Satyra jako wyzwanie dla interpretatora

Słowa kluczowe

satire
discourse
discursive practice
interpretation

Jak cytować

Sidoruk, E. (2017). Satyra jako wyzwanie dla interpretatora. Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka, (30), 313–323. https://doi.org/10.14746/pspsl.2017.30.15

Abstrakt

The problem of low interest of Polish literary scholars in the satire is discussed in the article. The author points to the need for a deeper reflection on this phenomenon, aimed at restoring the term “satire” as necessary neutral for effective use in the analytical-interpretative practice. Taking into account the autocratic potential of satire, the author suggests to look at it as a form of challenge to the reader, which provokes the search for a “new perspective”.

https://doi.org/10.14746/pspsl.2017.30.15

Bibliografia

Balbus Stanisław (1999), „Zagłada gatunków”, „Teksty Drugie”, nr 6, s. 25-39.

Brodzka Alina, red. (1992), Słownik literatury polskiej XX wieku, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław.

Bogel Frederic (2000), The difference satire makes. Rhetoric and Reading from Jonson to Byron, Cornell University Press, Ithaca [Stany Zjednoczone].

Deer Irving, Deer Harriet (1986), Satyra jako gra retoryczna, przeł. Jarosław Anders, w: Nowa proza amerykańska. Szkice krytyczne, oprac. Zbigniew Lewicki, Warszawa.

Hutcheon Linda (1986), Ironia, satyra, parodia – o ironii w ujęciu pragmatycznym, przeł. Krystyna Górska, „Pamiętnik Literacki”, z. 1, s. 331-350.

Kasperski Edward (1996), Różewicz, groteska i… postmodernizm, w: Literatura i różnorodność. Kresy i pogranicza, DiG, Warszawa.

Mitosek Zofia (2013), Co z ta ironią?, słowo/obraz terytoria, Gdańsk.

Nycz Ryszard (1995a), O kolażu tekstowym. Zarys dziejów pojęcia, w: tegoż, Tekstowy świat. Poststrukturalizm a wiedza o literaturze, Instytut Badań Literackich PAN, Warszawa.

Nycz Ryszard (1995b), Parodia i pastisz. Z dziejów pojęć artystycznych w świadomości literackiej XX wieku, w: tegoż, Tekstowy świat. Poststrukturalizm a wiedza o literaturze, Instytut Badań Literackich PAN, Warszawa.

Nycz Ryszard (1996), Sylwy współczesne, Universitas, Kraków.

Sidoruk Elżbieta (2009), Formy satyry w poezji Tadeusza Różewicza, „Przegląd Filozoficzno-literacki”, nr 3, s. 157-169.

Sidoruk Elżbieta (2013), Recycling Tadeusza Różewicza jako poemat satyryczny, „Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze”, nr 2, s. 134-143.

Simpson Paul (2003), On the Discourse of Satire. Towards a stylistic model of satirical humor, John Benjamins Publishing Company, Amsterdam [Holandia].

Stępień Tomasz (1996), O satyrze, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice.