Słowa kluczowe
discourse
discursive practice
interpretation
Jak cytować
Abstrakt
The problem of low interest of Polish literary scholars in the satire is discussed in the article. The author points to the need for a deeper reflection on this phenomenon, aimed at restoring the term “satire” as necessary neutral for effective use in the analytical-interpretative practice. Taking into account the autocratic potential of satire, the author suggests to look at it as a form of challenge to the reader, which provokes the search for a “new perspective”.
Bibliografia
Balbus Stanisław (1999), „Zagłada gatunków”, „Teksty Drugie”, nr 6, s. 25-39.
Brodzka Alina, red. (1992), Słownik literatury polskiej XX wieku, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław.
Bogel Frederic (2000), The difference satire makes. Rhetoric and Reading from Jonson to Byron, Cornell University Press, Ithaca [Stany Zjednoczone].
Deer Irving, Deer Harriet (1986), Satyra jako gra retoryczna, przeł. Jarosław Anders, w: Nowa proza amerykańska. Szkice krytyczne, oprac. Zbigniew Lewicki, Warszawa.
Hutcheon Linda (1986), Ironia, satyra, parodia – o ironii w ujęciu pragmatycznym, przeł. Krystyna Górska, „Pamiętnik Literacki”, z. 1, s. 331-350.
Kasperski Edward (1996), Różewicz, groteska i… postmodernizm, w: Literatura i różnorodność. Kresy i pogranicza, DiG, Warszawa.
Mitosek Zofia (2013), Co z ta ironią?, słowo/obraz terytoria, Gdańsk.
Nycz Ryszard (1995a), O kolażu tekstowym. Zarys dziejów pojęcia, w: tegoż, Tekstowy świat. Poststrukturalizm a wiedza o literaturze, Instytut Badań Literackich PAN, Warszawa.
Nycz Ryszard (1995b), Parodia i pastisz. Z dziejów pojęć artystycznych w świadomości literackiej XX wieku, w: tegoż, Tekstowy świat. Poststrukturalizm a wiedza o literaturze, Instytut Badań Literackich PAN, Warszawa.
Nycz Ryszard (1996), Sylwy współczesne, Universitas, Kraków.
Sidoruk Elżbieta (2009), Formy satyry w poezji Tadeusza Różewicza, „Przegląd Filozoficzno-literacki”, nr 3, s. 157-169.
Sidoruk Elżbieta (2013), Recycling Tadeusza Różewicza jako poemat satyryczny, „Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze”, nr 2, s. 134-143.
Simpson Paul (2003), On the Discourse of Satire. Towards a stylistic model of satirical humor, John Benjamins Publishing Company, Amsterdam [Holandia].
Stępień Tomasz (1996), O satyrze, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice.
Licencja
Autorzy
Autorzy tekstów przyjętych do publikacji w czasopiśmie „Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka” są zobowiązani do wypełnienia, podpisania i odesłania na adres redakcji umowy o udzielenie nieodpłatnej licencji do utworów, z zobowiązaniem do udzielania sublicencji CC.
Zgodnie z umową, autorzy tekstów opublikowanych w czasopiśmie „Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka” udzielają Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu niewyłącznej i nieodpłatnej licencji oraz zezwalają na użycie sublicencji Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-ND 4.0).
Autorzy zachowują prawa do dalszego, swobodnego rozporządzania utworem.
Użytkownicy
Zainteresowani użytkownicy internetu uprawnieni są do korzystania z utworów opublikowanych od 2016 roku w „Poznańskich Studiach Polonistycznych. Serii Literackiej” pod następującymi warunkami:
- uznanie autorstwa – obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem, informacji, o autorstwie, tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, DOI) oraz samej licencji;
- bez tworzenia utworów zależnych – utwór musi być zachowany w oryginalnej postaci, nie można bez zgody twórcy rozpowszechniać np. tłumaczeń, opracowań.
Do wszystkich tekstów opublikowanych przed 2016 r. prawa autorskie są zastrzeżone.
Inne
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).