 9]
f) przypisy zawierające odsyłacze zob. (= zobacz), por. (= porównaj) również
składa się w taki sam sposób, np.
[zob. Kowalski 1996: 3].
g) dane bibliograficzne kilku jednocześnie omawianych publikacji oddziela się
średnikami, np.
[zob. Kowalski 1994: 5; Nowak 2009: 7]
h) przypis umieszcza się zawsze po zacytowanym tekście, np.
„Należą one do zjawisk częstych, aczkolwiek trudnych do wyjaśnienia” [Nowak
1998: 32]
i) gdy cytat jest zapośredniczony, stosuje się skrót: cyt. za: (= cytat za:), np.
[cyt. za: Nowak 1995: 6]
j) odwołania do źródeł lub słowników zamieszcza się tak jak odwołania do
literatury, np.
[SPXVI]
[USJP, t. 2: 230]
[SW: 320]
k) zapisy źródeł podanych w cyrylicy w odniesieniach w tekście oraz w bibliografii
załącznikowej powinny być zapisane w transliteracji
8. Bibliografia załącznikowa (wykaz literatury przywoływanej w tekście)
a) bibliografię załącznikową umieszcza się po tekście
b) w bibliografii załącznikowej stosuje się kolejność alfabetyczną – według
nazwisk autorów; gdy pojawia się więcej prac jednego autora, stosuje się
kolejność chronologiczną; publikacje jednego autora z tego samego roku
powinny być rozróżnione kolejnymi literami (a, b, c itd.), zgodnie z porządkiem
alfabetycznym wyznaczanym przez tytuły, por.
Nowak Anna (1993), Tekst. Próba syntezy, Warszawa.
Nowak Anna (1996a), Tekst – kategoria stara i nowa, Warszawa.
Nowak Anna (1996b), Tekst – w perspektywie stylistycznej, Warszawa.
c) w bibliografii załącznikowej stosuje się zapis zgodny z zasadą przecinkową
(poszczególne elementy oddzielone są przecinkami)
d) elementy opisu bibliograficznego
• tytuł i podtytuł podaje się w formie przejętej z opisywanego dokumentu (tzn. nie
zmienia się interpunkcji, ortografii itd.)
• rok wydania podaje się w nawiasie okrągłym, po imieniu autora, np.
Nowak Anna (1999), Poetyka, Warszawa.
• pierwszym elementem opisu całej pracy zbiorowej jest nazwisko redaktora; na
oznaczenie wydawnictw wielotomowych lub czasopism stosuje się następujące
skróty: cz. (= część), nr (= numer), t. (= tom), z. (= zeszyt); po oznaczeniu tomu
lub części podaje się tytuł (jeśli występuje), np.
Bartmiński Jerzy, red. (1993), Encyklopedia kultury polskiej XX wieku, t. 2:
Współczesny język polski, Wrocław.
• przy nazwiskach współtwórców stosuje się skróty: red. (= redaktor),
oprac. (= opracował), przeł. (= przełożył); nazwiska współtwórców poprzedzane
są imionami (nie inicjałami imion)
• numer wydania oznacza się cyframi arabskimi po tytule dzieła; stosuje się
skróty zm. (= zmienione) i uzup. (= uzupełnione)
• jeśli w publikacji wyszczególniono więcej niż jedno miejsce wydania, to w opisie
należy podać nazwę umieszczoną na pierwszym miejscu; jeżeli w dokumencie
nie podano miejsca wydania, to należy podać w nawiasach kwadratowych skrót:
[b.m.] (= bez miejsca)
• nie umieszcza się przyimka „w” przed tytułem gazety lub czasopisma, np.
Buttler Danuta (1997), Polskie słownictwo potoczne, „Poradnik Językowy”, z. 3–
4.
• nie zapisuje się numeru rocznika
• w opisie artykułu z czasopisma lub pracy zbiorowej należy podać zakres stron,
na których znajduje się tekst
• gdy podaje się dokument z książki autorstwa tej samej osoby, stosuje się zapis:
tenże, taż, np.
Wilkoń Aleksander (1999), Typologia współczesnych stylów literackich. Style
poetyckie, w: tenże, Język artystyczny. Studia i szkice, Katowice, s. 111–132.
• opis bibliograficzny dokumentu elektronicznego powinien uwzględniać
następujące elementy: nazwisko i imię autora, rok wydania (jeśli występuje),
tytuł, miejsce wydania (jeżeli występuje), datę aktualizacji/nowelizacji (w
przypadku słowników bądź aktów prawnych – jeżeli występuje), źródło
dokumentu (w przypadku dokumentów umieszczonych w sieci podaje się adres),
datę dostępu (obowiązkowo w dokumentach online, umieszczana w nawiasie
kwadratowym [dostęp: 20 września 2020]). Trudne w percepcji adresy stron
internetowych (np. dłuższe niż 30 znaków lub/i zawierające nieukładające się w
słowa długie ciągi znaków alfanumerycznych) prosimy każdorazowo skracać za
pośrednictwem usługi dostępnej na stronie https://tinyurl.com. W tym przypadku
nie aktualizuje się daty dostępu, gdyż jest to tylko przekierowanie – w pasku
adresu przeglądarki pokaże się oryginalny adres.np.
Sienkiewicz Henryk (1922), Z podróży do Kolonii, Ostendy i Paryża, Lwów,
https://tinyurl.com/y3nzor7u [dostęp: 4 marca 2019].
• Uwaga! Jeżeli publikacja posiada numer DOI, należy ten numer podać,
niezależnie od tego, czy korzystano z wersji elektronicznej, czy papierowej.
Jeżeli korzystano z wersji elektronicznej, numer DOI podaje się zamiast adresu
WWW i daty dostępu. Numer DOI należy zapisać w formie linku, tzn. poprzedzić
go prefiksem https://doi.org/ (np. https://doi.org/10.14746/pspsj.2019.26.2.4).
9. Zamieszczanie materiału ilustracyjnego
W przypadku chęci zamieszczenia w artykule jakiegokolwiek dzieła graficznego
nieznajdującego się w domenie publicznej należy od jego autora (lub
spadkobierców) uzyskać podpis pod zgodą znajdującą się pod niniejszym
linkiem).
W przypadku dzieła pochodzącego z domeny publicznej potrzebne są
następujące dane:
• imię i nazwisko autora
• data jego śmierci
• tytuł dzieła
• rok jego powstania.
Prosimy też o podanie źródła pozyskanej reprodukcji.
Zwracamy uwagę na fakt, że choć samo dzieło (np. obraz) może znajdować się
w domenie publicznej, to jego fotografia jest już osobnym dziełem i też podlega
prawom autorskim. Z tej przyczyny np. muzea mogą sprzedawać licencje na
reprodukcje dzieł znajdujących się w ich zbiorach, gdyż mogą mieć wyłączność
na ich fotografowanie.
Prosimy o niewykonywanie zdjęć grafikom wydrukowanym w innych publikacjach
drukowanych w celu ich zreprodukowania. W przypadku braku alternatyw należy
dokonać skanu w rozdzielczości co najmniej 300 dpi. Istnieje jednak wówczas
ryzyko wystąpienia tzw. efektu mory – zaburzenia druku wynikającego z
nałożenia się na siebie dwóch rastrów – oryginalnego i wtórnego.
Materiał ikonograficzny powinien być przesłany w odrębnych plikach (JPG lub
TIFF), w rozdzielczości co najmniej 1600 × 1200 px. Plikom z ilustracjami należy
nadać kolejne nazwy (il_01, il_02 itd.). Prosimy o nieumieszczanie ilustracji w
pliku DOC. W miejscach tekstu, w których mają się znaleźć, należy wpisać
nazwę pliku w nawiasie ostrokątnym <il_01>, <il_02> itd. Spis ilustracji powinien
zawierać podpisy pod ilustracje oraz źródła.
Podpisy pod ilustracje, tabele i wykresy powinny znaleźć się w miejscu artykułu,
w którym ma zostać zamieszczony dany element graficzny. Powinny zaczynać
się od:
• Ilustracje: Ryc. 1, Ryc. 2 etc.
• Wykresy: Wykres 1, Wykres 2 etc.
• Tabele: Tabela 1, Tabela 2 etc.
10. Zasady formatowania tekstów
a) tekst zapisywany jest krojem Times New Roman o stopniu 12 punktów;
stosuje się interlinię o wielkości 1,5 wiersza oraz 2,5-centymetrowe marginesy
b) akapity należy wyróżniać za pomocą wcięcia akapitowego; stosując ten typ
wyróżnienia, nie należy ustawiać dodatkowych odstępów międzyakapitowych
(pustych wierszy między równorzędnymi akapitami); akapity wcinać należy nie
tabulatorami, lecz za pomocą opcji akapitowych bądź też ustawiając
odpowiednią wartość na suwakach umieszczonych w edytorze tekstu nad
widokiem strony
c) śródtytuły powinny być ponumerowane, pogrubione i poprzedzone
jednowierszowym odstępem
d) nie należy ustawiać odstępów za pomocą wielokrotnych spacji
e) nie należy stosować tzw. wymuszonego łamania wiersza (shift + enter) –
kończąc akapit, należy przejść do następnego, wciskając przycisk enter
f) przypisy słownikowe i rzeczowe powinny być zautomatyzowane i dolne; nie
należy tworzyć przypisów końcowych.